Onbetrouwbaar

Inhoudsopgave

Betrouwbaarheid is in het dagelijks leven veel breder gedefinieerd dan in de boeken. In (woorden)boeken lijkt het breed, ‘betrouwbaarheid betekent dat men er op kan vertrouwen dat een gegeven belofte of toezegging, al dan niet expliciet uitgesproken, wordt nagekomen’.

Maar in het leven van alledag wordt het etiket ‘onbetrouwbaar’ op allerlei zaken geplakt. Of beter, om allerlei redenen kan iemand onbetrouwbaar worden genoemd. Iedereen geeft er zijn eigen invulling aan, gebruikt het op willekeurige momenten en vaak over iemand die niet aanwezig is.

Ik doe daarom twee dingen als het woord ‘onbetrouwbaar’ wordt gebruikt.

1.

Ik vraag wat de persoon er mee bedoelt; ik wil dus een ruimer antwoord. Vaak krijg ik dan omschrijvingen die genoeg duidelijk maken over de situatie die wordt samengebald in het woord ‘onbetrouwbaar’. Het leuke is dat soms zo’n antwoord verrassend expliciet is: ‘hij loert altijd op mijn portemonnee’, ‘hij kan zijn ogen niet van mijn vrouw afhouden’ en dergelijke.

Het woord ‘onbetrouwbaar’ wordt dan wellicht onjuist gebruikt, maar het is ook duidelijk dat het wordt gebruikt om een als onprettig ervaren situatie te camoufleren. Zoals in het voorbeeld hierboven de man die het niet prettig vindt dat iemand naar zijn vrouw kijkt. Hij zegt dat niet, maar plakt iemand daarvoor in de plaats het etiket ‘onbetrouwbaar’ op.

2.

Zoals ik (om)schreef bij ‘flapdrol’ en ‘foute jongens’ vind ik gedrag belangrijker dan een etiket. Het handige is dat als ik voor mezelf wil weten wat ik aan iemand heb, ik daar geen woorden voor hoef te gebruiken. Ik kan volstaan met het gedrag in een bepaalde situatie te zien en er het mijne van te denken. Pas als ik er met iemand anders over wil praten moet ik woorden gebruiken.

Dat werkt bij anderen natuurlijk ook zo. Maar zoals gezegd, of aangegeven, vaak worden niet de juiste woorden gebruikt of woorden met een anders bedoelde definitie. Om te begrijpen wat een ander bedoeld gebruik ik dan weer punt 1, vragen naar een ruimer antwoord.

Als ik zelf woorden moet gebruiken, dan geef ik meestal direct aan wat ik er mee bedoel. Met andere woorden, als ik om een bepaalde redenen zou willen zeggen ‘hij is onbetrouwbaar’, dan zeg ik ‘hij is onbetrouwbaar in de zin dat … ‘ of ‘hij is in mijn optiek onbetrouwbaar want …’ en dan volgt een voorbeeld.

Gedrag

Enneagram 6 - Loyalist

Infographic van Enneagram 6 – De loyalist

Ik wil kijken naar het gedrag in een bepaalde situatie. Daarbij is een belangrijke vraag ook of het permanent is of tijdelijk. Tijdelijk gedrag ontstaat vrijwel altijd door omgevingsfactoren; permanent gedrag in een bepaalde situatie is van de persoon zelf.

Afgelopen week had ik een gesprek met iemand die door een ander wellicht als ‘onbetrouwbaar’ zou worden bestempeld. Maar ik wil zien of het tijdelijk of permanent gedrag is en of de persoon zich bewust is van zijn gedrag in de situatie of niet.

Ik leg hem de situatie voor en geef aan waarom ik daar een probleem mee heb. Daarna geef ik aan dat alleen hij voor zichzelf kan beantwoorden waarom de betreffende situatie zich heeft voorgedaan. Alleen hijzelf kan zijn gedrag verklaren. Daar mag hij andere personen, de omstandigheden en dergelijke bij betrekken, wat mij betreft. Maar uiteindelijk zijn dat slechts figuranten en rekwisieten bij zijn gedrag.

Uit zijn antwoord blijkt voor mij of ik kan verwachten dat hij in soortgelijke situaties altijd hetzelfde, voor mij onprettige, gedrag zal hebben. Of dat er factoren buiten hem een rol hebben gespeeld, die er wellicht een andere keer niet zijn.

Duidelijker

Voor de duidelijkheid zal ik de situatie beschrijven.

De persoon, laat ik hem Karel noemen, stelt mij voor samen te werken. Als ik een klant heb die zijn expertise kan gebruiken huur ik hem in en andersom. Het is een afspraak die vaak voor komt en die ik in het verleden met diverse mensen heb gemaakt. Meestal mondeling, soms in een overeenkomst.

Op een gegeven moment heb ik een klant waar de expertise van Karel bruikbaar is. Ik vertel wat de klus inhoudt, om samen te kunnen beoordelen of het inderdaad iets is wat binnen zijn expertise ligt. Ik schets hem een beeld van de klant en … nou ja, om een lang verhaal kort te maken.

Al bij de eerste ontmoeting gaat Karel naast de bedoelde klus andere activiteiten uitvoeren. Activiteiten die binnen mijn expertise en/of binnen mijn afspraken met de klant vallen. Als ik hem daar voor het eerst op aanspreek, schiet hij natuurlijk in de verdediging. ‘De klant dit en de situatie dat’.

Maar de klant heeft hier niets mee te maken. Die speelt ons hooguit handig tegen elkaar uit. Het gaat om het gedrag van Karel. Om de houding, het fatsoen en dergelijke van Karel.

Dus nodigde ik hem deze week uit voor een gesprek. Het heeft hier geen zin mijn conclusie te melden. Dat zou te ver voeren. Er spelen in elke situatie namelijk meerdere factoren een rol.  Zelfs wanneer de constatering is dat het gedrag permanent is en dus onderdeel van zijn karakter, normen- en waardenpakket en dergelijke.

Maar een etiket ‘onbetrouwbaar’ zal ik Karel niet opspelden. En als iemand me naar Karel vraagt en ik kan er niet onderuit het woord te gebruiken, dan zal ik antwoorden ‘hij is onbetrouwbaar in de zin dat …’ en dan zal ik bovenstaande situatie als mijn eigen ervaring vertellen. Daarop mag de vragensteller zelf bepalen hoe hij er mee omgaat en of hij een etiket wil gebruiken.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 23 maart 2013 door in de categorie 2013, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *