Eergisteren ben ik bij een bevriend stel langs geweest. Ze zijn een maand geleden teruggekomen van een vakantie van een half jaar vakantie in Afrika. Sietse is een nuchtere Fries.

Van hem had zo’n vakantie niet per se gehoeven, maar problemen heeft hij er niet mee. Marianne is een enthousiaste reizigster en beschouwt het leven als een ontdekkingstocht. Dus toen de gelegenheid zich voordeed boekten ze de lang geplande reis.

Zeurende schouder

Onderweg van het ene naar het andere land, in de derde week van hun vakantie, maakt Marianne een verkeerde beweging. Vanaf dat moment heeft ze een zeurende schouder, zoals zij het noemt. Na een paar weken van ongemak en pijn kan ze haar arm niet meer optillen. Haar reis daarvoor afbreken vind ze echter geen optie.

Masseur

In Zuid-Afrika gaan ze naar een masseur. Niet voor de schouder, maar gewoon omdat een massage lekker is. Aan het eind van de massage vraagt de masseur ‘wat is er met je schouder?’

Marianne houdt af, ook omdat ze af en toe rekening houdt met de scepsis die Sietse heeft voor dit soort dingen. Masseren is goed, maar medische zaken laten ze liever over aan een Westerse arts.

De masseur houdt aan. Laat me nou even kijken zegt hij in een mengeling van Afrikaans Nederlands en het dialect van een thuisland. Nog steeds enigszins afhoudend laat ze hem zijn gang gaan.

Barbaar

Dan pakt hij een steen en zet dat tegen haar schouder. Wat hij precies doet weet Marianne niet, maar het doet vreselijke pijn. Sietse wil ingrijpen. ‘Wat doet die barbaar met mijn vrouw, dacht ik’, vertelt hij terugdenkend aan de situatie.

Net als de pijn het hevigst is en Marianne onderuit dreigt te gaan, laat de masseur los. Verwonderd kijkt ze rond en beweegt haar arm. De pijn is weg. Ze steekt haar arm in de lucht en zwaait naar Sietse die vlak bij haar staat. De zeurende schouder is genezen. De pijn blijft weg en is niet meer teruggeweest.

Nuchtere Sietse zit enthousiast voor me als hij het verhaal vertelt. ‘Als ik er niet bij was geweest en het met mijn eigen ogen had gezien, had ik het niet geloofd’, zegt hij. We krijgen het over de Westerse medische stand, mijn ervaring met de traditionele Chinese arts Prof. Dr. Y.Q. Jiang in Amsterdam en meer.

Gelukkig hebben we de foto’s nog …

Bij het afscheid realiseert Sietze zich dat hij de foto’s van de vakantie niet heeft laten zien. Ik waai zijn opmerking weg ‘ach, dat komt nog wel een keer’.

zie ook: Slakkenslijm en Proefkonijnen in Lima