Wachten, een oude overdenking
Vorige maand schreef ik over de doos met teksten van mij, die mijn moeder had gevonden. Vanochtend zocht ik daar in naar de verhalen die ik samen met Jos van de Ven schreef. Ik kon ze niet snel vinden; ik was er al aan begonnen met de gedachte ‘laat maar’, waardoor de kans ze te vinden al klein was. Dan maar een greep in de stapel andere teksten. Ogen dicht en grabbelen. Het werd…
Wachten
Wachten is een ramp, de slechtste uitvinding die ik nu toe ervaarde. Je kunt niets doen. Nu heb ik het niet over de wachtkamerwacht. Daar kies je er zelf voor. Nee, ik heb het over het wachten op een vriend of vriendin of willekeurig wie. Nooit zijn ze precies op tijd. Dat weet je. Ze kunnen vroeger zijn of later. Het is altijd afwachten hoe lang je moet wachten.
Je kunt niet iets belangrijks gaan doen, want je hebt kans dat als je goed en wel bezig bent er wordt gebeld en je afspraak daar staat. Vooral als je weg moet en wordt gehaald. Dan moet je erop rekenen nog je jas te pakken, de afsluiting van een deur controleren. Kun je nog even naar het toilet of, ja, zul je zien dat als je net zit…
Wachten duurt kort
Terwijl ik dit schrijf zit ik te wachten. Ik heb een bezigheidje gevonden om het wachten te doden. Wacht even… … … … … … … … … sorry, ik dacht dat er iemand aan de deur was. Wachten dus. Ik hoop wel dat ie snel komt. Ik heb met een vriend afgesproken. Hij komt me ophalen.
Dat is ook zoiets. Wacht is vaak een korte tijd. Als je om twaalf uur afspreekt, ga je niet om acht uur al beginnen met wachten. Je kunt er wel naar toe leven als het een leuke afspraak is. Maar het echte wachten begint pas ongeveer een half uur van te voren. Dat hangt ook af van de ervaringen die je met de persoon hebt, die je verwacht, en ook een beetje van je voorafgaande bezigheid.
Niets te plannen
In dat half uur vooraf kun je dus niets noemenswaardigs plannen. Je afspraak zal een kwartier te vroeg komen, dan valt je planning in duigen. Als het tegenzit moet je je nog haasten ook.
Soms kan het voorkomen dat je zo op iemand zit te wachten, dat je, als je bijvoorbeeld hebt afgesproken om half elf, om kwart over tien als denkt ‘hè gadver, waar blijft die luiwammes nou’.
Nog een paar minuten
Televisie kan een aangename hulp zijn bij het wachten. Je wacht dan niet echt, je kijkt televisie. Als dan de afspraak er is kun je zonder spijt je tv uitzetten, want zo bijzonder was het nu ook weer niet.
Nu, ik zit nog steeds te wachten, heeft hij nog twee minuten. Dit geval is extra precair omdat ik op mijn beurt een afspraak maakte met derden. Een afspraak waarbij ik in dit geval dus afhankelijk ben van de vriend.
Ik heb het punt bereikt waarop ik 002 bel om te kijken of mijn klok wellicht voor loopt. Ook neem ik nu al in overweging om de derde te bellen dat ik helaas iets later kom. ‘Ja overmacht’ zeg ik dan. Maar ik weet wel beter ‘die klootzak is altijd te laat’.
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Theo, de sterrenkundigeNieuwer: Hail to the Chief en andere onnuttige feitjes »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.