Vanochtend was ik bij Peter Meulenbroek een stukje verleden ophalen en ruiken aan de toekomst. Hij had mij en nog een zestal collega’s uit de goede, ouwe tijd spontaan uitgenodigd bij elkaar te komen.  We waren oude maten van het Reclamecafé. Die bijeenkomst vond, hoe lang is het al niet geleden, elke laatste vrijdag van de maand plaatsvond in café De Potdeksel in Utrecht. Enkele van de acht aanwezigen kende ik ook van de Reklamekring Midden Nederland waar ik enkele jaren in het bestuur heb gezeten.

Oude maten in Brummen

Eén van de ruim 300 klassiekers in de showroom van The Gallery, een BMW. Achterin het kantoor van Peter. (opname met iphone)

De entourage van Peter’s reclamebureau  Hollands Pracht in Brummen is schitterend. Onderweg langs mijn oude klant de Gemeente Rheden kreeg ik al een vakantiegevoel. De klassieke Ferrari’s , Porsches en andere grote merken waartussen Peter in The Gallery kantoor houdt, versterkte dat gevoel voor  mij en de oude maten van het reclamecafé.

Na de gebruikelijke intro’s en in dit geval ook zoektocht in het verleden, zegt Patrick, die een werkstudio had in Hilversum, ‘Wat een hele andere tijd nu hè. Het leuke, de lol van vroeger is verdwenen’.

Crisistijd!?

‘Ja, er wordt crisis geroepen en direct verdwijnen met de liquiditeiten ook alle durf en creativiteit bij opdrachtgevers’, reageert Willem-Jan, een tekstschrijver met meerdere leuke slogans op zijn naam.

‘En moet je je vingers natellen bij alles wat je doet’, doet fotograaf Eric een duit in het zakje. ‘Want delen en het wat voor elkaar over hebben lijkt geheel verdwenen’.

‘Heren’, onderbreekt Peter de negatieve spiraal, ‘we hebben een hartstikke leuk vak. Laten we positief en optimistisch blijven.’

‘Peter, met deze regering kan dat toch helemaal niet. Die lui zijn zo wereldvreemd, die hebben totaal geen feeling met de praktijk’, reageert Patrick.

‘Als we het over politiek gaan hebben kunnen we de onderwerpen vrouwen, auto’s en voetbal er ook nog wel even bij halen’, durf ik te roepen,’dan hebben we de favoriete en stereotype onderwerpen van de reclamejongens direct weer gehad’.

Voorstel

‘Ik wil wat voorstellen’, begint gastheer Peter nadat het tweede rondje koffie uit de restauratie van de autohandel is gebracht. ‘We halen nog een half uurtje herinneringen op. We kunnen daarbij als ouwe lullen kankeren en cynisch doen. Daarna houden we het een uurtje positief en concreet en maken we vooral een leuke stap naar de toekomst’.

‘Mee eens’, roepen we bijna in close harmony, waarbij John de alt zingt, zijn vinger opsteekt en deze in de lucht laat hangen. ‘Waar is het toilet? Moet ik dan weer langs al die prachtige auto? Ik kan niet zo goed meer tegen koffie, merk ik.’

We praten nog even door over vroeger, over de vele ZZP’ers die tegenwoordig het creatieve en grafische wiel opnieuw uitvinden. Over de klanten die denken dat ze waar voor hun geld krijgen door de goedkoopste aanbieder te zoeken. En over de lol en de gunfactor die helemaal weg zijn in het klantencontact, over wanbetalers en ondernemersrisico’s.

Ideeën

Maar daarna gaat het over creativiteit. Peter toont enkele ideeën die hij en zijn kantoorgenoot Jurriaan hebben uitgewerkt.  Ze staan ook op hun website adgift.nl. Ik zie de oogjes van de aanwezigen glimmen en het is even stil. De stilte voor de storm een brainstorm. Want op de vraag van Peter ‘hoe zet je zoiets in de markt? ‘beginnen we enthousiast suggesties te roepen. De ouwe maten blijken even een team reclamejongens van toen. Enthousiast, creatief, vol ideeën. Er ontstaat een gevoel van samenwerking. Iemand, ik meen Willem Jan, roept ‘daadkracht, actie’.

Even voel ik me aangesproken, omdat ik in de beginsessie riep dat er zo weinig daadkracht is in Nederland. De  hands on, aanpakmentaliteit en handelsgeest zijn verdwenen, had ik gezegd.  Maar ik weet niet wat Willem Jan ermee bedoeld en het maakt niet uit.

Statafel, cadeauvaas en meer

De ideeën voor het vermarkten van de kartonnen statafel, de oplossingen voor de cadeauvaas en gedachten bij enkele andere producten vliegen door de ruimte. Aangevuld met variaties, kennis- en ervaringsinzichten en eigen ideeën.

Het uur vliegt voorbij. Ik vind het prachtig. Die sfeer van gezamenlijkheid en de wellicht ook op historie gebaseerde wederkerigheid.

Wanneer ik dat zeg, verhaalt één van de heren over een gesponsorde fietstocht met een stel kameraden voor Alpe d’Huzes. Direct wordt ook daarover doorgebrainstormd. Het zou een tandem moeten zijn waar we met zijn achten op kunnen. Een non stop fietstocht door Europa. Eten en slapen op de fiets. Terwijl er twee slapen kunnen de anderen doorfietsen. Toch?

Even moet ik aan Gert-Jan Dröge denken. Aan wat hij altijd zei aan het eind van zijn programma, Glamourland. Vlak voor hij zichtbaar werd, liggend in een bed met een kruik op zijn hoofd. Die zin ligt op het puntje van mijn tong terugkijkend op de ochtend bij Peter. Het was een mooi initiatief. Zeker voor herhaling vatbaar. En met enkele van de ontstane  ideeën gaan we zeker concreet samen verder.