Ik wou dat ik gek was … (3)
Nog een tekst uit de doos. Ik was zeventien. Een vriend had heel serieus gezegd: ‘ik wou dat ik gek was of dom’. Hij was de jongste uit een gezin met een gereformeerde geloofsovertuiging.
De zes zussen boven hem waren zo stijf als zijn ouders. Die acht mensen beklemden hem, want hij wilde iets anders. Hij voelde dat hij anders was. Alleen wat er in hem zat moest hij nog ontdekken. Evenals hoe anders hij was.
Naar aanleiding van zijn uitspraak ‘ik wou dat ik gek was …’ schreef ik onderstaande tekst in mijn schriftje van dat moment.
Gek eigenlijk
Eens in de maand heb ik verlof. Dan mag ik een weekendje buiten het gekkenhuis. Maar na zo’n weekend ben ik altijd weer blij als ik terugben in de mij zo vertrouwde omgeving, waar ik rust heb en waar ik mag razen en tieren als ik daar zin in heb. Want ik ben tenslotte gek.
Nee, ik heb het hier best naar mijn zin. Alles wordt geregeld. Ik mag doen wat ik wil. En of je nu geld hebt of niet, je krijgt altijd eten, medische verzorging en alle andere noodzakelijkheden. In feite staan er altijd twee personen tot mijn beschikking als ik ze nodig heb.
Wat ik het mooiste vind is dat ik kan doen wat ik wil en wanneer ik het wil. Natuurlijk houden we onderling een beetje rekening met elkaar. Maar in principe kan ik alles doen wat ik wil onder het mom ‘ik ben gek’. Ik kan dansen, schreeuwen en razen zonder dat iemand zegt ‘hij is gek’, want dat is bekend hier. Je zit hier tenslotte niet voor niets of…
Het moet heerlijk zijn om als gek bekend te staan. Je kunt doen wat je wilt, want ‘je bent gek’. Toch is iedereen bang om gek te worden gevonden. Iedereen past zich aan, houdt een masker voor, kropt gevoelens van blijdschap, woede of razernij op als ze niet passen in een situatie. Je merkt het vooral als iemand wel dat masker doorbreekt. De omgeving weet dan niet hoe te reageren. De omgeving weet niet hoe te reageren als iemand roept, ‘ik wou dat ik gek was …’
Geaccepteerd
Twee weken later schreef ik als vervolg op bovenstaande:
‘Ik ben volledig geaccepteerd. Ik zit al dertien jaar in eenzame opsluiting. Om het uur controleren ze door het luikje of ik er nog wel ben. Ik ben volledig geaccepteerd’, zei de gek.
en
Ieder normaal mens is gek. Iemand die in een gekkenhuis zit is een abnormaal mens.
(1975)
Vorige en volgende berichten
« Ouder: Tante Wil en het emmertje zand (2)Nieuwer: De logica van Henk (4) »Een willekeurig bericht
Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.