Mijn dagen zijn gevuld met vele gedachten. Gevormd door even zovele indrukken, dingen die ik lees, mensen die ik ontmoet. Soms zijn het gedachten waar een heel verhaal aan vast zit. Niet per se uitgeschreven of doorgedacht. Soms is het een (denk)beeld in mijn hoofd, dat alleen nog hoeft te worden opgeschreven of waar ik nog even verder over wil doordenken.

Begin van de week vroeg iemand me hoe ik elke ochtend weer een verhaaltje kon schrijven. Hij zag me bezig en was één van de weinigen die daarmee, ik was al op kantoor, zag dat ik er niet veel tijd voor nodig heb. Het is de grabbelton aan gedachten en (denk)beelden. Ze rijpen geleidelijk en elke dag is de lastigste klus een keuze te maken. Soms doe ik dat niet eens. Dan is het letterlijk een grabbelton waar ik de eerste gedachte uitpak die in me opkomt.

Maar er blijft zo veel liggen.

Daarom vandaag een paar nauwelijks uitgeschreven gedachten van de afgelopen tijd. Ze zijn nog niet gerijpt, hebben nog geen breder kader of zijn te klein. Of misschien staan ze wel op zichzelf, belasten ze mijn hoofd en moeten ze daaruit.

Politiek en macht

Rutte

Bijvoorbeeld over Rutte. Er was een foto van Rutte en Merkel, niet de foto hiernaast. Toen ik die zag wist ik ineens welke dualiteit ik in het begin intuïtief voelde bij Rutte. Hij is ter zake kundig en dergelijke, maar er is ook nog dat jongetje in hem. Het jongetje dat naast, of eigenlijk schuin achter, Merkel loopt en zich in de arm knijpt met de gedachte ‘ben ik dat werkelijk die hier loopt of droom ik het’. Het is een foto van een paar maanden geleden. Hij is er de afgelopen maanden overheen gegroeid. Maar soms zie ik het ineens weer. Dan is hij weer even dat jongetje die als volwassen man door in Europa door politieke snoepwinkel loopt.

Samsom

Samsom is anders en ook hij is veranderd de afgelopen maanden. Het leuke van televisie is de pose die mensen hebben als ze in beeld zijn. Dat zie je goed als ze denken even niet in beeld te zijn. Er zijn maar weinig mensen die dan in hun televisierol blijven. Bij Samsom zag ik meerdere keren, bijvoorbeeld bij de debatten vlak voor de verkiezingen, dat hij iets kwaadaardigs heeft. Vooral in het debat met Roemer, kijk het maar terug. Daarin zitten enkele shots van Samsom als Roemer aan het woord is. Hij kijkt dan echt vuil, op een manier zoals je alleen maar vuil kunt kijken als je van binnen vuil bent. Wellicht is het een links onderonsje met Roemer dat het naar boven brengt/bracht.

Griekenland

Waarom vertrouwen we Griekenland. Wij zijn een relatief jong land. Als je over de geschiedenis van macht, corruptie, politieke moord en dergelijke leest, dan speelt zich dat hoofdzakelijk af in Griekenland en Rome in een tijd dat wij hier hooguit als Germanen of Batavieren in berenvelletjes liepen. We hebben veel minder lange ervaring met het bedrog en het spel dat voor bovengenoemde zaken voor nodig is. Vanuit dat gebrek aan ervaring blijven we vertrouwen houden, rationaliseren we redenen als de Europese verbondenheid, onze ook instortende geldmarkt als Griekenland failliet gaat en dergelijke. En de Grieken lachen in hun vuistje.

Een onderhoudend en toegankelijk boek overigens om over die geschiedenis van politiek en macht te lezen vind ik nog steeds ‘48 wetten van de macht‘ van Robert Green, uitgegeven door de in Amerika wonende Nederland Joost Elffers (zie ook: Website Alforto).

Verkeer

Regelmatig vraag ik me op verschillende plekken in Nederland af wie verantwoordelijk is voor de aanleg van rotondes, wie de verkeersstromen regelt en waarom mensen zo slecht rijden en een rijbewijs mogen hebben.

Maarsbergen

(ter illustratie)

Wie bedacht bijvoorbeeld de verkeerssituatie bij Maarsbergen. Er is daar na de verbreding van de A12 een brede tunnel gekomen, met aan weerskanten een rotonde. Daarmee is de chaos nog groter geworden  dan het daarvoor al was. Kruisende verkeersstromen zorgen voor oponthoud, onoverzichtelijke geleiding (kluiven, zie verderop) in de weg zorgen voor gevaarlijke situaties doordat mensen de verkeerde strook nemen en nog veel meer. Welke idioot verzint zoiets, denk ik als ik daar weer eens rijd. En was het niet mogelijk de spoorlijn, een grote veroorzaker van het vastlopende verkeer, te scheiden van de autoweg. Zoals dat even verderop bij Maarn wel is gedaan.

Gaat zo’n ambtenaar met de trein naar zijn werk, zit ie de hele dag in een kantoor, vraag ik me af, en rijdt hij zelf geen auto. Kan zo’n man, of vrouw, niet logisch nadenken, daarbij het ene vraagstuk tegen het andere afwegend. En is het een Rijksambtenaar, een provenciaal of een mannetje bij de Gemeente Maarsbergen. Ik hoop toch echt dat het één man of vrouw is en dat er niet een handvol mensen bezig is met belastingcenten tot zo’n gedrochtig verkeersplein te komen.

De projectmanager Wegen bij de provincie Utrecht zegt dat de aansluitingen bij Maarsbergen meer capaciteit hebben gekregen en dat de verkeerssituatie veiliger is geworden. Zou dat die ambtenaar zijn die ’s middags om vier uur naar huis rijdt richting Den Haag en die nooit rond de spits in Maarsbergen is. Dat denk ik als er weer een auto vlak me over de kluif mijn rijbaan op snijdt omdat de chauffeur de onoverzichtelijke situatie niet overzag.

Zo’n rotonde bij Maarsbergen, van twee in elkaar gedraaide rotondes, noemen ze een kluifrotonde. Omdat het er van bovenaf uitziet als een hondenbot. Hoeveel automobilisten zijn in de gelegenheid in een helicoptertje van Rijkswaterstaat te zien of dat klopt. Ik zou het een Taipan-rotonde noemen, de meest giftige slang ter wereld. Automobilisten begrijpen dat als je op een Taipan-rotonde komt, ze extra moeten uitkijken. Die ‘drol’ die de wegen scheidt en de slang zijn voor automobilisten veel herkenbaarder dan de kluif. Eigenlijk ook al idioot om een rotonde een naam te geven die alleen vanaf zo’n hoog standpunt herkenbaar is. Toont hoe betrokken de ambtenaar is bij zijn doelgroep, de automobilist.

Bij Papendracht is overigens een kluifrotonde die nog veel erger is dan die bij Maarsbergen. En ook op andere plaatsen zullen ze er zijn die onveiliger zijn.

Evenredigheid

Zou de rijvaardigheid van een volk recht evenredig zijn met de verstandelijke vermogens van dat volk. Ik kan hoofdzakelijk iets zeggen over Nederland, want mijn rijervaringen in het buitenland zijn te gering in verhouding. Bijna dagelijks moet ik er aan denken als ik over Nederlandse wegen rijd. Dan rijd ik bijvoorbeeld over een vijfbaans weg en op de middelste baan, van Utrecht naar Amsterdam, rijd iemand in een slakkegangtje. Als je inhaalt zie je iemand zitten die geheel in zichzelf gekeerd Remy speelt, druk in gesprek is met zijn duopassagier of iets ander doet dat hem afleidt. Of zou zo iemand gewoon dom zijn, onbewust en onbekwaam.

Als je op cruise control rijdt, wat tegenwoordig wordt aangeraden als methode om brandstof te sparen, valt op hoe onregelmatig andere automobilisten rijden. Daar is niet één reden voor aan te wijzen, want dagelijks kom ik talloze mogelijke redenen tegen. Vervelendst is het als je in een constant tempo geleidelijk de in een trager tempo rijdende voorligger dichterbij ziet komen. Je moet niet denken dat een automobilist linksachter je sneller of langzamer gaat rijden om jou gelegenheid te geven de voorganger te passeren. Nee, die blijft dan wel in hetzelfde tempo rijden, waardoor jij moet afremmen. Waarschijnlijk is het eenzelfde automobilist als hierboven, onbewust en onbekwaam. In ieder geval niet anticiperend op de verkeersituaties, zoals dat hem/haar werd geleerd tijdens de rijlessen.

Zo, ik heb weer wat ergernissen van me afgeschreven.