Een speelgoed kikker cadeau

‘Ik was een jaar of zeven en zo’n ventje’, vertelt Rob terwijl hij met zijn arm zijn toenmalige lengte aangeeft. ‘Mijn moeder vertelde dat pa terugkwam uit Duitsland en een cadeautje mee zou nemen. Ik had nog nooit een cadeautje gehad, dus ik keek er enorm naar uit.’

kikker_speelgoedWe zitten met zijn drieën bij elkaar. John en ik luisteren geduldig naar Rob’s verhaal. ‘Eindelijk kwam mijn vader thuis, ik denk dat hij vier maanden was weggeweest. Bij de deur gaf hij mijn moeder een welkomkus en ik kreeg het pakje. Tijd om hem te verwelkomen had ik niet, ik wilde mijn allereerste cadeautje uitpakken. Het bleek een plastic speelgoed kikker met een buisje in zijn kont. Aan het andere einde van het buisje zat een blaasbalgje’.

‘Ja dat ken ik’, reageren John en ik vrijwel tegelijk. ‘Ik heb ook zo’n ding gehad’, zeg ik.

‘Ik begreep direct hoe het werkte’, gaat Rob verder, ‘ik kneep in het blaasbalgje… en er gebeurde niets. Het stomme beest bleef gewoon zitten. Had mijn vader een behoorlijke tijd door Duitsland gezeuld met een lek stuk speelgoed. Ik was hevig teleurgesteld en heb daar ongetwijfeld een jeugdtrauma opgelopen’.

We zijn even stil.

blaasvoetbal‘Die van mijn werkte wel’, doorbreek ik de stilte, ‘mijn broertje had er ook één en we deden gevechten door de kikkers tegen elkaar aan te blazen. We bedachten ook andere spelletjes met de kikkers. Zo lieten we bijvoorbeeld de kikkers een balletje vooruit schieten. Een variant op het voetbalspel dat we hadden, waarbij je dat met een blaaspijpje deed. Blaasvoetbal heette dat geloof ik’.

‘Dat ken ik ook’, zegt John, terwijl Rob ons toch wat beteuterd aankijkt. Rob heeft vast geen leuke jeugd gehad, in zijn eentje, denk ik op dat moment. Eerst zo’m kapotte speelgoed kikker cadeau en ook nog enigst kind. Met mijn broertjes speelde ik thuis altijd spelletjes.

‘Wat ik ook nog altijd een grappig ding vind’, begon ik, ‘waren die hondjes. Je had ze met een magneetje in de neus en met een touwtje met een gewicht. Die kon je over de tafel laten lopen, door het gewichtje over de tafelrand te hangen’.

‘Ja ja, die heb ik ook gehad. Een zwarte’, valt John enthousiast in, terwijl hij enigszins vragend naar Rob kijkt. Maar Rob reageert niet. Hij neemt nog een slok van zijn koffie en kijkt van ons weg naar het raam.

John en ik kijken elkaar aan. Mannen van middelbare leeftijd enthousiast pratend over hun kinderspeelgoed. Het moet niet gekker worden, zou een vriendin van me zeggen. Maar het geeft een warm, nostalgisch gevoel. Ik kijk terug op een leuke jeugd met volop spel, spelletjes en spelen. Als we ergens waren zonder speelgoed, dan verzonnen we wel wat. Maar aan Rob zie ik dat het ook anders kan zijn geweest. Ik vraag het hem niet. Ik weet al niet meer hoe we op het onderwerp kwamen, of waarom Rob over de speelgoed kikker en het cadeau van zijn vader begon.

‘Nog iemand een kop koffie?’, vraag ik, we gaan over op een ander onderwerp.

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 2 november 2013 door in de categorie 2013, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *