Elke ochtend rond half acht gaan er 1001 gedachten door me heen. Dingen van de vorige dag, die zijn verwerkt tijdens mijn slaap. Maar vooral ook associaties, herinneringen en gedachten bij het lezen van de kranten. Bij al die, vaak negatieve, berichten denk ik dan ‘kan dat niet anders’, ‘waarom niet zo…’ of ‘waarom altijd zo moeilijk’.

Soms zijn het diepgaandere overdenkingen. Zoals gisteren bij het mogelijk verbod op hobbytuintjes door de Europese Commissie, waarbij ook Monsanto weer een rol speelt. Daar kan ik me dan best een beetje over opwinden.

Ondertussen drink ik mijn juice of nuttig mijn ontbijtje…

en glijden de gedachten weer van me af, verdampt de ergernis en is er weer rust. Soms zijn gedachten hardnekkiger en blijven ze terugkomen, vooral als het ergernissen betreft. Ik weet dat ergernissen iets zeggen over mezelf, dus het is goed er naar te kijken.

Eén ergernis van deze week?

Pauw & Witteman

De aandacht bij Pauw & Witteman voor zo’n Joanna van der Hoek. De studente die enkele weken geleden met een bord tegen het Koningshuis bij de Beatrixhal demonstreerde. Afgelopen dinsdag, bij de abdicatie, werd ze meegenomen door de politie toen ze op de Dam demonstreerde.

Ze had een paar dagen ervoor al in Pauw & Witteman gezeten. Woensdag kwam burgermeester Van der Laan naar de studio. De Kroningsdag was een dag met talrijke hoogtepunten, waarbij hij van alles heeft meegemaakt. Hij zou anekdotes kunnen vertellen over leuke dingen die wij niet hebben gezien op tv. Hij zou ook, als dat dan per se moet, over de minder leuke dingen kunnen vertellen. Er is immers heel veel gebeurd op die dag. Dus er waren moeilijke beslissingen, lastige situaties en dergelijke. Dat zou informatief zijn, wellicht leerzaam en een leuk inkijkje in het werk van een burgermeester.

Maar nee, zijn hele zendtijd en meer werd gevuld met de ‘arrestatie’ van Joanna. Zoals ik in het verzonnen verhaal ‘samenzwerende eenlingen’ als aangaf, gooi een waxinelichthouder, slaak een gil tijdens dodenherdenking en dergelijke en je bent verzekerd van jarenlange aandacht van onze journalistiek. Je bent of hebt nieuwswaarde.

Dat ze bij het zogenaamd hoogstaande journalistieke praatprogramma Pauw & Witteman bij de komst van Van der Laan niet verder komen dan zeurtelevisie over zo’n ‘eenling’ Joanna tekent de journalistiek in Nederland. Wat daarbij natuurlijk ook in mijn gedachten komt is het feit dat die twee, Pauw en Witteman, inmiddels over de houdbaarheidsdatum zijn. Hun programma is een kunstje geworden, dat zonder passie en interesse op ervaring wordt uitgevoerd. Maak plaats voor de nieuwe generatie.

Epicurus

Maar al snel kom ik zoals gezegd weer tot rust. Is het levenswijsheid? Of zijn het de twee filosofen die vanaf vroeg in mijn leven kwamen, René Descartes en Epicurus. Naast allerlei andere ideeën en inzichten van hen gebruikt Epicurus de term Antaraxia. Het staat voor het ideaal van zielsrust. Het gaat er daarbij om een onverstoorbare houding te hebben. Dit kun je volgens Epicurus onder andere bereiken door je niet druk te maken over zaken waar je niets aan kunt veranderen.

Letterlijk schrijft Epicurus dat je een zekere zorgeloosheid, affectieloosheid en emotieloosheid moet hebben. De laatste twee zullen uitleg nodig hebben om geen verkeerd beeld te geven. Zeker in een tijd dat, zoals we bij Pauw & Witteman zien, het voor de handliggende, de oppervlakkigheid en het snel scoren hoogtij vieren. Maar op Epicurus en Descartes, tezamen of apart, kom ik nog wel terug. Want hun ideeën zijn interessant, maar ook genuanceerder dan ze het oppervlakkig beschouwd lijken.

Frank de Boer

En dan heb ik bovenstaande bedacht en geschreven en kom ik bij de laatste pagina van het AD, op de sportpagina waar opmerkelijke uitspraken van en over sport worden verzameld. Daar staat een uitspraak die Frank de Boer maakte in Voetbal Internation:

Ik maak me alleen druk om dingen waar ik invloed op kan uitoefenen. De rest is verspilde energie. Zo ben ik altijd geweest. Ik heb nog nooit in mijn leven hoofdpijn gehad.