Iedereen een held, denk ik lezend over de held uit Den Haag. Een slager redt een klant en wordt tot held benoemt. Eerst het bericht:

Toen slager Houtman één van zijn vaste klanten al een paar dagen niet had gezien besloot hij te bellen en langs de woning te gaan. Toen dit niets opleverde belde hij de politie. De politie trof de man aan in de woning. Hij was onwel geworden, mogelijk na een hersenbloeding. De man is naar het ziekenhuis gebracht en behandeld. De slager heeft mogelijk het leven van zijn klant gered en is een held.

In eerste instantie denk ik dan: ‘Goed gedaan van die slager’. Maar ook ‘Held is wat overdreven, maar ach’.

Het verhaal rond de held uit Den Haag

In een ander bericht lees ik dan dat de klant elke dag voor en na zijn werk een kop koffie drinkt met de slager. Waar praten ze over in dat vleescafé. Ik kan me voorstellen dat de slager en zijn klant inmiddels meer dan een gewone klant-/slagerrelatie hebben. Als de klant de dag erop niet zou komen, zou hij dat ongetwijfeld melden, gezien de regelmaat van het contact. ‘Morgen ben ik een dag vrij’, ‘ik ga morgen naar mijn dochter. Of zo’n opmerking waardoor de slager weet dat de klant de dag erop geen koffie komt drinken.

Als je zo’n relatie hebt met een klant, toch drie tot vier dagen wachten om actie te ondernemen, zoals de held uit Den Haag. Dan ben je geen held, dan ben je hooguit een held op sokken. Natuurlijk is het fijn dat de slager uiteindelijk na een paar dagen in beweging komt. De klant is gered. Maar zo’n actie is gewoon normale burgermansplicht. En in het geval van deze traag reagerende slager niet alleen verzaakte plicht. Met zulke relaties heb je geen vijanden nodig.

Waarom is deze man door de politie uitgeroepen tot held uit Den Haag? Zoals ik hierboven al aangeef kan het niet zijn omdat hij heeft gebeld. Het komt doordat zijn late actie een mensenleven heeft gered. Was de klant inmiddels overleden, wat na de hersenbloeding en de verstreken tijd ook mogelijk was, dan hadden we er niets over gehoord. Misschien had er nog wat geknaagd aan het geweten van de slager. En wellicht had hij er wat schuldgevoel over gehad dat hij niet even of eerder was gaan kijken.

Een held uit Den Haag?

Van Dale definieert een held als ‘iemand die uitblinkt door moed’. In een ander woordenboek lees ik ‘iemand die iets gevaarlijks doet wat goed afloopt’.

Na drie of vier dagen langs gaan bij iemand waarmee je dagelijks contact hebt, omdat je vermoedt dat er mogelijk iets aan de hand is. Voor de deur staan en aanbellen, telefoneren en bij geen reactie de politie bellen. Tja, in Den Haag is zoiets wellicht gevaarlijk en vereist het moed.

Iedereen een held

Een paar dagen geleden schreef ik dat we, in het kader van de crisis, moeten ophouden met al die negatieve berichten in de media. En veel meer aandacht zouden moeten geven aan positieve gebeurtenissen in de samenleving. Maar of het verhaal van de slager en zijn klant een goed voorbeeld is betwijfel ik.

Dagelijks doen meer dan 95% van de mensen dingen die passen bij normaal burgermansfatsoen. Dagelijks helpen we elkaar met kleine en grote dingen, zijn mensen sociaal alert op hun omgeving en zelfs worden dagelijks medeburgers daardoor gered. We zijn allemaal helden.

Of laten we het woord held weer gebruiken voor mensen die echt hun nek uitsteken, moed tonen en die met gevaar voor eigen leven een medemens of een situatie redden. Fatsoen, medeburger vriendelijkheid en medeburgerlijke alertheid. Het moet een gewone zaak zijn van mensen naar elkaar toe.