Te veel details
Ruim twintig jaar geleden ontdekte ik dat een bevriende jurist, met een hobby in computers en aanverwante, veel kennis had van wetgeving rondom zijn liefhebberij. Er was in die tijd nog nauwelijks jurisprudentie over telecom- en computerzaken.
Omdat hij echt veel wist, juiste gevolgtrekkingen maakte vanuit de bestaande wetgeving en ook een goede visie had op mogelijke ontwikkelingen, voorspelde ik hem een gouden toekomst.
Maar die toekomst kwam niet. In ieder geval niet voor hem. Gelukkig leerde ik van zijn fouten en kon ik dat gebruiken binnen mijn eigen vak. De conclusies van dat leerproces waren ‘ondernemers zijn niet geïnteresseerd in lange termijn oplossingen en val ze niet lastig met te veel details’.
Binnen mijn vak moet ik bijvoorbeeld niet komen met ideeën voor omzetverbetering waar een vijfjaren visie aan ten grondslag ligt. Ik mag die visie wel hebben, maar ik moet het niet vertellen. De tijdspanne die een ondernemer wil overzien is hooguit een jaar en hij wil het liefst binnen een maand resultaat. En een ondernemer houdt van ideeën en abstract denken, maar vooral wil hij een praktisch plan van aanpak zonder te veel details
De bedoelde vriend bleef, ondanks mijn advies het wat praktischer aan te pakken, gedetailleerde antwoorden geven aan ondernemers die contracten bij hem voorlegde of hem vroegen een offerte te beoordelen. Dat de door hem geschreven contracten een goede detaillering hadden was, zeker gezien zijn vakgebied, niet verkeerd. Zijn juridische stukken zaten altijd uiterst logisch en ‘waterdicht’ in elkaar. Hij was daarmee beslist beter dan veel van zijn collega’s.
Maar zijn breedvoerige mondelinge uitleg van de contracten en overige juridische taken, vermoeide menig ondernemer. Vaak al voor de opdracht werd verleend stapten ze naar een ander.
Geleidelijk frustreerde dat mijn juridische vriend. Hij verbitterde en het zal aan zijn opvoeding en omgeving te danken zijn dat hij niet aan lager wal raakte.
Gisteren ben ik weer eens bij hem langsgegaan. Zijn kennis van computers en aanverwante is inmiddels verouderd. Zijn verhalen zijn de anekdotes en zakelijke situaties die hij me al vaker vertelde. Mijn enthousiasme over technologische ontwikkelingen en de mogelijkheden van computers, smartphones en dergelijke werkt niet meer aanstekelijk bij hem. Lauwtjes hoort hij het aan en gaat, als ik weg ben, waarschijnlijk weer over tot de orde van zijn dag: klagen en staren naar de horizon in zelfmedelij.
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Wijd en zijd bekendNieuwer: Seksueel misbruik (1) – Het handje »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.