Herkenning van jezelf in anderen
In de pubertijd, op zoek naar je identiteit, denk je soms dat je anders bent. Er is geen herkenning met anderen .Het lijkt of je een andere belevingswereld hebt dan de mensen om je heen. Dat had ik tenminste. In de loop van de jaren sprak ik voldoende vrienden en kennissen om te weten dat het geen uitzonderlijke gedachte is. Maar toch. Het referentiekader van ieder mens is op een unieke manier opgebouwd met ervaringen, lessen en dergelijke.
Bij de dood van mijn vader dacht ik terug aan de vroeger. Mooie momenten waren de gelegenheden waarin het gezin in stilte bij elkaar zat. Op een gegeven moment met aanhang. Dan zaten er een paar te praten, een enkeling te lezen, iemand deed een puzzel etc.
En zo’n situatie kon een paar keer veranderen. Op zo’n middag ervaarde ik dat stilte met elkaar vertrouwder is en meer verbondenheid in zich heeft dan al het gepraat dat ik regelmatig meemaakte bij andere gezinnen. De stilte van geborgenheid, respect en elkaar kennen.
Herkenning
In een dubbelgesprek van Pieter v.d. Hoogeband en Guus Meeuwis zegt de laatste: ‘Laatst gingen we (zijn gezin) met mijn broer en zijn gezin en onze ouders een week naar Tenerife. We bleken het zonder woorden eens te zijn: we gaan het nérgens over hebben, dit wordt gewoon een beetje liggen, ontspannen en lezen. Kunnen zwijgen met elkaar omdat iedereen daar behoefte aan heeft, is zó waardevol. Dat is niet oppervlakkig, maar juist iets heel dieps, denk ik.‘
Meer herkenning
En zonder het verder uit te leggen zat er ook herkenning in een interview met Robbert Dijkgraaf. Hij is sinds kort directeur van het Institute for Advanced Study (IAS) in Princeton. De IAS, waar onder andere Einstein, John von Neumann, Gödel, Oppenheimer en Dyson aan verbonden waren.
Ik heb natuurlijk vrienden, familie en een gezin. Toch heb ik in mijn leven vaak gedacht: ik ben er wel, maar ik ben er ook een beetje niet. Ik ben in heel andere dingen geïnteresseerd dan de mensen om me heen.’ Soms, zegt hij, mist hij de gezelligheid en gemeenschapszin die andere mensen lijken te ervaren als ze samen zijn. ‘Ik heb heel vaak het gevoel gehad dat ik niet helemaal pas in de gewone wereld. En dat heb ik nog steeds wel. Als je van het gebaande pad afloopt, is het soms heel stil. Het is niet zo gezellig, en ik heb ook niet het gevoel dat ik met velen ben en dat ik me beschermd weet. Ik ontmoet wel andere mensen die ook van het gebaande pad af zijn, maar die lopen weer een ander pad af.
Voor de liefhebber hier het hele interview met Robbert Dijkgraaf in het kerstnummer 2012 van Vrij Nederland
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Day of the Tentacle – prachtig computerspelNieuwer: Proefkonijnen in Lima – een bijzondere ervaring »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.