Mijn oom Frans was vertegenwoordiger. Waarin weet ik niet meer, maar zijn regio lag tussen de vier grote steden. Soms mochten mijn jongere broertje Rob en ik met hem mee naar Rotterdam of Amsterdam. Dan leek het alsof hij die plaatsen van binnen en van buiten kende. In de buurt van een klant kende hij altijd een leuke attractie, eethuisje of bezienswaardigheid. Hij had zelf ook kinderen. Maar die vond hij nog te klein, zei hij, hoewel ze nauwelijks twee jaar scheelden met ons.

Op een zondag werd mijn elfde verjaardag gevierd met familiebezoek. Iedereen was er, behalve oom Frans. Hij was niet ziek, maar over de reden waarom hij er niet was werd wat ongemakkelijk gedaan en echt antwoord kreeg ik niet. Een paar dagen later nam mijn moeder me apart. “Oom Frans houdt heel veel van tante Els en de kinderen, maar hij voelt meer voor mannen”, zei ze. Ik voelde diverse emoties, maar geen enkele volledig. Een beetje verbaasd, een beetje onbegrip, een beetje verdrietig. Ik keek haar aan. “Hij heeft iemand ontmoet, al een tijdje geleden, en wil daar mee verder leven.”

Het duurde drie jaar voor we oom Frans weer zagen. Het was een moeilijke tijd geweest, voor hem, tante Els en hun kinderen. Maar uiteindelijk waren ze er allemaal beter van geworden zeiden ze. Mijn tante begreep bepaald gedrag van oom Frans beter en ze had zich realistisch neergelegd bij de situatie. Oom Frans had het gevoel dat een leegte in zijn leven was opgevuld en met het schaamtegevoel over zijn kinderen, die hij nooit vond passen bij zijn geheim, had hij leren omgaan. Alleen zijn kinderen waren nog te jong om het allemaal te begrijpen, maar zei mijn moeder “met de wijze waarop Els er mee omgaat komt dat wel goed”.

Oom Frans bleef een deel van de familie, zelfs toen tante Els een nieuwe man kreeg. Uiteindelijk zijn we nog vijf keer met hem naar Amsterdam geweest. Op zaterdagen, naar verzamelbeurzen en rommelmarkten met boeken, modeltreintjes, foto- en computerspullen.

verschenen in het tijdschrift OOK! – foto uit archief Deuxième/Polyvisie – het verhaal berust op fantasie.