iPad met microvezel doekje

Microvezel doekje voor mijn iPad

Tijdens een beursbezoek vorig jaar in Boston kreeg ik bij de stand van ICT-bedrijf Infinera een microvezel doekje. Dat het bij Infinera was weet ik, omdat ze hun naam erop hebben laten printen. Het is een ideaal doekje gebleken.

Bij het werken met mijn iPad gebruik ik het voor het verwijderen van vingerafdrukken. Even twee keer heen en weer over gals vegen met het microvezel doekje is voldoende. En als ik de iPad niet gebruik, ligt het doekje als screenprotector op het glas.

Reserve doekje

Omdat het zo’n bijzonder doekje is ben ik op zoek gegaan naar vervanging of reserves. Eerst ging ik naar Blokker en dergelijke winkels. Er worden daar allerlei doekjes aangeboden als microvezel doekje. Sommige kon ik zien en voelen, andere verpakkingen waren gesloten. De doekjes die werden aangeboden voor bril, smartphone of iPad kocht ik. Een doekje zoals ik heb van Infinera bleek er niet bij te zitten.

Vanzelfsprekend ging ik ook bij enkele opticiens langs. De doekjes daar leken er al meer op, maar mijn doekje is dikker, gladder en fluweliger. De doekjes van de brillenwinkels waren wel goed, maar net iets minder goed en van een verkeerd formaat.

Wat is microvezel?

vezels van een microvezel doekje en op de voorgrond een mensenhaar

Een bundel microvezels met een menselijke haar op de voorgrond,

Microvezel is officieel een vezel met een doorsnede van minder dan 1 denier, de maateenheid voor vezels (genoemd naar een oude Franse munt, waar we ook de Turkse Dinar in kunnen herkennen). Een denier is minder dan 0,012 millimeter. Daarmee is het 20 keer dunner dan een zijdedraad en honderd keer dunner dan een mensenhaar.

Wanneer je van een handdoekje van microvezel, van bijvoorbeeld 40 x 40 centimeter, de draad zou uitleggen dan krijg je een lengte van Amsterdam naar Peking (7800 km). Een microvezel is ook enorm licht van gewicht. 10.000 meter weegt minder dan een gram.

Nu komt het. Microvezel wordt gemaakt van twee polymeren, te weten ongeveer 70% polyester en 30% nylon (polyamide). Daar komen nog wat stoffen bij om er een prettig geheel van te maken. Zoals conserveringsmiddelen in een frisdrank worden toegevoegd om de hoofdbestanddelen te ondersteunen. Maar evenals ik eerder schreef dat een product bij gebleken succes al snel wordt gemodificeerd om er meer winst op te kunnen maken, het goedkoper te kunnen aanbieden of om het geschikt te maken voor andere toepassingen. Zo gebeurt dat ook bij microvezel doekjes.

Verschillen in microvezel doekje

Inmiddels zijn er allerlei dikke, dunne, fijne, grove en andere varianten beschikbaar. Dat gebeurt door de verhouding polyester en nylon te veranderen, maar ook door nylon te vervangen of andere polymeren toe te voegen. Het prettige daarvan is dat er meer toepassingen zijn. Het vervelende, dat er ook veel rommel in omloop is. Mijn microvezel doekje, de Infinera-variant, heb ik in het grote aanbod nog niet gevonden.

Geschiedenis van microvezel

Je kunt voor de geschiedenis van microvezel heel ver teruggaan, zelfs tot de Oude Grieken. Voor het microvezel doekje zoals wij dat kennen (eigenlijk een ultra microvezel) hoef ik niet zo ver terug. Die geschiedenis begon rond 1970 met de Japanner Miyoshi Okamoto van het bedrijf Toray Industries. Na jaren experimenteren maakte hij de eerste ultra-microvezel. Zijn collega Toyohiko Hikota verbeterde het benodigde productieproces daarna in een paar maanden. Zo ontstond een prachtige niet-geweven stof met bijzondere eigenschappen. Het product kreeg de merknaam Ultrasuede en het wordt ook wel beschouwd als kunstleder of suèdeleer.

Er zijn mensen die de oorsprong van ultra microvezel bij Engelse wetenschappers leggen. Die zouden het rond 1985 hebben uitgevonden. In de meeste berichten staan echter de Zweden als uitvinders genoteerd. Zij waren het die in 1990 voor het eerst uitgebreid over ultra microvezel schreven. In verschillende landen wordt het (of een) microvezel doekje daardoor ook wel Swedish Cloth genoemd.

Toepassingen

Maar het waren dus de Japanners die de ultra microvezel uitvonden. Ze hadden er echter niet direct een toepassing voor. Volgens sommige verhalen was Okamoto op zoek geweest naar een lichtere stof voor een zwempak. Zijn experimentele vezels namen veel te veel water op en waren daardoor ongeschikt. Het duurde daarna een tijdje voor er andere toepassingen werden bedacht, door andere fabrikanten.

Er kwamen geleidelijk meer toepassingen, varianten op de stof en er kwam onderzoek naar de bijzondere eigenschappen van het microvezel.

Meer informatie

  • In 1998 werd in Nederland onderzoek gedaan door TNO, in opdracht van de Vereniging Schoonmaak Research (VSR), naar de schoonmaakeigenschappen van microvezel doekjes. Het bleek daarbij dat ze het schoonmaakproces versnellen, waarbij geen zeep nodig is en goede bacteriën in leven blijven. Hier een verslag uit 2006 van de VSR
  • Een factsheet over microvezel van  The Department of Pesticide Regulation
  • Een artikel met de intrigerende titel ‘The Strange Case of The Missing Microfiber‘, over de lange tijd totdat fabrikanten door hadden dat het een bijzonder product is en de wildgroei die er inmiddels is van perfecte tot inferieure microvezel producten.
  • Informatie van de National Patient Safety Agency over het gebruik van microvezel
  • Een Duits rapport over microvezel (mikrofasern)
  • Een van de vele patenten die Toray Industries aanvroeg op naam van Miyoshi Okamoto voor de productie van microfiber. Deze is uit 1972. Eerder hadden ze al patent aangevraagd voor tussenstappen.
  • Bericht ‘een washandje
Print deze pagina
Bovenstaand bericht is geschreven op 15 september 2014 door in de categorie 2014, Algemeen

Vorige en volgende berichten

« Ouder: Nieuwer: »

Een willekeurig bericht

Ik schrijf op deze site over allerlei onderwerpen. Soms is het heel persoonlijk, soms vooral informatief of beschouwend. Hieronder een willekeurig bericht uit ruim 2000 berichten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *