Kort nadat ik was afgestudeerd werd ik gevraagd een onderzoek te doen voor Kluwer. Voor het onderzoek naar postacademisch onderwijs voor huisartsen kreeg ik 250 gulden per uur. Het was flink betaald voor het broekie dat ik nog was, maar het was de geldende marktprijs. Dat ze me niet om mijn persoonlijke kwaliteiten hadden genomen, vermoedde ik enkele weken later. Na het presenteren van mijn rapport werd me gevraagd het uit te werken tot een product dat ze op de markt konden zetten. Mijn uurprijs daalde naar 175 gulden per uur. Ik vroeg waarom het nu lager was; dat ik bezwaar maakte zou ik niet willen zeggen want het was nog steeds goed betaald.

Een aantal jaren later werd ik wel, min of meer, betaald voor mijn persoonlijke waarde. Mijn specifieke kwaliteiten werden onderkend. Waardoor ik voor bepaalde taken meer kreeg dan de gangbare marktprijs. En als een klant de extra inbreng niet zag, dan had ik er geen moeite mee hem of haar er op te wijzen. Niet alleen vanuit mijn gevoel van eigenwaarde, maar ook omdat de klant het begreep en kon meenemen in zijn over- en afwegingen.

Momenteel is dat laatste veel lastiger. We hebben crisis hè…. Nou het is niet DE crisis. Er zijn andere factoren die de markt beïnvloeden, die mogelijk wel een gevolg zijn van de crisis. Maar ook gewoon evolutie en de bekende golfbeweging. Zonder er te diep op in te gaan: ZZP’ers zonder ervaring, kennis en onder kostprijs werkend, klanten die het wiel opnieuw willen uitvinden, goedkoop is gewenst boven mogelijke duurkoop etc.

Misschien is het nodig om weer een balans te vinden en een gezondere economie.

Aan mijn Kluwer-ervaring moest ik gisteren denken na het zien van een film met Danny Trejo. Ken je hem? Noem eens een film. Deze acteur was in zijn jeugd drugsverslaafd en crimineel. Hij verbleef in het begin van zijn leven in totaal bijna 12 jaar in de gevangenis. Tot hij zijn leven beterde of het geluk had te worden gecast waarna het acteerballetje ging rollen.

Intermezzo

Trejo zat in het gevang voor een gewapende overval en drugsmisdrijven. Hij deed een 12-stappen revalidatieprogramma dat zijn leven veranderde. Op een ‘Cocaine Anonymous’ bijeenkomst in 1985 vertelde Trejo zijn verhaal. Een man die daar aanwezig was, belde hem en ze spraken af. De ontmoetingsplek bleek een filmset (van Runaway Train). Daar liep ook een scenarioschrijver die hem herkende uit de bajes. Deze herinnerde zich dat Trejo goed kon boksen en vroeg hem de acteurs te trainen voor een bokswedstrijd. De regisseur van de film zag hem en bood hem een rol aan in de film.

In 2012 speelde de inmiddels bijna 70-jarige Danny Trejo in 14 films en een aantal tv-series, in 2011 in 13 films en meerdere tv-series en in 2010 in maar liefst 21 films en enkele tv-series. Zijn vermogen wordt geschat op 6 miljoen euro. Het was een terloopse mededeling van één van de aanwezigen na de film waar ik met enkele vrienden naar keek.

Het deed me dus denken aan Kluwer, aan de eerste keer dat ik met het persoonlijke waarde fenomeen in combinatie met markt werd geconfronteerd. Daarna kwam het inzicht dat er velerlei andere zaken zijn die invloed hebben op je waarde. Waarop je deels invloed hebt, maar voor een groot deel niet.

Voor wie het leuk vindt, de geschatte vermogens van (in euro’s):
Brad Pitt – 140 miljoen
Tom Cruise – 200 miljoen
Al Pacino – 110 miljoen
Robert de Niro – 140 miljoen
Adam Sandler – 230 miljoen
Jack Nicholson – 300 miljoen
Sylvester Stallone – 210 miljoen
Angelina Jolie – 90 miljoen
Julia Roberts – 110 miljoen
Jennifer Aniston – 90 miljoen

Daar steekt de 6 miljoen van Danny Trejo schril bij af. Hij is in het gezelschap van William Forsythe, Gabriel Byrne en vele andere acteurs en actrices. Het lijkt of er een gat zit tussen circa 0 – 15 miljoen en 100+  miljoen. Kijk zelf maar even naar jouw favorieten op:

• Richest Net Worth
• The richest
• Fame Net Worth
• En natuurlijk in de lijst der lijsten als het om rijkdom gaat: Forbes