Twee weken kreeg ik een mailtje van Vodafone. Ik kon doorgeven wanneer ik mijn nieuwe telefoon bezorgd wilde hebben. Toen ik daar niet op had gereageerd werd ik vorige week gebeld door een medewerkster van Dynalogic.

Ik gaf de voorkeur aan afgelopen maandag. De bezorging zou tussen 10.00 en 15.00 uur plaatsvinden. Een paar minuten later kreeg ik de bevestiging per mail.

De eerste bezorging

Maandagochtend 7.00 uur kreeg ik opnieuw een mail van Vodafone met nogmaals een mededeling over de bezorging, de procedure en dergelijke. Ook was er een grote, uitnodigende track&trace knop.

Die bracht me op een pagina van Dynalogic met bezorggegevens (zie hiernaast). Daarop kon ik zien welke koerier mijn nieuwe telefoon zou gaan bezorgen, hoeveel bezorgadressen hij daarvoor nog had, waar hij ongeveer reed en meer.

Kwart over twaalf kreeg ik een SMS-je van Dynalogic. De bezorger zou er naar verwachting om tien voor één zijn. Om kwart voor één stond hij voor de deur. Met een koffer en het witte doosje met mijn nieuwe telefoon.

De bezorging van een nieuwe telefoon

Eerst vertelde de bezorger nogmaals de procedure en las hij het contract voor. Daarna opende hij zijn koffer. Daar zag ik een scanner, een pinautomaat en nog een apparaat dat enigszins leek op de pinautomaat. ‘Je moet nu eerst 1 eurocent pinnen om aan te tonen dat de rekening die je heb op gegeven een bestaande rekening is’, vertelde de bezorger.

De vrijdag ervoor had ik een nieuwe pincode gekregen voor het pasje van de bankrekening die ik aan Vodafone had doorgegeven. Enthousiast schoof ik de pas in het apparaat dat hij me voorhield. Vrijwel direct verscheen de mededeling ‘pasfout, gebruik andere pas’.

We deden nog een aantal pogingen op andere plaatsen in het gebouw. Tenslotte gebruikte de bezorger zijn pas om te kijken of het niet aan de verbinding lag. Die deed het wel, dus het lag aan mijn pas. Onverrichter zake pakte hij zijn koffer en het witte pakket weer op. ‘Niets aan te doen’, zei hij, ‘je moet een nieuwe afspraak maken’.

Naar de bank

Ik ging naar de bank. Daar bleek mijn pasje nog geblokkeerd. ‘Kijk ter controle in de pinautomaat hier nog even of hij het doet’, zei het meisje aan de balie, nadat ze de pas had gedeblokkeerd. Ik deed het pasje in het apparaat en de procedure verliep zoals ik gewend was.

De pas werd herkend, ik kon mijn pincode invoeren en kwam in het volgende scherm. Omdat ik geen contact geld wilde en ook wist hoeveel saldo op mijn rekening stond annuleerde ik de procedure.

Nieuwe afspraak

Met Dynalogic maakte ik een nieuwe afspraak. Dat kon al direct de volgende dag. Zoals ook de keer daarvoor kreeg ik bevestiging van de afspraak en toegang tot de track&trace. En weer begon, na de komst van de bezorger, de overdracht van mijn nieuwe telefoon met de rekeningcontrole. Ik deed mijn pas in het mobiele pinapparaat en zag de melding ‘onjuiste pas. pas niet herkend’.

Na een inwendige vervloeking vertelde ik de bezorger het verhaal van de dag daarvoor. Geduldig liet hij me nog enkele pogingen doen. Toen ik het opgaf moest ik opnieuw afscheid nemen van de nog niet overgedragen nieuwe telefoon. En ging ik opnieuw naar het filiaal van de bank.

Paslezer activatie

‘Nee’, zei de vrouw aan de balie,’er is niets mee aan de hand. Hij zou het gewoon moeten doen.’ Daarop pakte ze een paslezer en deed het pasje erin.

‘U moet even het pasje gebruiken in de pinautomaat daar’, zei ze wijzend naar een hoek, ‘een bedragje pinnen of het saldo uitlezen’.

Nadat ik het saldo had opgevraagd deed ze het pasje opnieuw in haar paslezer. ‘Ja, nu is het goed’.

Driemaal is …

De volgende morgen al stond voor de derde keer een bezorger op de stoep. ‘Laten we maar beginnen met het pasje’, begon ik. Dat werkte en we konden de rest van de procedure afwerken. Opgelucht liep ik in gesprek met hem mee naar de deur.

‘Wat een prachtig bedrijf’, zeg ik, ‘Dynalogic’.

‘Jazeker’, is de reactie van de bezorger. ‘Het is geweldig georganiseerd, mooie klanten, goeie spullen.’

‘En een goeie auto’, zeg ik wijzend op de Mercedes sprinter.

‘Ja maar die is van mij’, vertelt hij terwijl we naar de auto teruglopen, ‘ik ben niet in dienst van DynaLogic, maar ik ben ZZP’er. Wij zijn allemaal ZZP’ers’.

We praten door over ondernemerschap, het moeten hebben van meerdere opdrachtgevers, de markt, de crisis en Marokkanen. Want de bezorgers die ik de afgelopen dagen langs kreeg waren alle drie Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Enthousiast nemen we afscheid. Ik ga naar binnen, haal een kop koffie en open de witte doos met mijn nieuwe telefoon.