Ik neem aan dat iedereen op de hoogte is van de verwikkelingen rond de nerveuze bakker Arrold van den Hurk uit Son en Breugel. En dat velen de uitzending van Nieuwsuur eergisteren hebben gezien waarin zijn advocaat uitleg geeft over de claims naar Endemol en anderen.

Voor diegene die dit bericht niet uitlezen hier eerst de twee argumenten waarom deze nerveuze bakker volgens mij, geen vijf miljoen hoort te krijgen.

Situatie

1. de stand 

Zie de stand (hiernaast) op het moment dat hij op de rode knop drukt. Bij voortgang van het spel had hij weer een koffertje moeten kiezen. Maar hoe het spel verder zou verlopen, daar valt niets over te zeggen.

2. spanningsmoment

Ik heb in mijn hele leven drie keer kort het spel miljoenenjacht gezien. Daarbij was het me snel duidelijk dat die rode knop een spanningsmoment in het programma betekent, niet alleen voor de speler maar ook voor het publiek en de kijkers.

ad 1.
Over de mogelijke verdere voortgang van het spel is niets te zeggen. De kans is groot dat de nerveuze bakker, afhankelijk van de volgorde waarin de getallen worden weggestreept, na het doorspelen en openmaken van een aantal koffertjes 250.000 of 1 miljoen van de bank had geaccepteerd…. of met minder genoegen had moeten nemen.

Hoe rood moet een rode knop zijn om aan te geven dat je je gedachten erbij moet houden. Rood is STOP, GEVAAR, DENK NA….

ad 2.
De rode knop is een spanningselement, zoals dat in elk spel zit. Bij het miljoenenspel is het een moment van ‘doet ie het, of doet ie het niet’, waarbij ik vermoed dat kandidaten wordt gevraagd wat weifeling te veinzen om de spanning voor de kijker te vergroten.

De rode knop is als de put bij Ganzenbord of het KANS-kaartje ‘ga naar de gevangenis, ga niet langs start’ bij Monopolie. Het is de bel bij een quiz, als je daarna nog antwoord ben je te laat. Het is finaal.

Heeft de nerveuze bakker gelijk?

Gisteren zat ik met zes vrienden. We kregen het over de nerveuze bakker uit Son en Breugel. We vonden het belachelijk dat hij zijn fout niet accepteert en nu een claim van 5 miljoen minus 125.000 euro heeft gelegd bij de Postcodeloterij, Endemol en de notaris. Alleen Rob, één van de vrienden, bleef bij hoog en laag beweren dat we de feiten niet kenden.

Welke feiten, Rob?

Geest van het spel

Dat de spelregels zijn aangepast en de ‘rode knop’ daarin nu specifiek wordt genoemd?

Die aanpassing lijkt me logisch, nu blijkt dat een mediabeluste advocaat en de nerveuze bakker, de geest van het spel niet willen begrijpen en zich beroepen op de spelregels.

Die spelregels zijn helemaal niet relevant. Hier geldt gewoonterecht. Iedereen weet na 112 uitzendingen dat de ‘rode knop’ het einde van het spel betekent. Dat hoef niet meer vastgelegd te worden/zijn in regels. In dit geval is het hooguit onhandig van de notaris, wellicht was ook hij nerveus, dat hij er nog iets over zei. Daardoor is de indruk gewekt dat het indrukken van de rode knop bespreekbaar is. Ik zou zeggen ‘gedrukt op de rode knop is gedrukt’.

Een nerveuze bakker

Dat de man niet wilde stoppen en een nerveuze bakker is?

Als je bij een willekeurig spel, bijvoorbeeld monopolie, in de vuur van het spel de dobbelstenen niet vrij uit je hand laat vallen, maar met je hand eerst tegen de tafelrand stoot, zal de uitkomst van je worp theoretisch anders zijn. Je worp geldt echter, ondanks je onhandigheid. Was het je bedoeling wat lompig te gooien? Nee, natuurlijk niet. Maar de dobbelstenen zijn los, gegooid en gelden als worp.

Dit is geen goede vergelijking, zal de advocaat zeggen. Hij zal roepen ‘het gaat hier om veel grotere belangen’. Ja, zijn belang van media-aandacht en het geldbelang van zijn cliënt.

Winnaar

Wie wordt hier de winnaar? Daar is helaas maar één antwoord mogelijk, de nerveuze bakker uit Son en Breugel. Tenminste als je naar het geld kijkt.

Waarom wint hij alsnog? Daarop zijn twee antwoorden te geven.

1. de rechtszaak

De advocaat weet dat ons rechtssysteem is gebaseerd op interpretatie. Overeenkomsten hebben in Nederland nauwelijks betekenis. Omdat er altijd wel een ‘ja maar’ in mag worden gevonden. Zelfs wanneer dit in de geest van de overeenkomst duidelijk niet zo is. Dus hoog inzetten loont, de kans dat je als eiser met lege handen naar huis gaat is klein.

Dat betekent in dit geval, dat de nerveuze bakker met zijn eis van 4.825.000 euro  minstens op een bedrag rond één miljoen kan rekenen.

Wanneer de rechter naar mijn bovengenoemde argument kijkt, dat het verdere verloop van het spel geen 5 miljoen garandeert, dan zal de eiser aan zijn deelname aan het Miljoenenspel in totaal meer over houden dan 125.000 euro, wellicht zelfs na aftrek van de advocaatkosten. Overigens ook uit de in het verleden behaalde resultaten blijkt 5 miljoen niet haalbaar, zie hieronder

2. de spelorganisatie

De Postcodeloterij, Endemol en de notaris zitten waarschijnlijk niet op publiciteit te wachten rondom deze zaak. Ook al hebben ze een enorm groot deel van de bevolking achter zich staan. Ze zullen snel tot een schikking willen komen. En ook dat betekent dat de nerveuze bakker meer overhoudt dan hij in eerste instantie heeft gewonnen.

Loser (= onhandig persoon)

De vraag ‘wie wordt hier de winnaar?’ is daarmee beantwoord. Maar ik schreef ‘als je naar het geld kijkt’. Moreel gezien heeft de nerveuze bakker verloren. Wat een loser is die man. Eerst was hij een loser waar we medelijden mee hadden. Er werden grappen over hem gemaakt in satirische programma’s. Maar dat waaide snel over.

Nu zet hij zich weer in de kijker als de loser die hij echt blijkt te zijn. De nerveuze bakker uit Son en Breugel die niet tegen zijn verlies kon. Hij was de loser die op een grote rode knop drukte, terwijl hij dat niet wilde. Hij zal de onhandige bakker zijn die waarschijnlijk te veel zout in zijn brood strooit, omdat hij met zijn schepje de rand van de deegmolen raakt. Hij zal de neuroot zijn die je te weinig geld teruggeeft als je een brood koopt. Hij zal de zenuwlijder zijn die te weinig appelgebak bezorgt als je met een zaal vol gasten zit.

Loser advocaat

De nu als nationale loser bekendstaande bakker was de weifelende zenuwpees die de deur niet dicht smeet waar de publiciteitsgeile advocaat Peter Plasman zijn voet tussen stak. Deze advocaat overtuigde de nerveuze bakker ervan dat hier een zaak ligt, waaraan mogelijk vijf miljoen euro is te verdienen. In Nieuwsuur vertelde de advocaat dat hij na succes een rekening stuurt.

Huh, werkt hij op ‘no cure, no pay’. Dat mag toch helemaal niet volgens de beroepsregels van de Nederlandse advocatuur? Blijkt zelfs de advocaat een loser! Met zijn onrechtmatige daad bevestigt hij dat hij vooral de media-aandacht interessant vindt.

Het spel Miljoenenjcht

Miljoenenjacht is een spel dat is gebaseerd op het Duitse spel ‘Die Chance deines Lebens’ (de kans van je leven). Het laatste deel met de koffertjes is een idee van EndeMol, dat ze wereldwijd exploiteert onder de titel ‘Deal or no Deal‘. Daarbij gaat het erom of je het aanbod accepteert of niet. Nogmaals, iedereen weet dat je met een slag op de rode knop de deal accepteert, of dat nu in de regels staat of niet.

Miljoenenjacht is vanaf 23 december 2000 op de Nederlandse televisie. In het begin in guldens met als hoofdprijs 10.000 gulden, later in euro’s. De spelregels zijn in de loop van de seizoenen drie keer aangepast. Het spel wordt in twee televisieseizoenen gespeeld, voorjaar en najaar, en speelt inmiddels 23 seizoenen.

Slechts één keer de hoofdprijs

Tijdens de inmiddels 112 keer dat het spel werd gespeeld won slechts één kandidaat de hoofdprijs. Dat was Arno Woesthoff, die 10 miljoen gulden won in 2001. Het daarna hoogste bedrag werd gewonnen door ene Helma. Zij won beduidend minder dan de hoofdprijs en ging met bijna 1,5 miljoen euro naar huis.

Met de hoeveelheid koffertjes en de vrijwel gelijke verdeling tussen hoge en lage bedragen, had het spel bij de nerveuze bakker uit Son en Breugel nog alle kanten op gekund. De kans dat hij 5 miljoen zou hebben gewonnen is op basis van het verleden heel klein. Een psycholoog of schaker zou wellicht op basis van de nog mogelijke zetten (openen van koffertjes) een kansberekening kunnen doen. Maar in de realiteit zullen we het nooit weten, want de nerveuze bakker Arrold van den Hurk drukte op de rode knop. Einde spel.