Het was enkele weken na het huwelijk van prinses Beatrix met prins Claus. Met mijn grootouders had ik de bruiloft op televisie gevolgd. Ik bewonderde vooral de paarden. Ongestoord door het rumoer om hen heen trokken ze de Gouden Koets door de straten.

Nu liep ik met mijn opa door Den Haag. Terwijl we zwijgend door een winkelstraat slenterden zei hij ineens: “Ik heb een verrassing voor je.” Na enkele bochten stonden we voor een grote poort. Mijn opa mompelde iets tegen de marechausee die de toegang bewaakte. Even later kwam over het immense plein een man aanlopen. Hij begroette mijn opa enthousiast en stelde zich aan me voor. Rob en mijn opa bleken oude schoolkameraden. Ze hadden regelmatig contact, maar mijn opa had hem nu gebeld om zijn kleindochter een bijzondere dag te bezorgen.

Rob nam ons mee langs de rij- en koetspaarden, de Gouden Koets en andere koetsen, de zadels en tuigen. Bij alles gaf hij informatie of vertelde hij een anekdote. De rijpaarden mogen verschillende kleuren hebben, zei hij, maar alle koetspaarden zijn zwart. Die koetspaarden zijn allemaal Friese en Groninger stamboekpaarden, twee oude Hollandse rassen. Niet alles staat in de Koninklijke stallen, vertelde Rob, veel koetsen van het Koninklijk Huis staan in Apeldoorn bij paleis het Loo.

Maar de Gouden Koets niet, dat had ik al gezien. Nadat we deze koets uitgebreid hadden bekeken vroeg Rob, het was inmiddels laat in de middag, of ik nog een ritje in een rijtuig wilde meemaken. Terwijl de paarden werden opgetuigd dronken we iets in een ruimte met veel schilderijen. Even dacht ik nog ‘wow, een ritje in de Gouden Koets’, maar het werd een zwart, open rijtuig met vier paarden. Mijn opa en ik namen plaats op de bok van het rijtuig en Rob zat op het achterste linkerpaard. We reden een paar rondjes op het plein. Bij het afscheid kreeg ik een glas met een afbeelding van prinses Beatrix en prins Claus, een mapje met ansichtkaarten en een vaantje. Volgens mijn opa was ik de hele terugweg bezig met het verwerken van de vele indrukken van die middag.

verschenen in het tijdschrift OOK! – foto uit archief Deuxième/Polyvisie – het verhaal berust op fantasie.