Kijk op Westerpark – inleiding

In het bericht eergisteren over Meldpunt Drugsoverlast haalde ik de “Kijk op Westerpark” aan. Ik dacht dat ik daar al een keer over had geschreven, maar dat bleek niet zo te zijn. Het is een verhaal op zich.

Het begon met filmpjes

Met Abel Arkenbout maakte ik een aantal filmpjes voor de Gemeente Amsterdam over de recreatiegebieden. Het Amsterdamse bos, het Twiske, Spaarnwoude en andere bossen en parken werden daarin belicht. De voice over bij de filmpjes werd in verschillende talen ingesproken. Eén van de talen waarin de tekst was vertaald en zou worden ingesproken was Turks. De leidinggevende vanuit de gemeente was Vincent Tiel Groenestege. De begeleiding lag per taal bij een migrantenmedewerker.

Voor de Turkse vertaling hadden we een gerenommeerd Turks vertaalbureau ingehuurd en voor het inspreken vier Turkse gediplomeerde acteurs. Maar de migrantenmedewerker vond de tekst niet goed vertaald en hij bleef klagen over de uitspraak van de acteurs. Ik wilde graag respectvol blijven naar de migrantenmedewerker, ook al was hij niet meer dan een ambtenaar van allochtone afkomst met het niveau van een Melkertbaan. Ik irriteerde me aan hem toen hij de door Abel en mij ingehuurde acteurs begon te beledigen.

Behandelplan

Het jaar daarvoor had ik een plan geschreven voor een Rotterdams gezondheidscentrum. Dat plan verhaalde over het verschil tussen culturen en hoe anders huisartsen, fysiotherapeuten en anderen binnen het centrum daarom met allochtone patiënten moesten omgaan. Het centrum en ik liepen daarmee vooruit op ontwikkelingen die nog steeds niet algemeen worden toegepast. De voorbereiding tot dat plan gaf me de informatie die ik in de situatie met de migrantenmedewerker kon gebruiken.

Voor het plan had ik me namelijk ook verdiept in enkele demografische aspecten, zoals de afkomst van de allochtonen en hun verspreiding over Nederland. Daarbij was gebleken dat, in ieder geval toen, voornamelijk Turken van het platteland van Turkije naar Nederland waren gekomen. Die kwamen ook nog eens uit verschillende delen van Turkije, een verschil dat zich in Nederland voortzette. Daardoor verschilt (of verschilde) de achtergrond van Turken in Eindhoven, Utrecht, Rotterdam en Amsterdam.

Ik suggereerde de migrantenmedewerker dat hij wellicht een plaatsgebonden spreektaal Turks hanteerde, terwijl de vertaler en de acteurs algemeen Turks spraken. Er ontstond een discussie over vernederlandst Turks, Turkse dialecten en een soort Algemeen Beschaafd Turks, zoals wij ABN hebben. De migrantenmedewerker wilde bij wijze van spreken ‘juut’ gebruiken, waar wij voor ‘agent’ kozen.

Vincent had als verantwoordelijke de problematiek van de zijlijn meegekregen. Maar uiteindelijk vroeg ik een gesprek aan met z’n drieën, om de knoop door te hakken en de Turkse versie af te kunnen maken.

Enkele maanden later

Dat voor mijn Turkse-versie werd gekozen is niet belangrijk. De films waren klaar en duplicaten ervan werden verspreid over Amsterdam. Drie maanden later nam ik contact op met Vincent Tiel Groenestege, ter evaluatie, acquisitie en belangstelling. Hij werkte niet meer bij de Gemeente Amsterdam, maar was in de tussentijd aangenomen als hoofd communicatie van het kort daarvoor opgerichte stadsdeel Westerpark.

word vervolgd

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 7 januari 2014 door in de categorie 2014, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *