Regelmatig heb ik de afgelopen twee jaar met Paul Piebinga gesproken over een concept voor een fotoboek dat we samen willen/kunnen maken. Naast de vrije fotografie die Paul maakt, maakt hij concept foto’s. Foto’s dus die hij vooraf bedenkt, waarna hij een situatie creëert om de foto te maken. Maar voor het boek gaat het om een serie foto’s rondom een idee.

Paul heeft meerdere boeken van fotografen die een concept breed uitwerkten. Daar zitten bijzondere thema’s tussen, maar ook eenvoudige, goed uitgewerkte. Zoals de fotograaf die in zijn woonplaats winkeliers in hun winkel portretteert. Zelf fotografeerde Paul in opdracht voor een tijdschrift CIO’s met hun hobby. Dat zou je ook een concept kunnen noemen.

Gaat het erom een thema te bedenken en daarbij al enthousiast te worden? Of werkt het anders?  Zoals bijvoorbeeld bij Clark Little, een fotograaf die in zijn vrije tijd surft. Zijn vrouw klaagde over de kale muren thuis en wilde kunst. Tijdens het surfen zag hij ineens de kracht van de rollende golf, het prachtige licht en de unieke combinatie van zijn professie en hobby.

Clark Little

Dat was in 2007.

In het begin wachtte Clark met zijn camera in het water. In de laatste seconde dook hij in de aanstormende rollende golf. Hij kocht nieuwe camera’s, betere camera’s voor zijn thema en tenslotte stopte hij met fotograferen in opdracht. Hij verkocht zijn studio en maakte van een vat zijn nieuwe studio. En zijn foto’s werden steeds beter.

Inmiddels is hij een autoriteit die foto’s maakt vanuit een standpunt die slechts weinigen hem zullen (kunnen) nadoen. Hij kreeg nationale bekendheid door zijn optredens op de Amerikaanse televisie. Zijn prachtige foto’s stonden in vele beroemde tijdschriften.

Is het concept fotografie? Het is in ieder geval een thema… en het zijn prachtige foto’s