Met zo’n titel loop ik een enorm gevaar. Niet dat ik bang ben één of meerdere foute jongens op mijn dak te krijgen. Het is door de ruimheid van de titel ‘foute jongens’, als ik denk aan de invulling die ik er aan kan geven. Voor ik het weet ben ik de draad van mijn verhaal kwijt, vrees ik.

Ruim twee jaar geleden ben ik begonnen aantekeningen te maken voor een boek vanwege de dingen die ik meemaakte en al had meegemaakt. Situaties waarin ik me bevond, waarbij gelukkig de lijnen met foute jongens meestal evenwijdig liepen, maar die soms ook en helaas meestal achteraf raak- of kruislijnen bleken.

Natuurlijk zijn er altijd foute jongens op of rond mijn pad geweest, zoals iedereen ze in meer of mindere mate in zijn leven heeft. Tijdens mijn relatie met Annemarie heb ik er  meer oog voor gekregen. Zij was er eenvoudig meer mee bezig. Waarschijnlijk ook door de ervaringen die zij al achter de rug had. Ik had tot dan toe altijd een intuïtieve benadering, die ik toen wel onder de loep heb genomen. Maar uiteindelijk is mijn houding hetzelfde gebleven. Hieronder komt min of meer naar voren wat die  inhield en nog inhoudt.

Open houding

Ik heb naar iedereen altijd zo veel mogelijk een open houding. Ongeacht geslacht, ras, leeftijd en dergelijke van degene die ik ontmoet ben ik mezelf en mag iedereen zijn wie hij/zij is (ik zal het verder in de mannelijke vorm houden, maar het geldt ook voor vrouwen).

Ik ben in de mens geïnteresseerd die tegenover me zit of waar ik mee verblijf. Als ik een uur met iemand ben en het is leuk, zou hij in de tijd die ligt rondom dat uur bij wijze van spreken een zware crimineel kunnen zijn. Maar als hij mij gepassioneerd over zijn verzameling postzegels vertelt, gezellig moppen tapt bij een biertje en mij respecteert en in mijn waarde laat, doe ik dat ook.

Mocht ik meer informatie hebben over bezigheden buiten dat uur dan vergroot dat vanzelfsprekend mijn keuzemogelijkheid überhaupt een gesprek aan te gaan. Maar die keuze is dan meer gebaseerd op die aanvullende informatie dan op de persoon. Met andere woorden, het feit dat ik bijvoorbeeld criminelen op een afstand wil houden is dan belangrijker dan het missen van de gepassioneerde verzamelaar of moppentapper in diezelfde persoon. Maar er is meer…

Zoals bij elke ontmoeting kun je merken dat het klikt, dat je op dezelfde golflengte zit. Dan is het prettig. Het kan ook zijn dat het niet klikt, dan kan ik er voor kiezen de ontmoeting met die persoon af te breken. Het niet klikken kan ook tijdelijk zijn. Dat is iets waar ik naar kijk. Dan stel ik mezelf, en afhankelijk van de situatie de persoon, de wie-wat-waar vragen. Het kan een tijdelijk niet prettig zijn. Bijvoorbeeld omdat ik andere dingen aan mijn hoofd heb of dat die persoon dat heeft, dat één van beiden wordt afgeleid door iets of iemand in de ruimte etcetera. Waarom zou je immers permanent afstand van iemand nemen vanwege een tijdelijke situatie.

Naast het voelen of de ontmoeting prettig is, zijn er de dingen die de persoon vertelt, toont in zijn gedrag en dergelijke waardoor ik weet dat ik op mijn hoede moet zijn, aanvullende informatie moet zien te verkrijgen of de ontmoeting afbreek. Tijdelijk of permanent.

En het is niet zo dat ik, want zo lijkt het mogelijk op schrift, heel druk bezig met analyseren tijdens een ontmoeting. Natuurlijk niet, dan zou ik immers niet 100% aanwezig zijn. Nee, het gaat vanzelf. Intuïtief, gevoelsmatig, toevallig en soms een beetje bewust. Bovendien denk ik dat het bij iedereen zo werkt. Belangrijke toevoeging is wel dat je jezelf moet kennen om, wat de Engelsen zo mooi zeggen ‘take yourself out of the equation’. Dit om zoveel mogelijk te voorkomen dat je je eigen fouten, onhebbelijkheden en dergelijke op de ander projecteert.

Intermezzo

Gisteren tijdens een wandeling met een vriend gaf ik als voorbeeld: ‘Stel er zijn twee mensen die hetzelfde uiterlijke foute gedrag vertonen. Ik kijk dan waar het vandaan komt, probeer het te duiden. Het kan zijn dat een psychiater zegt dat de één ‘manisch depressief’ is en de ander ‘psychopaat’. Maar ik ben geen psychiater en het zijn etiketten waar ik niets mee kan. Ik kijk en zie dat de één het gedrag altijd heeft, met andere woorden dat ik altijd op mijn hoede moet zijn. En dat de ander het gedrag af en toe heeft. Als ik herken wat zijn gedrag stuurt, weet ik wanneer ik op mijn hoede moet zijn.

( word vervolgd )