Twee weken geleden schreef ik dat ik een vriendin had geholpen een televisie te kopen. Het werd de Philps 32PFL5008H/12. Pas bij het uitpakken van de doos ontdekte ik dat het toestel, naast alle andere handige functies, 3D heeft. Toen ook de televisie van mijn moeder het begaf was de keuze snel gemaakt. Ook mijn moeder wilde niet groter dan huidige 32 inch.

Nadat ik het apparaat vrijdagavond had geïnstalleerd liet ik haar de diverse functies zien. Wellicht om mijn goede keuze aan haar te bevestigen. Ze werd niet koud of warm van de internetverbinding, opslag van programma’s op een externe harddisk en andere functies. ‘Het is prachtig beeld hoor, mooie kleuren en scherp. Maar als het ding aan en uit kan en werkt, ben ik allang blij.’

Gisterenochtend ben ik even naar een vriendje gegaan, waarvan ik vermoedde dat hij wel wat 3D-films had liggen. Dat had ik goed gedacht.

3D televisie

‘Moet ik dat brilletje op’, vroeg mijn moeder nog enigszins ongeïnteresseerd, toen ik gisterenmiddag bij haar langs ging met de films. Ik begon met IMAX Deep Sea. De openingslogo’s waren al spectaculair, maar toen de visjes de kamer in kwamen zwemmen groeide haar enthousiasme. En regelmatig maakte ze kleine sprongetjes op haar stoel en slaakte kreetjes van schrik als er weer eens een grote vis of slang de kamer in leek te komen.

Zelf was ik ook verrukt over de prachtige beelden. 3D geeft een heel nieuwe dimensie aan televisiekijken. Na de IMAX film keken we kort naar Epic, een prachtig gemaakte tekenfilm. ‘De opening van Hugo moet je ook zeker zien’, had de vriend gezegd. Die was inderdaad spectaculair. En de film was duidelijk gericht op 3D. Want daarna keek ik een stukje Fast and Furious en daarbij leek het wel of de 3D later pas in een filmlaboratorium was gemaakt.

Ik sloot af met de documentaire ‘de Tweede Wereldoorlog in 3D’. De film handelt over het gebruik van 3D- foto’s en film door Hitler. Van de honderden films die hij liet maken is slechts een klein rolletje bewaard gebleven, doordat na het bombardement op Dresden bijna alles verloren is gegaan.

3D films

3D of stereo zie je doordat je met je beide ogen naar iets kijkt, waarbij je door de afstand tussen de ogen je omgeving met kleine verschuiving ziet. Het mooist is dat te zien wanneer je een vinger ongeveer twintig centimeter voor je ogen houdt en dan wisselend met één oog naar de achtergrond kijkt. Je ziet dan het beeld verschuiven.

Om het effect van de twee ogen te simuleren bij film worden opnamen gemaakt waarbij twee lenzen ongeveer op oogafstand van elkaar de opnames maken. Om zo’n filmpje ook in 3D te kunnen zien moeten de beelden gescheiden worden getoond. Zodanig dat elk oog slechts één van de opnames kan zien.

De eerste techniek waarmee dat scheiden werd gedaan is met een groen en rood filter. Daarna werden de beelden over elkaar heen gelegd. Met het bekende brilletje met de twee kleuren, ook wel anaglyph genoemd, kon je daarna het groene beeld zien met je ene oog en het rode met het andere. Nadeel is dat door het gebruik van kleurfilters, die kleuren uit de opnamen werden gefilterd en het eerder zwartwit leek dan kleur.

Mede daarom is men overgestapt op polarisatie. In plaats van rood en groen, wordt het beeld nu gepolariseerd met filters die 90º ten opzichte van elkaar zijn gedraaid. De polarisatiefilters laten slechts licht in één richting door, verticaal of horizontaal. Met het polarisatiebrilletjes kunnen je ogen de gescheiden beelden weer zien als één 3D geheel.

En je moet een 3D televisie hebben die de gepolariseerde beelden over elkaar heen kan leggen.

Iron Man 3

En aan het eind van de avond een film voor mezelf: Iron Man 3. Het effect van de 3D is interessant, maar het is ook de nieuwigheid. De film zelf valt tegen.

Meer informatie

• Wiki over Stereoscopie oftewel 3D
• Wat is 3D televisie (uitgebreide, duidelijke informatie)
• De geïllustreerde 3D filmlijst (engels)
• Leuk om hier eens door heen te bladeren, ‘3D stereo‘ in Las Vegas
• Philips website met de 3d televisie 32PFL5008H/12