Te mooi om waar te zijn is een verhaal dat begint in een Duitse huiskamer. Daar zitten een man en vrouw samen op de bank. De televisie staat op ‘Wetten das’. Enigszins hakkelend begint de man een gesprek. ‘Lieverd, ik moet je wat vertellen.’

‘We proberen al een paar jaar kinderen te krijgen. Een maand geleden heb ik mezelf laten onderzoeken. En ik loop al drie weken met de uitslag. Sorry, ik was zo teleurgesteld. Ik blijk steriel, niet in staat kinderen bij je te verwekken.’

Even denkt de vrouw op de haar zo bekende wijze te reageren met ‘en dat vertel je me nu pas, kl%*$#&zak’, maar ze houdt zich in. Ze begrijpt de aanslag op zijn mannelijkheid, die de uitslag van het onderzoek ongetwijfeld bij hem heeft veroorzaakt. Eigenlijk is ze ook een beetje opgelucht. Want kinderen hoefden van haar niet. Hij was degene die ze per se wilde.

Te mooi om waar te zijn, een oplossing

‘Ik heb er lang over nagedacht’, gaat de man verder, ‘en ik denk een oplossing te hebben gevonden’. De vrouw kijkt hem teleurgesteld aan. ‘We hebben een buurman. Jij vindt hem niet afstotelijk en hij heeft twee kinderen, dus.’

‘Je wilt toch hopelijk niet zeggen dat ik met hem …’

‘Waarom niet. We kennen hem en zijn gezin. Dat is toch veel beter dan zomaar een kind adopteren. Dan weet je niet wat je in huis haalt.’

‘Maar ik wil helemaal geen kinderen, dat weet je toch.’

‘Lieverd, rustig nou, je weet dat voor mij ons liefdesgeluk pas compleet is met kinderen.’

‘Maar toch niet van een ander.’

‘Echt, dat maakt me niet uit. Samen met jou een kind grootbrengen dat is toch fantastisch.’

‘Ik moet er eigenlijk niet aan denken, maar ik ken je koppigheid. Hoe zie je het voor je met de buurman, gesteld dat hij het wil doen. Een gevuld condoom over de schutting?’

Romantiek? Te mooi om waar te zijn

‘Nee joh, je ontvangt hem gewoon in de slaapkamer. We maken het een beetje romantisch. Volgens onderzoek bevordert een prettige omgeving de bevruchting en goede verloop van de zwangerschap.’

‘Nou ik blijf het toch raar vinden. Tjonge zit je lekker ongedwongen tv te kijken krijg je ineens…’

‘en ik heb de buurman al even gepolst, discreet hoor, maar die wil denk ik wel meewerken. Hij gunt ons alle geluk.’

De vrouw kijkt hem aan alsof hij een vreemde voor haar is. ‘Ja, dank je de koekoek. Heb je me wel eens goed bekeken. Ik ben verdomme schoonheidskoningin. Begrijp me niet verkeerd, maar elke vent zou je op die manier van je probleem af willen helpen. Het ergste is dat je het geen probleem lijkt te vinden dat ik ons bed met een andere man deel.’

‘Lieverd, maak het nu niet te moeilijk. Die ene keer…’

‘Die ene keer, die ene keer. Wie weet brengt hij me wel tot grotere hoogten dan jij me ooit hebt gebracht. Wie weet gaat er een wereld voor me open. Misschien is dat condoompje over de schutting toch veiliger, voor jou haha.’

Hoe het verder ging

Hoe het verder ging is een verhaal dat velen in Engeland en andere landen telkens bezig houdt. Want het is een hoax. Die begon met onderstaand bericht uit 1972 in  Jet Magazine:

Zie ook het bericht ‘Beeldvorming en nepnieuws‘