Johan Derksen, de oud-Utrechter

Afgelopen week dacht een vriend mij te plezieren met het boekje ‘Groeten uit Oudewater’ van Johan Derksen. Het is een verzameling van zijn columns uit het tijdschrift Voetbal International rond 2011. Ik keek in die periode regelmatig naar het programma met dezelfde naam, dat toen op zijn hoogtepunt was. Daar is het inmiddels overheen. Ik kijk nog af en toe, eigenlijk alleen als Jan Boskamp er zit. Hij is een prettige, no nonsense vent.

Maar die indruk heb ik ook van Johan Derksen, die jarenlang in Utrecht woonde. Hij heeft een mening en hij vindt het geen probleem die ook ongezouten te uiten. Hoewel een vriendje met een abonnement op VI beweert dat Johan opportunistisch is, en met winden meewaait, vind ik hem, voor zover ik dat kan beoordelen, juist standvastig en duidelijk in zijn uitspraken.

Groeten uit Oudewater

Ik zou het zelf nooit hebben gekocht, maar het boekje ‘Groeten uit Oudewater’ pleziert me inderdaad. In een vlotte stijl geeft Derksen je als lezer inzicht in het voetbalwereldje. Hij geeft scherpe analyses van de problemen in de besturen en de beslissingen rondom trainers, leuke geschiedkundige achtergronden bij voetbalgebeurtenissen nu en in het verleden en biografische verhalen over trainers, voetballers en randfiguren.

Jan Boskamp

In het tweede verhaal schrijft Johan Derksen over de in de Rotterdamse Woelwijkstraat geboren Jan Boskamp. De titel van het hoofdstuk is ‘Jan Boskamp, streetwise en een authentiek character’. Dat laat nog weinig los over de wijze waarop Derksen hem gaat beschrijven. Dat oordeel laat even op zich wachten want eerst verhaalt hij over de situatie in de Rotterdamse voetbalwereld. Maar al snel schrijft hij dat hij een zwak heeft voor Boskamp, de zoon van de postbode/vrachtwagenchauffeur, die meehielp in het familiebedrijf en zoals elke Rotterdammer een hekel heeft aan Duitsers.

Jan Boskamp was jaren getrouwd met zijn jeugdliefde Jen, schrijft Derksen en vervolgt even verderop met: Nadat zijn vrouw Jen aan een slopende ziekte was overleden, belandde Boskamp in een dip. Hij sloot zich achter dichte gordijnen op in zijn huis, kwam de deur niet meer uit en kleedde zich niet eens meer aan. Boskamp zat hele dagen in zijn onderbroek naar de televisie te staren. Hij beschikt thuis in Relegem over ruim vierduizend zenders en volgt alle competities ter wereld. Een bal gaf zijn leven weer een andere wending. Een jongen uit de buurt trapte ’m in zijn tuin en de moeder van die jongen belde bij Boskamp aan of ze de bal terug mocht. Jan deed open in zijn onderbroek; het lijkt me geen al te vrolijk tafereel, maar het was liefde op eerste gezicht. 

Bestuurskamers

Door de wijze van schrijven zijn de biografieën leuk om te lezen. Maar met name de spelletjes van de ego’s in de bestuurskamers vind ik interessant. Daarbij is in 2011 en 2012 natuurlijk Ajax regelmatig het onderwerp. Maar ook de machtsspelletjes bij FC Utrecht worden in de stekelige stijl van Derksen, met veel bijvoeglijke en bijwoordelijke naamwoorden, haarfijn gefileerd.

FC Utrecht

In zijn betoog over FC Utrecht neemt hij de lezer eerst even mee naar 1958, als hij met zijn opa in het Goffert-stadion Dos kampioen van Nederland ziet worden. Na de legendarische Frans de Munck en Tonny van der Linden vertelt hij over de andere bekende voetballers die vanuit Utrecht de wereld veroverden zoals Willem van Hanegem, Gerald Vanenburg, Marco van Basten en Hans van Breukelen.

Daarna begint het uitpluizen van de huidige problemen, in 2011 wel te verstaan. Dan gaat het over de als hoofdtrainer volkomen ongeschikte Jan Wouters, Rob van Alfen die blind is van ambitie, en Jan Paul de Jong en de bijna failliete Gert Kruis die ook beiden hoofdtrainer willen worden. Over Martin Sturkenboom is Derksen mild, hij bracht de FC weer in de zwarte cijfers. In de columns over Ajax wordt Sturkenboom echter even gemakkelijk afgemaakt als een zichzelf overschattend ego.

De enige goeie: Frans van Seumeren

De enige die er in de column over FC Utrecht goed vanaf komt is grootaandeelhouder Frans van Seumeren. Over hoe het met zijn geld omgaat mag je niet oordelen, maar hij heeft zuivere intenties en een voetbalhart. Ik lees in de column van Derksen dat Van Seumeren in 2011 Co Adriaanse al naar de Galgenwaard wilde halen.

Dat is nu eindelijk gelukt. Adriaanse komt drie seizoenen als technische adviseur. Of dat een zegen is? In meerdere columns van Johan Derksen komt Adriaanse voorbij als ‘pain in the ass’, die met zijn gedram clubs ontregelt, spelers tegen zich in het harnas jaagt en andere rottigheid veroorzaakt.

Ik vond hem een aardige analyticus op de rode bank van de NOS bij de afgelopen WK Voetbal. Waarbij het me wel opviel hoe stil hij was als andere persoonlijkheden met hem op de bank zaten. Daardoor en door de columns van Derksen ontstaat bij mij toch dan de vraag of FC Utrecht met Adriaanse niet een wolf in schaapskleren heeft binnengehaald. Ik kan niet wachten op de column die Derksen daarover waarschijnlijk al eind 2014 gaat schrijven.

Dit is een aangepaste tekst van een bericht dat eerder verscheen op de Utrechtse nieuwswebsite nieuws030 

 

Bovenstaand bericht is geschreven op 7 augustus 2014 door in de categorie 2014, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *