Jason Lewis maakt lollies met bijzondere smaken. Het begon met absint en bacon. Maar hij heeft inmiddels ook lollies van moedermelk, blauwe schimmelkaas, tequilla, Chardonnay, bier en vele andere smaken.

‘René, zal ik je eerst het marketingverhaal vertellen?’, antwoordt Jason Lewis,  als ik hem vraag naar de start van zijn spraakmakende lolliebedrijf Lolliphile .

‘Geen probleem, maar ik ben natuurlijk ook reuze benieuwd naar het echte verhaal’.

Foto bij lolly van Lager bier

‘Ok, het begon vijf jaar geleden als een serieuze grap’, vertelt Jason Lewis, ‘we dronken absint rond Halloween, maar hadden geen snoepgoed. Mijn vriendin en ik zijn gek op snoep en ik begon te experimenteren. Zo ontstond de lolly met absint. Onze vrienden waren enthousiast. We verkochten wat lollies bij plaatselijke snoepwinkels. Kort daarna brachten we een lolly met hamsmaak uit. De reacties waren geweldig en er was veel vraag. Dus begonnen we ook een website en de rest is geschiedenis’.

‘Mooi verhaal, maar nu het echte verhaal’.

‘Ach, dat is eigenlijk nog mooier. Ergens in 2006 maakte ik mijn eigen absint. Het was toen nog illegaal en dan maakte het extra leuk. In dezelfde tijd begonnen vrienden van me een gelegenheid, een zogenaamde speakeasy, waar illegale drank werd geserveerd. Je kon daar ook gokken en ze hadden een heus kledingsvoorschrift. Je mocht er alleen in twintiger jaren stijl naar binnen. Op elk uur van de dag kon je er terecht voor drank en wiet’.

‘Dat begint in ieder geval als een veel spannender verhaal’.

‘Het gaat verder. Eén van de vrienden komt langs en vraagt “kunnen we absint van jou kopen”. Ik zou het eigenlijk niet moeten vertellen. Maar niet veel later gingen hier kisten absint de deur uit, echt bestelwagens vol. Op een gegeven moment is er een inval bij de speakeasy, daar kon je op wachten. De vrienden worden gearresteerd en ik blijf zitten met een huis vol absint, belachelijk veel absint. Ik wist niet wat er mee te doen’.

‘Ik ziet het voor me, je kent vast het boek Kaas van Willem Elsschot niet’, vraag ik half retorisch.

‘Hè uh nee. Je weet ik ben creatief. Ik zit met die absint en ik maak er lollies van. Eerst deel ik ze uit aan vrienden. Daarna organiseer ik wat feestjes. Een derde van mijn vriendengroep bestaat uit Franse immigranten en ze vonden het geweldig. Daarna begon ik ze te verkopen bij Warehouse parties. Ken je dat, het zijn feesten die worden georganiseerd in leegstaande warenhuizen en op industrieterreinen. Maar ik verkocht ze ook bij kunsttentoonstellingen en andere feesten. En ze gingen grif van de hand. Het was een hartstikke leuk tijd’.

Ik glimlach en neem een lik van mijn Amaretto lollie.

‘Hier in San Francisco heb je Miette, een super luxe snoepwinkel. Ik zou me beschaamd voelen te denken daar zelf een voet tussen de deur te krijgen. Maar ze vroegen mij of ze een paar kisten van mijn lollies mochten proberen. Wow, een echte winkel die mijn product wilde, dat was leuk. In dezelfde periode maakte ik een website voor de absint lollie. Het was een lelijke, kleine website dat ik maakte voor een schoolproject. Ik kreeg ineens telefoontjes van jongeren uit heel Amerika met de vraag waar ze de lollies konden kopen, of ze konden bestellen, of ik ze verstuurde, hoe snel ze er dan zouden zijn. Maar vooral met de vraag hoe snel die absint werkte’.

‘Zo is het dus echt begonnen?’

‘Ja. Al snel daarna begreep ik dat ik met een vervolg moest komen. Ik wilde geen drank of psychedelische basis. Het werd bacon. Lekker gek hè? Ik zocht uit hoe ik het moest maken en testte het bij een R. Kelly karaoke. Ik deelde ze daar eenvoudig uit aan onbekenden. De volgende dag zag ik al resultaat op mijn Yelp-pagina, een soort wereldwijde uitgaansgids die hier in San Francisco begon. Daar had een meisje een gedicht gemaakt over deze Maple Bacon lollie. Zo is het dus allemaal begonnen’.

Na de absint en Maple Bacon kwamen vele andere opvallende smaken. Opvallend, spraakmakend en lekker. ‘We vinden dat snoep evengoed een gastronomisch avontuur kan zijn als een chic diner. En we kijken hoe ver we kunnen gaan’, zegt Jason.

Inmiddels brachten ze lollies van moedermelk, blauwe schimmelkaas en wasabi. En daarnaast van witte wijn, bier, groene thee en nog zo wat smaken. ‘Lollies voor volwassenen. We willen dat je je herinnert hoe je ouders je snoepgoed verboden en dan de sensatie van proeft van onze lollies. Hopelijk heb je van je zakgeld gespaard?

Moedermelk

foto bij de introductie van de lolly met Cabernet Sauvignon

‘Breat is best, zeggen ze hier in San Francisco’, vertelt Jason, ‘toen ik bij vrienden zag hoe gretig hun kinderen waren bij het borst voeden, zag ik daarin een volgende smaak. Ik had zelf ook borstvoeding gehad, maar dat was lang geleden. Ik vroeg mijn vrienden het zelf eens te proeven en ze waren bereidwillig mee te werken. Mijn vrienden gaven me bekertjes moedermelk en zo begon het experimenteren om er lollies van moedermelk mee te maken’.

Uiteindelijk zijn de lollies niet echt van moedermelk gemaakt. Dat kon niet door de samenstelling van ‘moedermelk. Jason had al van een vriend gehoord tegen welke problemen hij zou kunnen aanlopen. Die vriend wilde kaas maken van moedermelk, maar dat kon niet omdat er een bepaald enzyme in ontbreekt die nodig is om kaas te maken. Maar Jason wilde helemaal niet tegen problemen aan lopen. De moedermelk lollie krijgt zijn typische smaak door een bepaald suiker. Overigens is ook de best verkopende lollie, de Maple Bacon, niet gemaakt van echte ham. Het is gemaakt van Maple siroop en hamzout.

Gorgonzola

Foto bij de lolly met Blauwe Schimmelkaas

Een bijzonder lekkere smaak heeft ook de lollie met de smaak van blauwe schimmelkaas. ‘Het begon als een grap en ik durfde het eigenlijk niet aan’, vertelt Jason, ‘maar mijn vriendin, Maria, vond het direct geweldig. Nadat ik me ervan had overtuigd, dat ze met niet voor de gek hield, nam ik zelf een lik en ik moest haar gelijk geven. Als je van blauwe schimmelkaas houdt is dit je lollie. Het smaakt als een zachte, scherpe Gorgonzola’.

De stroom van nieuwe lollies zal nog wel even aanhouden, tezamen met de spraakmakende presentaties die Jason er tegenwoordig bij maakt. Als het succes echter nog groter wordt zal hij zijn productiemethoden moeten aanpassen. Hij maakt de lollies in een grote koperen ketel en kan er ongeveer 400 per keer maken in een paar uur.