Eergisteren schreef ik over onzinnige berichten. Maar wat is onzinnig? Eén van de berichten ging over de Paus. Het Vaticaan meldde dat als je volger werd van zijn Tweets, je tijd in het vagevuur wordt verkort.

Ik schrijf de berichten op deze site gewoonlijk rond acht uur ’s ochtends, ook het bericht over het vagevuur. Na het schrijven ging ik kort naar kantoor en van daaruit naar Peter en Paul van PK2. In afwachting van de komst van Peter sprak ik met Paul over schrijven, hun training en het geloof. We hadden het over onze breuk met het geloof van onze opvoeding, de opvallende overeenkomst in de wijze waarop we het onze ouders vertelden en de zoektocht daarna. Daarop gaf hij mij zijn boek ‘Hmm je bent goddelijk’.

Gedeelte van ‘Inferno’ van Sandro Botticelli. Een schilderij gebaseerd op ‘De goddelijke komedie’ van Dante. Beiden, het schilderij en boek, zijn onderwerp van het meest recente boek van Dan Brown ‘Inferno’

Over de paus en het vagevuur hebben Paul en ik het niet gehad. Dat kwam later die dag ter sprake. Toen vertelde ik iemand het ‘onzinnige’ bericht. Die persoon, wist ik, was nogal gelovig opgevoed in het Rooms Katholieke en nog steeds een trouw kerkgangster. Ze reageerde met ‘wat een onzin’. Even dacht ik dat ze daarbij refereerde aan de modernisering van het geloof en het bereiken en enthousiasmeren van jongeren via sociale media. Maar ze vervolgde met ‘het vagevuur bestaat helemaal niet’.

Maandagavond begon ik direct in ‘Hmm je bent goddelijk’. Een boek over het vinden van geluk en innerlijke rust, met als leidraad de godsdienstige feestdagen. Korte verhalen, ideaal voor het slapen gaan. Gisterenavond las ik het hoofdstuk ‘Vasten’ en daar stuitte ik vanuit een interessante invalshoek op een typering van het vagevuur.

Hieronder het begin van het hoofdstuk ‘Vasten’ uit ‘Hmm je ben goddelijk‘ van Paul Kortman

Zoekend naar de juiste waarden, de juiste inzichten, de juiste keuzen, besloot Jezus zich veertig dagen terug te trekken in de woestijn. Hij bad god om hulp bij wat hem te doen stond en hoe hij zich zou gedragen.

Gedragsverandering komt tot stand door te interveniëren in gedragspatronen. Vasten is een interventie die je bij jezelf kunt toepassen. Voor veel andere interventies ben je namelijk afhankelijk van een coach, dominee, imam, priester, rabbi, therapeut of vriend. Door een patroon te doorbreken wordt men zich bewust van onbewuste processen. Wanneer we hierdoor ook nog de functie van ons gedrag doorzien, komen we tot het inzicht dat bepaald gedrag is doorgeschoten en niet meer efficiënt is.

Door te vasten, interveniëren we niet alleen in ons eetpatroon of ons drinken van bijvoorbeeld frisdrank, maar ook onze afhankelijkheid van tabak, alcohol en seks wordt duidelijk zichtbaar. Natuurlijk hebben we eten nodig om te kunnen leven, maar het dichtgroeien omdat je niet uit de koektrommel kunt blijven wijst je op een verslaving. Zo is al ons dwangmatig handelen het gevolg van verslavingen. Het opsteken van de ene sigaar na de andere, maar ook het vijf keer in de week hardlopen dat je niet kunt overslaan, omdat jij je anders niet prettig voelt.

Iets moeten hebben omdat je je anders niet prettig voelt, ofwel om de ‘pijn’ te verlichten, iets weg te drukken. Je wilt meer hebben dan nodig is, want de ‘pijn’ is er juist om je ergens op te wijzen. De pijn wijst je er namelijk op dat je iets aan het vermijden bent en dat je energie die je daar insteekt niet gebruikt voor het bereiken van je levensdoel. Het niet op weg Zijn naar dat doel betekent: ‘niet gelukkig zijn’. Het gemis doet ons naar zaken grijpen om te Hebben. Wanneer we op deze manier geluk trachten te vinden, zullen we steeds meer moeten Hebben. We komen zo in de ‘ik MOET gevangenis’ die we zelf creëren en naar mate de behoefte groeit, groeit ook de pijn als we zoiets even niet Hebben. Dat de Angst voor die pijn gegrond is blijkt wel uit de ‘Tien Geboden’.

Wanneer we deze patronen doorbreken en doorzien, leren we en verdwijnt de pijn die tot het ‘moeten Hebben’ leidde. Dit leren leidt tot transformatie. Er valt een last van onze schouders en we voelen  ons na enige tijd als herboren. Doordat we onszelf toestonden de ‘pijn’ te dragen (

), raakten we er voor goed van verlost, terwijl de verslaving die ons de pijn deed wegdrukken ons in het eeuwige lijden gevangen hield (de hel).

Bovenstaand is het begin van het hoofdstuk ‘Vasten’ uit het boek ‘ Hmm je bent goddelijk ‘ van Paul Kortman.