Afgelopen weekend zijn Theo Mackaay en Freddy Schaap druk geweest met een korte expositie in Eindhoven.  De expositie werd gehouden rondom de lancering van de nieuwe Maserati Quatro Porte in de showroom van de firma Driessen.

Theo aan het werk. (opname met iphone)

Vanochtend liep ik even bij Theo binnen. Even bijpraten voor hij weer naar het buitenland vertrekt.

‘Het is vermoeiend’, was zijn eerste opmerking, ‘voor twee dagen zo’n expositie opbouwen en afbreken. Ik ben blij dat ik weer even aan de slag kan met een schilderij. Hoewel dat vanwege de spierpijn ook wat moeizamer gaat’.

‘Maar voor de rest gaat het goed…? ‘, vraag ik voorzichtig.

‘Ja joh, Mackiani is goed ontvangen. Er zijn inmiddels meerdere exemplaren verkocht. En we krijgen enthousiaste reactie op het boek dat je maakte. Daar gaat zeker vervolg op komen.’

‘Leuk’.

‘En heb je mijn nieuwe werk al gezien? Er zitten prachtige schilderijen bij, al zeg ik het zelf haha. Nee, echt ik ben heel tevreden. En ik schrijf er verhaaltjes bij over de werkwijze, aanleiding of wat ik er voor beleving bij heb’.

‘Ik heb het gezien. Het is inderdaad fraai, kleurrijk werk. Heel wisselend in techniek of stijl, maar toch heel herkenbaar als een Mackaay’.

‘Dat bladgoud vind jij ook mooi toch?’, vraagt Theo.

‘Ja en wat me vorige keer opviel is dat de dosering goed moet zijn. Daar heb ik nu in het bijzonder naar gekeken. En bij allemaal, of je nu weinig of juist heel veel bladgoud hebt gebruikt, zit er een fantastische balans in. Het maakt het werk ook heel divers te gebruiken. Niet alleen door het bladgoud, overigens. Jouw schilderijen kunnen in een ruime woonkamer even goed als in een kantooromgeving.

En nu?’, vraag ik

‘Dit schilderij wil ik vandaag afmaken. Ik ben vroeg begonnen. Het motief heb ik al een tijdje in mijn hoofd. Het is de liefde voor paarden. De twee figuren links genieten van de paarden, die met een lentegevoel ook samen zijn. Zie je dat de linker persoon zijn arm over de schouder van de ander heeft? Misschien pas ik het nog aan’.

Zo keuvelen we nog even verder, terwijl Theo zijn verf mengt en me vergeet koffie aan te bieden. Ik zie het als een teken dat hij er zin in heeft. Doorgaan, doorgaan in de flow. Even geen tijd voor koffie.