Gedeelde pracht in Klederdracht De moeder van mijn eerste vriendinnetje was kostuumnaaister. Ze was Volendamse en jaren daarvoor naar Utrecht verhuisd. Als ik bij Heleen was, dan zorgde haar moeder voor thee en koekjes. Ik ging er van uit dat haar moeder niet meer werkte. Op zekere dag lag er echter een roodwitte jurk over een stoel, die ik herkende als klederdracht. Heleens moeder zag waarschijnlijk de korte verwondering in mijn blik. Ze nam me mee naar een kamer waar minstens veertig jurken hingen. Ze bleek gespecialiseerd in klederdracht. Vroeger, vertelde ze, maakte ze complete jurken. Maar nu deed ze voornamelijk herstelwerk van klederdrachten uit Volendam en omliggende dorpen.

De kalverliefde met Heleen duurde een half jaar. Ik zag haar nog wel op school, haar moeder zag ik daarna niet meer. Maar toen ik in de vierde klas een werkstuk moest maken dacht ik aan de klederdrachten. Heleen reageerde nonchalant toen ik haar vroeg of ik haar moeder mocht bellen.

Haar moeder vond het leuk dat ik mijn werkstuk over klederdrachten wilde maken. Weet je, stelde ze voor, we rijden eerst langs de dorpen, dan kun je het in werkelijkheid zien. Het werd een prachtige dag. Eerst gingen we bij familie van haar langs, toen met een boot naar Marken en na een wandeling door dat dorp weer terug naar Volendam. Ondertussen vertelde ze over de geschiedenis van klederdracht en legde het verschil in klederdrachten uit van de verschillende dorpen. Terug in Utrecht mocht ik boeken uitzoeken uit haar verzameling. Later gaf ze suggesties bij de tekst die ik had geschreven. Ik kopieerde foto‘s uit de boeken om tussen de tekst te plakken. Korte tijd nadat ik het werkstuk had ingeleverd kreeg ik het terug. Ik had een 10-, het hoogste cijfer dat de juf ooit had gegeven.

Jaren later vond mijn dochter het werkstuk in een doos op zolder. Ze kwam er enthousiast mee naar beneden. Weet je, zei ik, we gaan langs de dorpen. We stapten in de auto en hadden een prachtige middag in Marken en Volendam. We zagen slechts drie stokoude vrouwen in klederdracht. Toch was mijn dochter enthousiast en ze maakte haar eerste werkstuk op de computer met informatie en foto‘s van internet. Dat ze slechts een 7 kreeg maakte haar niet uit, zei ze, “We hebben nu immers allebei een werkstuk als herinnering aan een bijzonder dagje uit”.

verschenen in het tijdschrift OOK! – foto uit archief Deuxième/Polyvisie – het verhaal berust op fantasie.