Bijna ongeluk
Vorige week reed ik op de Kardinaal de Jongweg in Utrecht richting De Bilt. Het was ’s avonds half tien. Op deze weg was tot kort geleden een groene zone ingesteld. Vanaf Overvecht tot het Kardinaal Alfrinkplein had je, wanneer je min of meer constant zeventig reed, alle verkeerslichten mee.
Maar dat was dus tot voor kort. De maximum snelheid is teruggebracht tot 50. Ik draaide vanaf de Eykmanlaan de Kardinaal de Jongweg op. Vrijwel direct had ik een Saab Cabrio op mijn bumper. Niet er tegenaan, maar dat scheelde niet veel. Hij bleef dicht achter me hangen. ‘Het is waarschijnlijk een chauffeur die nog niet op de hoogte is van de verlaagde maximum snelheid’, dacht ik.
Ik bleef links rijden, want verderop zag ik een wegversmalling. Er waren wegwerkzaamheden. Schuin voor me reed een wagen met een caravan. Die auto reed langzaam. Ik kon hem makkelijk voorbij. Maar ineens, ruim voor de versmalling, kwam hij naar links. Ik reed ongeveer ter hoogte van zijn achterraam, waarschijnlijk had hij me niet gezien. De Saab zat nog steeds vlak achter me en te dichtbij om. Hij reed naast de caravan.
In een fractie van overzicht gaf ik gas en kwam eenvoudig voorbij de wagen met caravan. Maar ik had wel even iets te hard gereden en zag een flits in mijn zijspiegel. Daarop minderde de Saab vaart en kon de wagen met caravan invoegen.
Een bijna ongeluk
Hoe vaak gebeuren dit soort dingen. Het doet me denken aan de arbeidskundige, die voor elke dode aan het spoor berekende dat er tien zwaargewonden waren, honderd lichtgewonden en zo verder tot vijfduizend alcoholproblemen en dergelijke bij de Spoorwegen. Het zijn statistieken.
Alles goed en wel. Maar ik ben geflitst, denk ik, de bekeuring moet nog binnenkomen. Twee sukkels in het verkeer en ik ben de pineut. Ook geflitst worden om een ongeluk te voorkomen valt in de statistieken. Hoeveel mensen rijden even een flitser te hard voorbij om erger dan zo’n bekeuring te voorkomen. De situatie nog eens bekijkend baal ik natuurlijk. Probeer maar eens een coulance-regeling te treffen met het CJIB. Die ambitieuze club staat niet eens open voor een betalingsregeling, maar op het CJIB kom ik een andere keer nog terug.
Weer een bijna ongeluk
Gisteren op een provinciale weg had ik weer een bijna ongeluk. Een tegenligger in een bestelwagen was even iets aan het bekijken. Ik zag hem zitten met een wit papier in zijn handen terwijl hij een flink stuk mijn weghelft opreed. Door gas te geven en de grasberm in te gaan kwam ik zonder problemen voorbij hem. Achter me zag ik de bestelwagen snel weer naar zijn eigen weghelft gaan. Daardoor kon de bus van Connexxion, die ongeveer vijftig meter achter me had gereden, rustig doorrijden.
Niets gebeurd en iedereen reed weer rustig verder.
Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.