De muziek van Alvin Lee leerde ik kennen als jochie van dertien/veertien. Ik ging met klasgenoten Anton Moons en Michiel de Bruijn regelmatig vrijdagavond naar het Spinnenhok aan de Ridderhofstad in Utrecht. Het was de achterkant van het wat bekendere HE33 aan de Herenstraat. We waren jong. De meeste aanwezigen waren rond de achttien. Die vier tot vijf jaar was een behoorlijk leeftijdsverschil. Als je nu over het Spinnenhok leest, spreken ze van scholierencentrum en vrijdagavond disco.

Disco

Disco. In mijn herinnering was het beslist niet de disco zoals ik dat een paar jaar later leerde kennen bij Cartouche, Astaire en HW. Er was veel meer de undergroundsfeer zoals ik dat later ontdekte in London en New York.

In het Spinnenhok was de ‘disco’ een open ruimte met langs de muren ongekeerde, bruine kisten van circa 200 bij 50 cm en 20 cm hoog. Daar zaten Anton, Michiel en ik op terwijl we keken naar die oudere jongeren die dansten op muziek van Led Zeppelin, Jethro Tull, Deep Purple en … Ten Years After.

Alvin Lee

Ik bij Anton Moons. Anton was fan van Bowie, ik meer van ELP

Het spinnenhok was mijn introductie met het gitaarspel van Alvin Lee. Virtuoos vloog hij over zijn snaren en werd niet voor niets Mr. Speedfingers genoemd. Anton had de dubbel elpee van Woodstock gekocht en regelmatig draaiden we na schooltijd ‘I’m Going Home’. Niet één keer, maar telkens weer.

Disc-O-Theek

In die tijd begon de Openbare Bibliotheek Utrecht een platenuitleen, die Disc-O-Theek werd genoemd. Tenminste zo stond het op het bordje boven die afdeling op de bovenste verdieping van de bibliotheek aan de Oudegracht tegenover het stadhuis.

Daar leende ik platen van Ten Years After. Maar thuis ging hun muziek me al snel vervelen. De nummers leken te veel op elkaar, vond ik toen. En het was echt muziek die je moest beleven in een sfeer van mensen om je heen, een biertje en dergelijke. Vandaar dat ze wellicht veel live-albums uitbrachten.

Tilburg 013

Vrijdag 21 november 2008 ben ik met Koos Stalman en Hans de Jong naar het concert van Alvin Lee geweest in 013 in Tilburg. Daar, hij was inmiddels 63, bracht hij de ruim 1200 aanwezigen in vervoering met zijn licks, pingels en gitaaracrobatiek. Ik stond in het midden vlak bij het podium en genoot van de virtuositeit van een gitarist die door zijn moeilijke karakter, zoals hij zelf ooit zei in een documentaire, nooit zo groot is geworden als de belofte die hij was tijdens Woodstock.

Complicaties

Afgelopen woensdag overleed hij op 68-jarige leeftijd, als Graham Alvin Barnes, door een complicatie bij een routine operatie in Spanje. Wat rest zijn de beelden en de … muziek:

• Een live-uitvoering van I’m Going Home uit 1978
• Het nummer It’s Getting Harder met blaaspartijen
• Een indruk van de virtuositeit geeft deze clip uit 1988; moet je je voorstellen daar 3 meter vandaan staat in 013 of bij deze ook op de Night of the Guitars in 1988
• Youtube-filmpje van I’m Going Home geïllustreerd met fotoreportage
• Een Tribute met foto’s en een mooi blues nummer
• Wiki over Alvin Lee

En natuurlijk de Woodstock-uitvoering van I’m Going Home: