Ik heb GENA, vervelend hè

Ik heb GENA. Het is niet iets waar ik vaak over praat. Zelfs niet met mijn beste vrienden. Op een gegeven moment lijkt het zo vanzelfsprekend. Hier zal ik er dan toch maar eens iets over vertellen. Dat ik het nu naar buiten breng heeft verschillende redenen of eigenlijk oorzaken.

Dat begon met de dochter van een goede vriend. Ze had allerlei ondefinieerbare kwaaltjes. Daarvoor liep ze bij psychologen. Die zagen allerlei symptomen bij haar die de problemen grijpbaar leken te maken. Daarnaast liep ze bij fysiotherapeuten. Ook daar werden haar ongemakken vlot onderkend. Na nog wat termen en een behandelplan kon daaraan worden gewerkt. Adviezen van anderen werden ook opgevolgd door mijn vriend en zijn vrouw. Zo werden er producten gekocht en aanpassingen gedaan aan het huis.

Maar wat ze ook deden, er trad geen verbetering op. De dochter was echter altijd wel in staat dingen te doen die ieder weldenkend mens, in het licht van de gemaakte diagnoses, voor onmogelijk of onverstandig hield.

Ik zag het, maar hield me in deze gevoelige situatie zo veel mogelijk afzijdig in mijn commentaar.
GENA etiketten

Kinderen met etiketten

Twee maanden geleden ontmoette ik een voormalig ondernemer, die tien jaar geleden in het onderwijs was gegaan. Hij vertelde me terloops dat het onderwijs was veranderd. Zijn voorbeeld: vroeger begon je het jaar met het verwelkomen van de circa dertig nieuwe leerlingen. Je maakte kennis, er werd gelachen, vakantieverhalen werden uitgewisseld.

Tegenwoordig begint het nieuwe schooljaar met het bestuderen van de briefjes die meer dan de helft van de leerlingen bij zich heeft. De één is Autistisch A, de ander Autistisch B, weer een ander heeft een voedsel-intolerantie, een ander is dyslectisch, dan is er nog een kind met Asperger en twee met ADHD. Ga zo maar door.

‘Zijn de kinderen tegenwoordig anders dan vroeger?’, vroeg hij me, ‘of zijn we doorgeslagen. Zoals we dat ook op veel andere terreinen van de maatschappij zijn’.

Het was een retorische vraag. Ik gaf hem geen antwoord. Maar het zette me wel aan het denken. Met mijn gedachten zal ik je niet lastig vallen. Maar met mijn conclusie wel.

Ik heb Gena

Ik heb besloten volkomen open te zijn over mijn eigen situatie, ik GENA heb. Geen Enkele Noemenswaardige Aandoening. Nooit gehad ook.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 19 september 2013 door in de categorie 2013, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *