Wachten, of als wachten te lang duurt

Gisteren had ik om 11 uur een afspraak waarbij vier mensen aanwezig zouden zijn: de gastheer, twee mensen die vanuit andere plaatsen moesten komen en die ik nog niet kende en ik. Ik was er een paar minuten voor elf. De gastheer was al in gesprek met één van de andere genodigden, laat ik hem Jörgen noemen.

Ik kon, toen ik binnenkwam, zien dat de gastheer niet helemaal kon inschatten hoe hij de situatie moest oppakken. Het zou kunnen, dacht ik, dat Jörgen iets vertrouwelijks aan het vertellen was. En dan kan een derde persoon, ongeacht wie, maar zeker geen onbekende, storend zijn.

Tweestrijd

Als gastheer kom je dan in tweestrijd. Aan de ene kant wil je gewoon je gastvrijheid tonen en je gast verwelkomen. Aan de andere kant wil je iemand die iets vertrouwelijks, en wellicht persoonlijks, aan het vertellen is, niet onderbreken. En, als het zakelijk is, kan het bovendien informatie zijn waar je iets mee kunt.

Voor ik kon voorstellen me nog even terug te trekken, vroeg Jörgen of hij nog even zijn verhaal mocht afmaken. Hij zei daarbij niet ‘onder vier ogen’ of iets dergelijks, maar ‘drie minuten’. Wat mij duidelijk moest maken dat ik nog even drie minuten niet gewenst was.

Ik neem situaties zoals ze komen. Als ik al ego heb,dan verspil ik dat niet aan dit soort situaties. Hoewel ik weet dat anderen dan juist hun ego willen doen gelden. Ik ging naar een ruimte verderop, waar twee dames aan het werk waren.

Wachten

wachten-tot-je-eenIk heb altijd sociale psychologie meegenomen in mijn studies. Soms actief als onderdeel van de opleiding, andere keren terloops als extra invalshoek. En ik blijf het vreemd vinden, alles draait immers om mensen, dat politici, managers en anderen dat niet doen. Of in veel mindere mate dan ze economische, bedrijfskundige en dergelijke inzichten meenemen in hun overwegingen.

Maar bovenstaande situatie ging ik niet schouwen. Drie minuten wachten. Liever gaf ik mijn aandacht even aan de dames en de koffie die één van hen me bracht.

Wachten gezegden

Het woord “wachten” speelde wel door mijn hoofd. ‘Wie op de Wegenwacht wacht, wacht het langst’ was vroeger een populaire uitspraak . De waarschuwing bij een spoorweg is natuurlijk ook bekend, ‘wacht tot het rode licht gedoofd is’. Laatst hoorde ik ook nog een mooie ‘Je hoeft een vrouw nooit tegen te spreken, maar slechts te wachten tot ze het zelf doet’.

Kwartier is te lang

Ik vermaakte me best bij de dames. Maar als ‘drie minuten’ een kwartier wordt dan ga ik toch anders naar kijken. Iemand laten wachten kan immers ook spel zijn, een bewust of onbewust machtspel. Het is, dat vind ik in ieder geval, onfatsoenlijk. Helemaal wanneer iemand met wie je hebt afgesproken, in dit geval ik, op de afgesproken tijd aanwezig is.

Het kan ook aangeven hoe iemand denkt over de persoon die hij of zij laat wachten. En het zegt natuurlijk ook iets over de wachtende persoon, hoe gaat deze om met de situatie dat een ander zijn tijdinvulling bepaalt.

Verleden van wachten

Als ik terugdenk aan de keren dat ik heb moeten wachten, dan kan ik die op de vingers van één hand tellen. Tenminste die met extreme wachttijden. Nogmaals ik heb het over vergelijkbare situaties, niet over een tandartsbezoek of iets dergelijks. De enige vergelijking daarmee is dat je iemand waarmee je hebt afgesproken, evenals de tandarts, de gelegenheid geeft nog even af te maken waar hij of zij mee bezig is. En dat mag alleen bij de tandarts wat langer duren dan binnen een redelijke tijd.

Iemand laten wachten heeft een element van disrespect in zich. Evenals iemand die zichzelf niet kent niet over een ander kan oordelen, zo zou je kunnen zeggen dat dit disrespect vooral toont dat de persoon zichzelf niet respecteert. Een uitingsvorm daarvan is compensatiegedrag, het vervangen of verbloemen van ongewenst gedrag.

Humorvolle wacht situatie

wachtenIk kan me één gelegenheid herinneren waar ik ook lang moest wachten bij een afspraak waar ik op tijd aanwezig was. De persoon met wie ik een afspraak had, vroeg me of ik het vervelend vond nog even te wachten in de hal. Dan kon hij nog even snel iets afmaken.

Vervolgens liep hij om de paar minuten een paar keer heen en weer van een kamer, door de hal, naar een andere kamer. Met een stapeltje papieren, dan weer druk pratend in een mobiele telefoon of met een doosje. Het was lachwekkend.

Want ik voelde dat het niet klopte. En toen ik door dat gevoel nadrukkelijker keek, zag ik het ook in zijn houding. Rustig zittend in een relaxte fauteuil met de kop koffie, die een secretaresse me kort na mijn komst had gebracht, genoot ik van het schouwspel.

Hekel aan wachten

Na de afspraak gisteren had ik nog een afspraak met zes man. De zesde man was echter niet op tijd aanwezig. Met vijf man zaten we op de afgesproken tijd even over de spreekwoordelijke ‘koetjes en kalfjes’ te praten. Na vijf minuten zei de gastheer, ‘Ok, laten we maar beginnen. Ik heb een hekel aan wachten’. Wij knikten en mompelden bevestigend. ‘For whatever reason’, zei hij er achteraan.

De zesde man kwam uiteindelijk twintig minuten later binnen. Hevig verontschuldigend legde hij uit waarom hij te laat was. Hij moest wat ophalen bij een relatie. Die stond in een file, maar zou er elk moment zijn. Dus hij wachtte, en wachtte en op een gegeven moment kwam het dilemma. Hij had inmiddels zo lang gewacht dat hij moest kiezen: nog heel even wachten of naar de afspraak met ons gaan. Dan moest hij echter wel later nog een keer terug. Hij bleef wachten en hoopte daarna in zijn reis naar ons nog wat tijdwinst te boeken.

‘Ja, vervelend’, reageerde één van de aanwezigen. ‘Hoe vaak en gemakkelijk er tijd van je wordt gesnoept die je in wachttijd moet doorbrengen’. Zijn opmerking was aanleiding het even over wachten te hebben. Daarbij was ikvoorbereid door mijn ervaring en de overpeinzingen van die ochtend.

Zie ook het bericht Wachten, ruim twintig jaar geleden al een onderwerp

Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 21 maart 2014 door in de categorie 2014, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *