Vorige maand schreef ik dat ik het altijd leuk vond te lezen over sociaal psychologisch onderzoek. Dat vind ik nog steeds leuk, maar ik ben er minder mee bezig dan in mijn studententijd. Eén van de onderzoeken toen ging over de lengte van studies. Het bleek bijvoorbeeld dat de duur van bepaalde studies extreem veel korter kon, maar dat dit niet gewenst was.

Niet geloofwaardig

In één van de onderzoeken, herinner ik me, bleek dat de studie Farmacie in vier maanden zou kunnen worden gevolgd. Terwijl daar toen in de Verenigde Staten vier jaar voor stond. Dat de studie niet werd ingekort kwam vooral omdat het dan in de ogen van derden geen geloofwaardige studie zou zijn. Met andere woorden, mensen leggen hun gezondheid niet graag in handen van iemand die zijn opleiding medicijnen in een ‘cursus’ van vier maanden heeft gevolgd.

Geloofwaardig in essentie

Wanneer je talrijke filosofieën, goeroes en andere bronnen hebt bekeken en gelezen zie je dat overal wel IETS in zit. Ook ontdek je dan dat veel van die bronnen op elkaar lijken, maar dat ze het slechts met een ander sausje brengen. Wat zou het mooi zijn alleen de essentie van de verschillende kennisbronnen te pakken door ze te ontdoen van hun ballast. Niet alleen de ballast van verduidelijkende voorbeelden, maar ook de vaak storende borstklopperij van de schrijver.

Rode draad van essentie

Als dan de essentie van de bronnen is blootgelegd, verschijnt daaruit wellicht een rode draad. Zeg maar de essentie van alle verkondigde de essenties. Die zou je dan kunnen verpakken, zodat mensen het direct kunnen gebruiken. Alsof ze een knop omdraaien. Dat zou toch mooi zijn.

Vanzelfsprekend loop je dan weer aan tegen dat probleem van geloofwaardigheid. Als we iets al jaren op een bepaalde manier doen, is er een patroon ontstaan. Wanneer we een gedrag als hinderlijk ervaren en er bestaat een mogelijkheid daar snel vanaf te komen, zullen veel mensen dat toch ongelooflijk vinden.

Ballast in H-J-Z boeken

Dat is vanzelfsprekend één van de redenen waarom schrijvers van help-jezelf boeken de essentie van hun boeken uitschrijven met allerlei ballast. Naast het strelen van hun ego bouwen ze daarmee de autoriteit op waarvan ze denken dat die nodig is om de ‘essentie’ geloofwaardig te maken. En daarmee is dat cirkeltje weer rond.

Maar gelukkig komt er een andere tijd aan, lijkt het. Dat zie je bij de jeugd. Die gaat heel anders om met informatie. Ook kennis uit de cognitieve psychologie wordt steeds meer toegepast, bijvoorbeeld waar bij leren gebruik wordt gemaakt van het onderbewustzijn. Ik denk ook aan de ideeën van Tim Ferriss. Hij gaat uit van 80/20-regel. Grofweg kun je 80% van wat je wilt leren relatief snel doorgronden. De laatste 20% gaat echter tergend langzaam gaat. Vraag je dus af of je die 20% echt nodig hebt.