Begin december startte mijn auto moeilijk. Het was niet de accu of startmotor, wist ik. Het ongemak van het moeilijk starten en de mogelijkheid dat het starten wellicht op korte termijn helemaal niet meer zou lukken, was vervelend. En als de winter toch doorbreekt… Ik besloot een vriend te vragen er eens naar te kijken.

Zijn eerste gedachte was een probleem met de gloeibougies. Daar bleken er inderdaad twee slecht of helemaal niet van te werken. Nadat hij deze had vervangen bleef het probleem echter bestaan.

‘Tja, dan zal ik het rijtje mogelijkheden moeten aflopen’ zei hij enigszins hardop denkend, ‘het kunnen de retourleidingen zijn, de verstuiver, de verstuiverringen, het brandstoffilter. Heb je wellicht al een paar keer de tank leeggereden. Dieselresidu kan het filter verstoppen.’

‘Weet je wat,’ zei hij nadat hij twee telefoontjes had gedaan, ‘laat hem maar staan. Als ik onderdelen nodig heb moet ik ze bestellen en dat kan zo vlak voor Kerst en Nieuwjaar lastig zijn. Neem mijn Mercedes maar mee.’

Mercedes 350 SLC

Die blauwe Mercedes 350 SLC van hem kende ik. Daar waren we een paar maanden eerder mee naar Haarlem geweest. De eerste vijf kilometer had ik toen naast hem gezeten met mijn jas hoog opgetrokken over mijn gezicht. ‘In zo’n T.u.r.k.e.n.-bak wil ik niet gezien worden,’ zei ik hem grappend.

Maar het was een oplossing en een geleend paard, met de kracht van 316 paarden, kijk je niet in de bek. Bovendien zou het een ervaring zijn om weer eens te rijden in een inmiddels klassieke Mercedes van precies veertig jaar oud.

Toen ik tegen de avond met de wagen wegreed was het al donker. De wagen rijdt op gas, maar de benzinemeter stond in het rood. Ik besloot direct te tanken. De man achter de kassa glunderde toen ik aan kwam lopen.  ‘Mooie klassieker,’ zei hij ter begroeting. ‘Ja, maar het is een wagen waar je van houd of die je haat, ’ reageerde ik, ‘en ik ben er nog niet uit’.

Rijervaring

Nu, twee weken verder, heb ik ervaring opgedaan met de auto. Hij gebruikt aanzienlijk brandstof, dat is een reden om mijn afspraken en reisdoelen doordacht te maken. Maar dat is eigenlijk het enige minpuntje. Want de wagen rijdt heerlijk en het is zelfs leuk dat het niet is voorzien van allerlei gemakken die we tegenwoordig standaard hebben, zoals cuise control, navigantie, elektrisch bedienbare ramen en boordcomputer. Hoewel dat laatste wellicht wel handig zou zijn om het brandstofverbruik in de gaten te houden.

Het leukst zijn echter de reacties op deze Mercedes 350 SLC. Vrienden en kennissen die hem zien, blijken enthousiaste liefhebbers. Twee lieten direct documentatie zien van hun zoektochten naar zo’n auto, ter bewijs van hun oprechte enthousiasme. En ook onderweg zijn er mensen die toeteren en hun hand opsteken, sommigen zelfs met een opgestoken duim.

Drie keer schoof er een motorrijder langs mijn raam. Voorover bukkend naar de lage coupé keken ook zij in de auto en staken hun duim omhoog. Op provinciale wegen wordt talrijke keren met lichten geknipperd door mensen die de klassieker op afstand herkennen en die even later glimlachend, enthousiast zwaaiend langsrijden.

Rutte heeft een Saab 9-3 en 9-3 Sport Estate 1.8i, beide gekocht bij Saab-dealer Wim Kok

Mijn Saab terug

Maandag aanstaande breng ik de Mercedes terug. Dan heeft mijn eigen auto nieuwe retourleidingen en verstuiverringen. Van beide bleek het rubber aangetast. Of het startprobleem daarmee verholpen is? Afwachten.

Met mijn eigen auto is verder niets mis. Het is een heerlijke auto. Maar ouderdom komt met gebreken. Mijn auto is een stuk jonger dan de Mercedes en iets jonger dan het exemplaar van premier Mark Rutte. Met plezier stap ik binnenkort weer in mijn eigen Saab.

De vriend rijdt klassieke Porsches en knapt deze op. De Mercedes kan worden verkocht. Oftewel, geïnteresseerd: Mercedes 350 SLC te koop.