Nieuwe generatie jongeren in de baai van San Francisco
Eind vorig jaar, 14 oktober, stond er een lang artikel in The New Yorker. De schrijver, Nathan Heller, volgt daarin ondernemer en muzikant Johnny Hwin en de nieuwe generatie jongeren in San Francisco. Het artikel van Heller is een zoektocht, omdat hij de wereld van Hwin niet begrijpt. Hij schrijft ‘Hwin is een “collective kid” die, om redenen die ik nog steeds niet begrijp, alles leek te beheersen van de Bay Area en hoe het werkte…’.
Voor een ‘collective kid’ hebben wij nog geen Nederlandse vertaling, het wordt in de Verenigde Staten gebruikt vanuit de gedachte dat kinderen geen onderdeel meer uitmaken van hun familie, maar van de gemeenschap. En de Bay Area is de Baai van San Francisco waar bedrijven als Google en Facebook hun hoofdkwartier hebben.
Heller gaat verder met zijn zoektocht en onbegrip als hij verderop schrijft: ‘Ik begreep niet hoe mensen zoals Hwin leken te zweven over boven de eisen van een carrière’ en ‘Als ik hoopte iets te begrijpen van de Amerikaanse cultuur in dit decennium, zou ik er achter moeten komen wat er aan de hand was in San Francisco’.
Het artikel van Heller is lang. Maar het is goed geschreven en beslist een aanrader. Ik heb het hieronder als pdf geplaatst, zodat je het kunt downloaden. Nog enkele fragmenten ter illustatie:
Mensen die jong en stedelijk zijn en professioneel onbegrensd [het drie visitekaartje leven] neigen ernaar succes te beschouwen in termen van het in autonomie creëren van een leven waarin je kunt doen wat je wilt, in plaats van de Napoleontische overheersing.
En
Jonge ondernemers in San Francisco lijken het minder nodig te vinden te pronken met hun inkomsten dan te tonen dat ze creatief kunnen handelen en met opvallend nobele ethiek. Hwin is voor “creatief, aandachtig leven”, slechts omdat het hielp bij zijn zakelijke belangen.
Verderop pakt Heller dat thema ‘zakelijke belangen’ in combinatie met creatief, aandachtig leven weer op als hij op zoek gaat naar de kern van de jongerencultuur in de Baai van San Francisco. Hij vergelijkt wat hij ziet met de beschrijving van Hendrik Hertsberg, die in 1966 schreef over het “nieuwe Bohemianisme” van de hippies en Beats in San Francisco.
Heller is in zijn artikel zowel enthousiast als kritisch over de opkomende grootstedelijke nieuwe generatie jongeren, als hij eindigt: Ze zijn creatief, nadenken, cultureel charismatisch, gevuld met jeugdige vrijgevigheid en dromen. Ik zat daar en vroeg me af of dit het was, het koninkrijk waar wij zo wild en moeiteloos van droomden.
Ik kan me voorstellen dat Heller kritisch is. De hippies van de jaren zestig werden de yuppen van de jaren daarna. Alle idealen, die een permanente levenshouding leken, gingen overboord bij het verkopen van junkbonds, het grote graaien en de zelfverrijking.
Heller blijft tot het einde toe met zijn vragen zitten. Misschien is de vraag vanuit zijn invalshoek ook nog niet te beantwoorden. Ook al lijkt het erop dat de huidige generatie haar idealen voortzet. Mogelijk ook doordat de tijden zijn veranderd. Maar de reden maakt niet uit, de vragen die Heller zichzelf of de jongeren stelt in het artikel zijn interessant.
In het verband met het artikel van Heller is ook het boek Bobos in Paradise, The New Upper Class and How They Got There, van David Brooks lezenswaardig. Brooks beschrijf daarin hoe de nieuwe hogere klasse een product is van het liberaal idealisme van de jaren zestig en het voorop zetten van eigenbelang in de jaren tachtig.
Na de vergelijkingen die Heller en Brooks maken en denken te zien is het verhelderend nog eens te kijken naar de huidige generatie. Wellicht is er, door de positieve en/of negatieve ontwikkelingen in technologie, economie en dergelijke nu wel echt een nieuwe generatie jongeren.
Een generatie die niet het vervolg is van de generaties ervoor, maar een generatie die al dan niet gedwongen door de omstandigheden een nieuw tijdperk inluidt. Ik had daar al eens een tekst over geschreven en aan enkele vrienden gestuurd. Maar ik kan het niet meer vinden.
Als alternatief van mijn eigen verhaal kan ik het boek ‘Generatie Einstein’ van Jeroen Boschma en Inez Groen aanbevelen. De tekst op de achterflap is veelzeggend, ‘… voor dertigplussers die willen voorkomen dat ze hun eigen jeugdervaringen projecten op deze nieuwe generatie en daarmee de plank volledig mis slaan’.
De pdf van het artikel ‘Bay Watched‘ van Nathan Heller.
Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.