De standaard vormgeving voor een bushalte bord

Vijftien jaar geleden kon mijn nu 85-jarige moeder, als ze dat zou willen, met de bus vanuit haar woonplaats naar de grote stad (circa 40 km).

Ongeveer zeven jaar geleden reed diezelfde bus nog maar tot halverwege die route (circa 20 km).

Kort daarna reed de bus tot een bepaald punt op ongeveer 10 kilometer van haar woonplaats. Daar kon ze wel in de bus blijven zitten, maar die maakte vanaf dat punt een toeristische zigzag route door de omgeving, om uiteindelijk op hetzelfde punt terug te komen en zijn oude route te vervolgen tot ongeveer halverwege de oorspronkelijke route naar de grote stad.

Weer iets korter geleden werd het punt (op circa 10 km) het eindpunt. Daar moest mijn moeder dan overstappen. Als ze geluk had kwam de bus voor de vervolgroute vrij snel, maar vaker moest ze een half uur wachten. De bus vanuit haar woonplaats reed toen ook al lange tijd om het half uur in plaats van het oorspronkelijke kwartier.

Deze week werd bekend dat de bus vanuit haar woonplaats om het uur gaat rijden en op zon- en feestdagen helemaal niet meer.

Terug naar een basis

Terwijl we steeds slimmer werden braken we allerlei zaken af die het leven aangenaam maken. Het openbaar vervoer is daar slechts één voorbeeld van. Waar je vroeger in één route van de ene naar de andere plaats reed, moet je nu een paar keer overstappen met soms enorme wachttijden tussen de ritten.

We hebben onze mond vol van veiligheid, gemak en dergelijke. Maar beslissingen worden genomen op basis van niet relevante overwegingen, ondoordachte aannames en een blikveld dat niet verder gaat dan het eigen straatje.

De essentie

Moet dus het openbaar vervoer bezuinigen dan worden routes omgelegd of beëindigd . Terwijl de essentie van openbaar vervoer over het hoofd wordt gezien, gewoon zorgen dat er routes zijn waardoor mensen op een makkelijke en veilige manier van punt A naar punt B kunnen komen.

Als dat te veel geld kost bij te weinig vraag, kun je bovengenoemde fratsen uithalen. Je kunt ook routes maken met grotere tussentijden. Dat een bus in plaats van om het half uur om de twee of drie uur rijdt is iets waar je thuis veilig en warm rekening mee kunt houden. Overstappen, omslachtige routes en het eindpunt niet eens kunnen bereiken, dat maakt het leven ongemakkelijk.

(her)Lees ook:

• Bericht ‘centraliseren‘; net zo erg als de gevolgen van privatisering waarvan bovenstaande een voorbeeld is.
• Bericht ‘wanneer het kalf verdronken is‘, over mogelijke calamiteiten door het niet uitvoeren van onderhoud.

Veel problemen maakt mijn moeder niet van het overstappen met de bus. Ze geniet van kleine dingen, bijvoorbeeld van touwtje springen: