Onbetrouwbaarheid en windmolens

windmolensWindmolens vind ik afzichtelijke, horizon vervuilende monsters. Dat is mijn persoonlijke mening. Een ander mag ze prachtig vinden of er geen mening over hebben. Hoe mooi iemand ze ook vindt, iedereen begrijpt dat je zo’n ding niet naast de domtoren zet of op de Dam. Omdat ik ze lelijk vind wil ik er überhaupt niet één in mijn buurt en als ze dan per se geplaatst moeten worden dan zou ik zeggen, ‘zet ze in zee, daar is wellicht bovendien de meeste wind’.

In de discussie over de al dan niet geringe opbrengst, hoge kosten, lage rendement en dergelijke meng ik me niet. Ik weet daar niets van, afgezien wat ik er sporadisch over gelezen heb. Wel heb ik gehoord dat er inmiddels veel betere constructies zijn dan die ondingen die nog steeds in Nederland worden neergezet.

Daarbij zijn de molens een stuk kleiner, ongeveer de grootte van een forse schotelantenne, en is het rendement hoger. Er zal naast de groene argumenten dus ook wel een commercieel belang zijn, van corrupte politici, zich verrijkende ondernemers en anderen die hun voordeel kunnen doen met de ranke gedrochten.

Maar wat ik wel kwalijk vind is dat er boeren en ondernemers zijn die zich verrijken aan de plaatsing van zo’n molen op hun erf of bedrijfsterrein. En dat ze daarbij soms, tenminste wat ik daarvan hoor, achterbakse methoden hanteren. Waarbij ik hoop dat ze als eerste lachen, omdat wie het laatst lacht altijd nog het best lacht.

Achterbaks

Het komt te vaak voor dat een agrarische gemeenschap of ondernemersvereniging een gezamenlijk standpunt inneemt tegen de komst van windmolens. En als dat betekent dat ze tegen zijn, dat dan één van hen stiekem toch een contract tekent en daarvoor een flink bedrag incasseert. Dat is achterbaks, zeker wanneer het een bestuurslid is.

Nee knikken in de vergadering en ja knikken naar het energiebedrijf. Het is eenvoudig achterbaks. En ik hoop dat zijn medeleden de man (of vrouw) figuurlijk afmaken, met de nek aankijken, negeren, tegenwerken en een vloek over hem afroepen.

Roken en windmolens

Iedereen mag van mij roken als dat alleen schadelijk zou zijn voor de gezondheid van die persoon. Maar het drukt ook op de kosten van de gehele gezondheidszorg en daarmee op mijn premie. En als iemand rookt, dan rook ik mee, stinken mijn kleren naar rook en dergelijke.

Wat dat betreft lijken windmolens op roken. Het zijn, voor zover ik het begrijp, onrendabele energiebronnen, ze leggen onevenredig beslag op de subsidievoorzieningen en bederven het uitzicht van iedereen (horizonvervuiling) , behalve van die paar mensen die ze wel mooi vinden.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 2 juli 2013 door in de categorie 2013, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *