- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

De snoeptafel

Jellybeans massa

snoeptafelEen paar weken geleden hoorde ik het verhaal van de snoeptafel in de kamer van de Senatoren in Amerika. Daarbij moest ik natuurlijk direct aan onze Tweede Kamer denken. Het verhaal begint in 1965.

Senator Murphy

In dat jaar werd George Murphy senator. Hij was tot die tijd toneelspeler en filmacteur geweest; Ronald Reagan en Arnold Schwarzenegger waren dus niet de eerste politici met zo’n ervaring. Murphy had nogal een, wat de Engelsen noemen, sweet tooth (zoetekauw). Hij hield van snoepen. In de lade van zijn senatortafel bewaarde hij allerlei lekkernij.

Die kon hij lange tijd voor zichzelf houden. Tot hij na een herindeling van de kamer een andere tafel kreeg toegewezen. Hij zat vlak bij de meest gebruikte deur en kon niet meer ongemerkt snoepen. Senatoren van beide partijen kwamen regelmatig even bij hem langs om ook iets van hun gading uit te zoeken.

Eensgezind

senate-chamberNadat Murphy in 1970 de kamer weer verliet, waren de Republikeinen en Democraten het voor het eerst volledig eens: tafel 95 direct rechts bij de ingang moest een snoeptafel blijven. Het bestaan van de snoeptafel bleef een goed bewaard geheim tot 1990.

Vanaf 1970 hebben verschillende nieuwkomers in de kamer het beheer gehad over de snoeptafel. In 1980 bijvoorbeeld John McCain, de latere tegenkandidaat bij de presidentsverkiezingen van 2008 tegen Obama. Tijdens het beheer van Rick Sanatorum, senator uit Pennsylvania, doneerden veel snoepfabrikanten uit die staat voor de snoeptafel.

Statensnoep

Momenteel wordt de snoeptafel gevuld door senator Mark Kirk. Die vult de la met snoep uit zijn eigen staat Illinois, vooral van de Ferrara Candy Company uit Chicago. Zijn favoriete snoep is echter Jelly Beans van Jelly Belly uit Fairfield, Californië. In de la liggen tegenwoordig ook asperines sinds Kirk in 2012 een beroerte had. Die deelt hij ook uit, ze zijn goed tegen hartaanvallen en beroertes en beter voor je tanden.

Snoeptraditie

Bij veel bedrijven maakte ik mee dat er een snoeptraditie was en vaak nog is. Bij sommige is het een glazen pot met snoep, bij een andere wordt regelmatig een koektrommel gevuld. Het meebrengen van snoep en snacks wordt vaak al na een paar keer een traditie. Wanneer meerdere personen zich verantwoordelijk voelen kan de traditie lang stand houden. Blijft de vraag hoe het in onze Tweede Kamer gaat; ongetwijfeld zijn er ook tussen de 150 kamerleden zoetkauwen te vinden.