Eerste schooldag
Mijn moeder legde mijn handje in de uitgestoken hand van de juf. Het leek een symbolisch gebaar bij de eerste dag naar school. Ik merkte dat niet. We stonden voor de ingang van het schoolgebouw. Er ging iets gebeuren, ik wist alleen nog niet wat. Ik voelde tranen opkomen. Het verdriet werd een huilbui toen mijn moeder me gedag zei en ik haar weg zag lopen over het schoolplein.
Je gaat vandaag naar school, had ze me gezegd, maar dat het ook ‘loslaten’ betekende werd ons nu pas duidelijk. We hadden allebei moeite met de nieuwe situatie. Haar oudste kind voor het eerst naar school. En ik gevangen in een gevoel van hulpeloosheid.
Aan het eind van het plein draaide ze haar hoofd en keken we in elkaars richting. Ze was te ver weg om de uitdrukking in haar gezicht te zien, maar aan haar lichaam zag ik de twijfel. Teruglopen of … Ze waaide een keer en liep door. Op dat moment sprak de juf me aan. Ik hoorde niet wat ze zei. Maar ze was vriendelijk en ik liet me door haar naar binnen leiden. Kort daarna had ik een vriendje om mee te spelen en was ik mijn moeder even vergeten.
verschenen in het tijdschrift OOK! – foto uit archief Deuxième/Polyvisie – het verhaal berust op fantasie.
First schoolday
My mother put my hand in the outstretched hand of the teacher. It seemed to be a symbolic gesture on the first day to school. I didn’t notice. We stood at the entrance of the school. Something was going to happen, I just didn’t know what. I felt tears coming. The grief became a cry when my mother said goodbye and I saw her walking away across the schoolyard.
You going to school today, she had told me, but that it also meant “letting go” became clear now. We both had trouble with the new situation. Her oldest child starting school. And I caught in a feeling of helplessness.
At the end of the square, she turned her head and we looked into each other’s direction. She was too far away to see the expression on her face, but in her body I saw the doubt. Walk back or … She waved once and walked on. At that time the teacher spoke to me. I did not hear what she said. But she was friendly and I let her guide me inside. Shortly thereafter I had a friend to play with and I had forgotten my mother.
Einschulung
Meine Mutter legte meine kleine Hand in die ausgestreckte Hand der Lehrerin. Es schien eine symbolische Geste am ersten Schultag zu sein. Ich habe dieses nicht bemerkt. Wir standen am Eingang des Schulgebäudes. Es schien etwas zu passieren, ich wusste nur nicht was. Ich fühlte Tränen kommen. Die Trauer wurde ein Tränenguss, als meine Mutter sich von mir verabschiedete und ich sie über den Schulhof weggehen sah.
,Du gehst heute zur Schule‘, erzählte sie mir, aber dass dieses auch “Loslassen” bedeutete, wurde uns nun erst klar. Wir hatten es beide schwierig mit der neuen Situation. Ihr ältestes Kind ging zur Einschulung. Und mich hielt ein Gefühl der Hilflosigkeit gefangen.
Am Ende des Schulhofes drehte sie ihren Kopf und wir schauten in unsere Richtung. Sie war für mich zu weit weg, um den Ausdruck in ihrem Gesicht wahr zu nehmen, aber ihre Körpersprache verriet Zweifel. Zurückgehen oder … Sie winkte ein Mal und ging weiter. In diesem Augenblick sprach die Lehrerin mich an. Ich habe nicht gehört, was sie sagte. Aber sie war freundlich und ich ließ mich von ihr nach drinnen führen. Kurz danach hatte ich einen Freund, mit dem ich spielen konnte und ich hatte meine Mutter für kurze Zeit vergessen.
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Mozart SchnitzelrestaurantNieuwer: Winkel met 24 uur service »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.