Canto Ostinato, prachtig minimalistische compositie
Tweede paasdag was ik bij familie. Het zonnetje scheen weer, voor het eerst in lange tijd. Ik ging in de tuin zitten. Hoe ik ook beweerde dat het heerlijk was, uit de wind, de rest van de familie bleef binnen. Ik pakte een paar tijdschriften en genoot in mijn eentje van de lentezon.
Op een gegeven moment kwam een oom naar buiten. We kregen een gesprek over klassieke muziek. Tijdens het gesprek hoorden we bij de buren een deur opengaan. Daar stond een klassiek nummer op; luid waardoor wij het, door de openstaande deur, goed konden horen.
Herkenbaar
‘Ik ken dat stuk’, zei ik, ‘dat draaien ze te vaak bij Classic FM’. Een zender die ik alleen hoor als ik bij mijn moeder ben, want die heeft het als muzak altijd opstaan.
‘Ach, dat vreselijk eentonige stuk’, reageerde mijn oom. ‘De buurman is er helemaal weg van, maar ik vind het vreselijk’.
‘Ik kan me dat voorstellen’, zei ik, ’er zit een opvallende melodielijn in, maar die wordt wel eindeloos herhaald. Bij Classic FM draaien ze waarschijnlijk slechts een stukje’.
Componist van Canto Ostinato
‘Het is van een Nederlandse componist die vorig jaar november is overleden’, kreeg ik ter informatie, ‘ben even zijn naam kwijt’.
Ik pakte mijn telefoon, type smartphone, en tikte ‘componist, Nederland, overleden, november 2012’ in het zoekschermpje van de Safari-app. Een paar seconden later verscheen in beeld ‘Componist Simeon ten Holt (89) overleden – NOS Nieuws’.
‘Simeon ten Holt’, riep ik, wellicht iets te enthousiast bij het overlijdensbericht van een componist.
‘Ja, dat is hem en het stuk heet ‘canto ostinato’, herinnerde mijn oom zich bij het horen van de naam.
‘Er is nog een melodie die vaak terugkomt bij Classic FM’, zei ik, ‘het lijkt op dat stuk van Ten Holt. In ieder geval haal ik ze steeds door elkaar. Ik zal eens uitzoeken hoe het heet als ik het weer eens hoor’.
Een paar dagen later
Classic FM stond nog maar even aan of het bedoelde muziekstuk kwam voorbij. Ik pakte mijn iPhone en startte de app SoundHound. De telefoon hielde ik bij één van de boxen en al snel kwam de app met het resultaat ‘Ludovico Einaudi – In A Time Lapse – Walk’.
Canto Ostinato bij Henk Postma
Gisterenavond was ik bij Henk Postma. Ook hij heeft doorgaans een klassieke zender opstaan van het type ‘continue herhalen van wat het doorsnee publiek mooi vindt’.
‘Zal ik een CD opzetten’, vroeg Henk.
‘Nee, dat hoeft niet’, antwoordde ik.
‘Er is een nummer dat bijna elk uur voorbij komt. Dat zul jij wel mooi vinden denk ik’, zei Henk terwijl hij de keuken inliep.
Terwijl ik in het columnboek van Pamela Hemelrijk zat te lezen, dat ik op het leestafeltje van Henk vond, kwam hij binnenlopen.
‘Dit, dit bedoel ik’, riep hij enthousiast.
Lopen/wandeling
De muziek was me nauwelijks opgevallen terwijl ik las. Maar nu hoorde ik het en reageerde met ‘maar dat ken ik. Dat is Walk van Ludovico’.
Henk keek me verbaasd aan.
‘Inderdaad een bijzondere compositie. Ik ben nu ook wel benieuwd wat jij van Canto Ostinato vindt’, reageerde ik.
‘Dat zegt me niets’.
Canto Ostinato
Ik liep naar Henk’s laptop en zocht het nummer bij Youtube. Er blijkt een uitvoering voor vier piano’s, een korte uitvoering van vier minuten, ongeveer de lengt van een Classic FM-uitvoering, en een uitvoering van Polo de Haas en Kees Wieringa. En in december (14 – 12 – 2013) is er een uitvoering ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van Polo de Haas in het concertgebouw.
Het stuk Canto Ostinato blijkt al in 1976 te zijn geschreven door Ten Holt. Waarschijnlijk dat het door zijn overlijden kort geleden, nu weer in de belangstelling of in ieder geval onder de aandacht is gekomen. Maar kort voor de dood van Ten Holt maakt de Nederlandse regisseur Ramón Gieling in 2011 een documentaire ‘Over Canto’ (zie stukje op Youtube).
Wellicht heeft dat bijgedragen aan de hernieuwde aandacht. De documentaire verhaalt over hoe de Canto Ostinato het leven van negen mensen veranderde of op zijn minst beïnvloedde. Op de Facebook-pagina van de film delen ook anderen hun ervaringen met de muziek.
De mooiste uitvoering draai ik nog heel regelmatig. Het bestaat uit acht delen, vooral nummer vijf heb ik grijs gedraaid. Het is de uitvoering van Ivo Jansen. Ik heb het op mijn iphone staan. Er staat ook een uitvoering van hem op youtube:
Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.