Het liedje zat ineens in mijn hoofd. Waar had ik het gehoord, waar kende ik het van. Was het een musical die ik had gezien? Jaren geleden keek ik naar de films van Danny Kaye. Daar deed de muziek me aan denken. Na een dag rondlopen waarop het melodietje regel terugkwam, liet ik het gaan.

Leroy Anderson

Tot ik het een paar dagen later hoorde op de radio. Classic FM. Daar had ik het waarschijnlijk eerder die week ook gehoord. De compositie blijkt regelmatig op de afspeellijsten te staan. Maar dat wist ik toen nog niet. Ik hoorde het liedje en pakte snel mijn iPhone, startte de app ‘Soundhound’ en hield de telefoon bij de speaker. Het antwoord kwam een paar seconden later: Leroy Anderson – Fiddle Faddle, uitvoering van Cincinnati Pops Orchestra met dirigent Erich Kunzel.

Intermezzo

Wonderlijk programma ‘Soundhound’. Na drie maten geeft het soms al de gegevens van een muziekstuk. Alleen bij klassiek duurt het soms wat langer of is het helemaal niet te vinden door de talrijke verschillende uitvoeringen en arrangementen. Ik weet nog dat ik bij een vriend was die kort daarvoor uit Portugal een CD had meegenomen van een onbekende plaatselijke zangeres. Voor hij me vertelde wie het was, hield ik mijn mobiel bij een luidsprekerbox en was hem voor. Bij Soundhound hebben ze een enorme database, dat kan niet anders.

Leroy Anderson scheef Fiddle Faddle in 1947 op verzoek van Arthur Fiedler, dirigent van het Boston Pop Orchestra. Dat orkest speelde voornamelijk populaire, lichtklassieke muziek. En dat is precies wat Fiddle Faddle is. Niet zo vreemd dus dat ik dacht dat ik het kende uit een musical, want dit soort muziek werd veel als achtergrondmuziek bij toen populaire musicalfilms gebruikt.

Het leuke van Fiddle Faddle is dat het op allerlei manieren worden uitgevoerd. Naast de gewone orkestuitvoering zijn er muzikanten die het op piano, orgel, gitaal en dergelijke speelden. Ik zag zelfs een koor. Maar dat was in Japan, waar mensen als het om entertainment gaat altijd absurde grenzen opzoeken.

Overigens leent Fiddle Faddle zich daar wel voor. Bijvoorbeeld als het om een uitdagend tempo gaat. Evenals de minutenwals van Chopin, in de uitvoering van Jasperina de Jong. Of de Flight of the Bumblebee van Rimsky-Korsakov in diverse uitvoering, bijvoorbeeld de snelste viooluitvoering in een soort ‘Wedden Dat’. Bij Danny Kaye en het New York Philharmonic gaat het niet alleen snel maar, hoe kan het ook anders, moeten er grappen in zitten. De komiek Danny Kaye hield van snelheid. Hij brak ooit door na een bijrol op broadway waar hij het nummer ‘ Tchaikovsky ’ deed, een tongbrekende opsomming van Russische componisten.

Hoewel Fiddle Faddle één van de bekendere composities van Leroy Anderson is, werd hij vooral bekend van ‘The Typewriter’ uit 1950. Dat stuk hoorde ik voor het eerst in een film van Jerry Lewis, wiens films van latere datum waren dan die van Danny Kaye, maar die ik in een bepaalde periode verslond, jaren na het uitbrengen.

En dat is er nog Syncopated Clock dat Anderson in 1945 schreef.  Wanneer je de drie stukken achter elkaar draait lijkt het alsof bepaalde melodielijnen gekopieerd zijn en valt de bijna gelijke opbouw op. Ook bij zijn andere bekende muziekstuk ‘Blue Tango’ uit 1951 vind ik dat. Het was leuk dat zo’n melodietje als Fiddle Faddle een dagje vast zat in mijn hoofd. Maar nu weer even wat anders…

Meer informatie en muziek:

• Fiddle Faddle uitgevoerd door het Vancouver Symphony Orchestra
• Fiddle Faddle uitgevoerd door Novosbirsk Kamer Orkest
• Fiddle Faddle uitgevoerd door het New York Philharmonic onder leiding van Danny Kaye
• Fiddle Faddle in ‘quatre mains’-uitvoering op de piano
• Fiddle Faddle op de Marimba uitgevoerd door drie muzikanten
• Fiddle Faddle uitgevoerd op orgel door de 9-jarige Yuta tijdens het Yamaha festival
• Orkestuitvoering ‘ The Typewriter ‘ door Weense percusionist Martin Breinschmid
• Jerry Lewis met ’typewriter’ in de film ‘Who’s minding the store’
• Animatie gebaseerd op ‘The Typewriter‘
• Syncopated Clock in een uitvoering van Fiedler en zijn Boston Pops Orchestra
• Leroy Anderson zingt, speelt en verklaart ‘The Walzing Cat’ (uitvoering