Er zijn veel mannen die kunnen zeggen ‘dit is mijn type’ of ‘dat is mijn type niet’. Ze vallen op blondharige vrouwen, zwartharige of juist vrouwen met bruin haar. Of ze vallen voor een bepaalde neus, mooie ogen, fraaie billen, grote borsten. Er zijn allerlei varianten. Niet alleen mannen hebben dat. Ook vrouwen hebben zo hun voorkeuren en verbinden daar hun eerste keuze aan.

Ik heb dat niet. Ik weet niet of ik daar ‘helaas’ tussen moet zetten of ‘gelukkig’. Ik vind een vrouw gewoon mooi of niet, waarbij ik vooral kijk naar de totale uitstraling. De vrouw van binnen en buiten. Maar ik realiseer ik me dat daarbij wellicht toch bewust of onbewust voorkeuren meespelen.

Mooie ogen

Er wordt gezegd dat je door de ogen de ziel van eens mens kunt zien. Ik weet dat haar ogen wel een belangrijk onderdeel zijn, die ik bewust of onbewust zie als ik een vrouw ontmoet. Daarbij zie ik mogelijk ook al die andere dingen waar mannen op letten als ze een vrouw ontmoeten.

Ik vind het leuk om te kijken of er iets speciaals is wat mij extra heeft geraakt als ik een vrouw mooi vind, extra warme gevoelens heb of zelfs verliefd ben. Dat zijn niet altijd haar ogen. Ik weet dat het bij de ene vrouw haar neus was, bij een andere haar humor, bij weer een andere haar totale zelfverzekerde uitstraling.

Maar mooie ogen dat is toch een verhaal apart. Dat besefte ik weer toen ik de foto hiernaast zag.

Senia, een schoolgenote

Die ogen doen me denken aan Senia. Ze zat een klas lager toen ik de vierde klas van de middelbare school doorliep.

Senia was de dochter van een Indiase vader en een Nederlandse moeder. Ze had een mooie uitstraling, fraai gezicht en welgevormd lichaam, voor zover ik dat toen kon beoordelen. En ze had hele mooie ogen. Ik kan me voorstellen dat meer jongens op school haar prachtig vonden. Ze was rustig en op een leuke manier verlegen. Ik had vlinders in mijn buik. Hevige vlinders.

Een blokje om

Als ik naar huis fietste nam ik een omweg. Dan reed ik een paar keer rond het huizenblok waar zij op een hoek woonde. Wat ik daarmee wilde bereiken weet ik niet. Wellicht een glimp van haar opvangen. Dat lukte tijdens die fietstochten slechts één keer.

Halverwege het jaar was ze ineens verdwenen. Volgens sommige geruchten was het gezin naar India geëmigreerd. Wat restte was de herinnering aan haar mooie ogen. De ogen van Senia waren lichtbruin met de opvallendheid van de groene ogen als van het jonge meisje op bijgaande foto.

Asmita

De ogen van Asmita waren even lichtgroen als die van het jonge meisje. Ik leerde Asmita kennen in Amsterdam rond mijn twintigste. Zij was iets ouder. Ik reed dagelijks voor mijn studie met de vroege trein vanuit Utrecht naar Amsterdam. Zij woonde bij een nichtje in Amsterdam. We trokken samen op in een bruisende ontdekkingstocht.

Vijf weken hadden we een heerlijke tijd, tot ze terugging naar India. Eerder dan gepland om haar zieke grootmoeder nog te kunnen zien. Ik zwaaide haar uit op Schiphol. We zouden schrijven en wellicht zou ze terugkomen. Maar het bleef stil van beide kanten. Ergens moet ik nog een foto van haar hebben. Maar of haar mooie daarop goed zijn te zien weet ik niet.

Indiase mooie ogen

Ja, ik heb wel iets met mooie ogen. Ze hoeven niet per se de lichtheid van de Indiase vrouw te hebben. De lichtheid die bij Nederlandse vrouwen vaak in blauwgrijs hebben. Maar uiteindelijk gaat het echter om wat er achter de mooie ogen schuilgaat. Dat spreekt voor zich.

Zie ook het bericht ‘we kijken eerst naar haar borsten‘ of  ‘Panorama, vanvoor‘.