Maredsous – onverwacht genoegen

Het avondje Maredsous begon onverwacht. Gisterenavond was ik bij Erik, een vriend die ik al een tijdje niet had gezien. We moesten nodig weer eens bijpraten. Op de slag waarmee zijn vrouw de deur dichttrok om naar haar sportclub te gaan, vertelde Erik dat hij een paar weken daarvoor iets had gekregen. Direct verdween hij naar de bijkeuken.

maredsous_beker‘Mooie gelegenheid om deze soldaat te maken, René’, zei hij toen hij binnenkwam met iets dat er uit zag als een fruitschaal. Alleen lag het vol met flesjes bier en een beker die er in mijn ogen Middeleeuws uitzag.

Maredsous

‘Maredsous ’, ‘las ik hardop, ‘Belgisch abdijbier, tradition Benedictine’.

‘Ja, drie soorten’, zei Erik, ’waar zullen we mee beginnen’.

Een jaar geleden, misschien zelfs wel twee jaar geleden, las ik een artikel over een Belgisch Benedictijns abdijbier. Het was een prachtig verhaal over mensen die van over de hele wereld naar het dorp kwamen waar dat bier werd gemaakt. De voorraad was elk jaar zo beperkt dat slechts weinigen gelukkigen met een kratje naar huis gingen.

Dat was op zich al bijzonder. Ook apart was dat het bier normaal was geprijsd. Het had dus geen verhoogde prijs bij de grote vraag en het geringe aanbod. En ik had onthouden dat het bier niet in de abdij zelf werd verkocht. Dat werd gedaan in een café tegenover de hoofdingang. Meer kon ik me niet herinneren, zelfs niet in welk tijdschrift ik het had gelezen.

Tripletje

‘Het zal toch niet’, mompelde ik.

‘Wat?’, reageerde Erik, me verbaasd aankijkend.

‘Een triple van Maredsous. Laten we daar mee beginnen’.

maredsous

Maredsous blonde, bruine en triple

Een triple 10, bruine 8 en blonde 6 later namen we afscheid. Ik wilde de lege flesjes van mijn genuttigde bier meenemen. ‘Nee ben je gek’, zei Erik, ‘hier een setje volle en neem de beker ook maar mee’.

Maredsous site

Thuis zette ik direct de computer aan. ‘De producten die vervaardigd worden in de ateliers van de Abdij worden uitsluitend verkocht in de cafetaria van het Centrum St Joseph: u vindt ze nergens anders.’, las ik op de site van Maredsous.

Ik las nog wat verder en realiseerde me dat dit het bier moest zijn waarover ik had gelezen in het artikel. In gedachten zag ik al die wereldburgers voor me die tevergeefs zoveel moeite hadden gedaan om een paar flesje te bemachtigen.

Enthousiaste schrijver

De schrijver van het artikel was enthousiast, herinnerde ik me. Niet per se over het bier, hij had uiteindelijk een glaasje kunnen drinken in het café, maar over de marketing rond het bier, het verhaal, de mythe. Dat immers maakte het bier bijzonder en zelfs een beetje mysterieus.

Het had me wel aangetrokken, maar ik had geen zin om naar de abdij te rijden en achter het net te vissen. Dat neusje van de zalm in bierverhalen was me door Erik eenvoudig in de schoot geworpen.

Ik weet echt niet meer in welk tijdschrift ik over Maredsous heb gelezen. Als ik het alsnog vind dan zal ik het hier plaatsen in pfd.

Tot die tijd moet je het doen met:

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 31 mei 2013 door in de categorie 2013, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *