Al een aantal weken had ik af en toe een irritant kriebeltje in mijn keel. Als het er was moest ik hoesten, af en toe hielp een kuchje. Het kriebeltjes was er soms meerdere keren per dag, soms dagen niet.

Door op te letten probeerde ik te achterhalen waardoor het kwam. Was het op een bepaalde plek in huis, kort na een autorit, alleen bij bepaalde vloerbedekking of in ruimtes met planten. Was het een allergeen, wellicht in de vorm van een aerosol. Een patroon was echter niet te herkennen.

Onderzoekje bij huisarts

Omdat mensen in mijn omgeving zich zorgen begonnen te maken, ging ik twee weken geleden naar de huisarts. Ik was daar, na tien jaar zonder klachten, voor het eerst twee jaar eerder geweest. Het ging toen enkel om wat informatie in te winnen voor mijn verzekering. Twaalf jaar geleden was ik er overigens voor een irritante kriebel in mijn oor. Dat bleek met oordruppels van de drogist, een zoutoplossing, eenvoudig te verhelpen.

De huisarts deed een onderzoekje. Met een stethoscoop luisterde hij op verschillende plekken op mijn rug. Tegelijkertijd moest ik stevig in en uit ademhalen. ‘Je longen zijn schoon. Ik denk dat het vanuit je neus komt. Wellicht is het een verkoudheidje’, concludeerde de huisarts. ‘Ik zal een receptje schrijven voor Mometason. Dat is direct ook ontstekingsremmend’.

Tweede apotheekbezoek

Voor de tweede keer in mijn leven ging ik, met een recept voor mezelf, naar de apotheek. De eerste keer was ruim vijftien jaar geleden. Na een operatie van een uur was een verstandkies verwijderd.

‘Ik geef je een recept voor een pijnstiller’, had de kaakchirurg gezegd, ’want je zult wel pijn krijgen’. Hij was inderdaad behoorlijk aan het duwen en trekken geweest in mijn mond. Ik had het horen kraken. Dus leek het me verstandig de pijnstiller te halen. Maar ik had nergens last van. De medicijnen gooide ik een week later, na de controle, ongebruikt weg.

Mijn eerste medicijn

Nu stond ik weer bij de apotheek. Waarschijnlijk had de huisarts ook Otrivin kunnen voorschrijven, bedacht ik me onderweg, wat gewoon bij de drogist verkrijgbaar is. Ik ben tegen overbodig medicijnen. Maar een heus medicijn gebruiken, het eerste medicijn van mijn leven, sprak me aan… voor een onschuldig keertje.

Eigen bijdrage

Van de vorige keer wist ik nog dat ik een klein bedrag had betaald omdat ik particulier was verzekerd. Nadat de apothekersassistente het doosje had overhandigd vroeg ik ‘wat moet ik betalen?’.

‘Het is goed zo’, antwoordde ze, ’wij maken het met de verzekering in orde’.

Ik bedankte haar en draaide me om. Achter me stond een rij mensen me aan te kijken of ik van een andere planeet kwam. Ongetwijfeld vaste gasten van de apotheek. Patiënten of hypochonders die al lang weten dat je tegenwoordig niet meer hoeft te betalen.

Vier dagen

Wellicht was het hoesten toen ik naar de huisarts ging al over zijn hoogtepunt. Na twee dagen constateerde ik dat mijn medicijn had gewerkt of dat het ongemak vanzelf was genezen.

‘Je kunt het onbeperkt gebruiken’, had de huisarts gezegd. Dus besloot ik de Mometason te blijven gebruiken tot het flesje leeg was. Baat het niet, dan zal het hopelijk ook niet schaden.

Vanochtend sprayde ik voor het laatst.