Ideeën door verwondering

De afgelopen tijd krijg ik weer veel mails en telefoontjes van mensen met ideeën. Ook ontmoet ik mensen en vaak komt het gesprek er dan op dat ze een idee hebben. Ik begrijp dat het gedeeltelijk door mijzelf komt. Sinds ik wat afstand nam van het fotoarchief van Polyvisie heb ik weer energie en interesse in bedrijvigheid, dynamiek en creativiteit. De openheid die daar bij hoort en het feit dat ik weer volop met marketing bezig ben stimuleert een gesprekpartner.

Aan de andere kant hangt het samen met de tijdsgeest. Eind vorig jaar hebben we met zijn allen de crisis van ons afgeschud. Met de ‘dit is zoals het is’ conclusie zijn we weer vol goede moed en realistisch bezig. En bij toekomstgerichtheid horen nu eenmaal ideeën.

Helaas constateer ik bij veel ideeën een probleem waar ik al eerder over schreef: een hoog kroeggehalte. Daarmee bedoel ik ideeën om het idee, ideeën ontstaan in beneveling, ideeën waar niemand of slechts een enkeling op zit te wachten. Op zich hoeven dat niet direct slechte ideeën te zijn, maar er wordt te vaak gedacht dat alleen het idee al genoeg is, er wordt niet verder gekeken. Terwijl als dat wel zou gebeuren, snel duidelijk zou zijn dat het niet levensvatbaar is of verbeterd kan worden, al bestaat etc..

Vaak moet ik bij die ideeën denken aan Henk van de Haar. Ik schreef het al eerder, hij is de man die onder andere veel geld verdiende met het oranje balletje dat je op je antenne schuift. Ok, geen baanbrekend idee. Maar zijn verhaal was wel duidelijk. Hij zei me, ‘een goed product hoeft maar aan twee eisen te voldoen om succesvol te zijn. Iemand moet direct zien welk probleem het oplost en ook direct begrijpen hoe het werkt’.

Als promotieman ging het hem vooral om de impulsaankoop terwijl mensen bij de kassa staan te wachten. Maar het geldt zeker ook voor andere producten. En dat een goed product ook netjes in elkaar is gezet en dergelijke spreekt voor zich.

Probleem oplossen

Goede producten worden niet in een kroeg bedacht, tenzij er een fase aan vooraf ging en de alcohol hooguit de bewustzijnsvernauwing geeft om even anders naar een probleem te kijken. Want dat is waar het om gaat. Een goed product lost een probleem op.

Dat kan het probleem van anderen zijn. Maar kijkend naar succesvolle bedrijven als Apple, Google, Facebook, Microsoft, maar ook vele andere en oudere bedrijven, moet je constateren dat deze bedrijven zijn gestart vanuit een probleem van hun grondlegger. De bedrijven begonnen vanuit iets dat ze zelf wilden, waar ze zelf een oplossing voor bedachten en dat ze zelf konden uitvoeren.

Larry Page en Sergey Brin van Google waren ontevreden over de bestaande zoekmachines en bouwden een eigen zoekmachine. Mark Zuckerberg van Facebook wilde communiceren en uitwisseling met zijn medestudenten op Harvard College (niet te verwarren met Harvard University), zonder bijeenkomsten te organiseren. Enzovoort.

Tegen 9 op de 10 mensen die me hun ideeën vertellen zou ik kunnen zeggen, ‘ga eerst eens werken aan een probleem waar je zelf tegenaan loopt’. Je weet dan zeker dat het probleem bestaat en kunt de omgeving ervan al (her)kennen. Het klinkt gek, maar echt de meeste ideeën lossen problemen op die helemaal niet bestaan. Of ze bestaan wel, maar worden nog niet als probleem gezien.

Ideeën in verwondering

Hoe loop je tegen problemen van jezelf aan, die dan mogelijk ook voor anderen een probleem zijn. Door verwondering en bewust zijn. Dat betekent slechts dat je in je leven, af en toe of geregeld, stilstaat bij wat je doet, en je afvraagt waarom je het doet, hoe je het doet etcetera.

Het leuke van die verwondering is dat blijkt dat je al veel problemen (probleempjes) hebt opgelost zonder het als zodanig te benoemen, zonder direct hoogdravend van ideeën te spreken. Dat je dus al creatief was.

Bijvoorbeeld. Mijn GFT-kliko is altijd te klein, terwijl mijn buurman te veel huishoudelijk afval heeft voor zijn kliko. Ik sprak met de buurman af dat ik halverwege de week mijn kliko ruil met de GFT-kliko van hem. Eenvoudig. Maar ook gewoon een idee ter oplossing van een probleem. Als ik zou denken dat meerdere mensen in mijn wijk hetzelfde probleem hebben, zou ik daar iets voor kunnen bedenken. Iets dat verder gaat dan de oplossing met mijn buurman .Maar dat een oplossing is voor meerdere mensen.

Niemand zit er op te wachten

Natuurlijk vraag ik me bij de mails en telefoontjes af hoe het komt dat zoveel mensen dingen bedenken waar niemand op zit te wachten. Ik denk dat het, zoals ik hierboven al aangeef, komt omdat het uitgangspunt het idee is en niet een probleem.

Bij mensen in een bepaalde positie is dat overduidelijk. Bedrijven die de omzet zien dalen willen een idee om de omzet te doen stijgen. Ze willen ideeën, maar vergeten te kijken naar wat de oorzaak is van het probleem. Terwijl daar de oplossing ligt. Ook al omdat dan het probleem wordt bekeken vanuit de bestaande mogelijkheden (situatie) van het bedrijf. Zelfs wanneer de uiteindelijke oplossing ver af staat van de huidige bedrijfsvoering, begint de oplossing bij de oorzaak van het bestaande probleem.

Intermezzo

Gisteren stond in diverse kranten een bericht over een outletsuper in Schagen. De oprichter, Willem-Jan Stam, van deze zaak heeft een supermarkt. Hij ergerde zich eraan dat hij voedsel moest weggooien dat tegen de houdbaarheidsdatum liep. Hij bedacht de outletsuper waar hij deze producten tegen soms 50% van de gewone verkoopprijs aanbiedt. Zo verdient hij er nog aan, heeft geen afvalkosten en zijn gewone supermarkt behoudt goede, verse spullen. Inmiddels krijgt hij ook restanten van andere leveranciers aangeboden en ontstaat uit zijn ergernis (probleem) een geheel nieuw bedrijf.

Een kuil of een plas

Na een bericht over jongens die miljoenen verdienen met een app, hoor ik in mijn omgeving altijd mensen roepen ‘we moeten een app maken’. Afgezien dat de kans op miljoenen ook bij apps klein is, ongeveer zo groot als de kans op de hoofdprijs in de staatsloterij, spelen bij een app veel oncontroleerbare factoren. Daarvan is de hype wellicht de belangrijkste en minst controleerbare factor.

Wie had gedacht dat een app een hit zou worden, waarmee je foto’s verstuurt die na 20 seconden verdwijnen? Voor de jongens die het in hun studententijd maakten en er nu hun zakken mee vullen zal het niet uitmaken dat de hype al snel weer voorbij is. Maar voor een bedrijf dat geld, tijd en mensen moet investeren is enige controle wel belangrijk.

Ik maakte ooit bij ideeën het onderscheid tussen een kuil en een plas. Veel ideeën, ook die voor apps, horen tot de categorie plas. Ze zijn breed en ondiep. De bedenkers zien alleen een hele grote markt en rekenen zich al rijk. Want hun idee, daar zit volgens hen iedereen op te wachten.

Terwijl de werkelijkheid van een idee naar de markt brengen er een is van een kuil. Smal en diep. Mark Zuckenberg, Larry Page, Steve Jobs, Bill Gates en vele anderen waren helemaal niet bezig met miljonair worden of een grote markt te bedienen. Ze hadden zelf een probleem en lostten het op. In het begin had de eenvoudige ‘The Facebook’ site wellicht maar twintig leden en waren er een paar gebruikers voor het OS dat Bill Gates en Paul Allen maakten. Maar geleidelijk verbeterden ze hun product, ze gingen de diepte in, en kwamen er steeds meer gebruikers die herkenden dat het probleem  dat Gates ooit had ook voor hen een probleem is of een oplossing heeft opgeleverd.

Etcetera. Laat je niet afschrikken, blijf bellen (nul zes acht een 427846) of mailen bijvoorbeeld via contact

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 6 februari 2014 door in de categorie 2014, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *