Al vaker vroeg ik me af waar de tijd bleef. Terugkijkend op een dag lijkt het alsof ik minder doe dan vroeger. Ik weet nu dat het tijdroof is.

Waaraan relateer ik dat ik minder doe dan vroeger? Aan de dingen die werkelijk te maken hebben met hoe ik mijn leven wil invullen. Door tijdroof ben je echter, ik denk dat het voor iedereen geldt, elke dag tijd kwijt aan levensballast.

Tijdroof

Een deel van die ballast hoort bij het leven. Als je griep hebt moet je uitzieken. Als je een lekke band hebt moet je dat wiel verwisselen of de band plakken. Ieder mens heeft wat ballast in zijn leven naast de gewenste invulling van werk en een zelfgekozen vrije tijdsinvulling.

De belangrijkste oorzaak van tijdroof wordt echter veroorzaakt door grote bedrijven, weet ik inmiddels. Ze roepen dat ze klantvriendelijk willen zijn, maar zien de klant slechts als een oplopend administratief nummer. Terwijl, net als overigens voor de politiek, de klant nummer één zou moeten zijn.

Intermezzo

Ik denk dat ieder mens zoveel mogelijk streeft naar een prettig leven. Dat betekent dat je zo veel mogelijk de dingen kunt doen die je waardevol of leuk vindt. En daaraan tegenovergesteld, zo min mogelijk dingen die dat onmogelijk maken of je daar van afhouden.

Bedrijven en politiek

Bedrijven en politici plegen tijdroof. Ze veinzen het beste met ons, de consument of burger, voor te hebben, maar in werkelijkheid interesseert het hen geen moer. Nergens blijkt dat ze het leven van ons willen veraangenamen, ontlasten en dergelijke.

Zorg

Denk bijvoorbeeld aan afgelopen december. De spotjes van ziektekostenverzekeraars vertelden ons dat we moesten overstappen omdat we te veel betalen en/of niet goed zijn verzekerd. Misschien hebben ze gelijk. Maar het kost je dagen om dat uit te zoeken omdat ze het hopeloos ingewikkeld en onoverzichtelijk hebben gemaakt met allemaal eigen benamingen, regeltjes en invulling van aanvullendheid.

Ik heb nog ergens de domme brief van Zilveren Kruis aan mijn 80+ moeder. Ik vroeg me bij die brief af wat voor imbecielen er daar op de PR-afdeling zitten. Het leek wel of Zilveren Kruis van haar af wilde, zoals ze in de handen werd gedreven van een andere verzekeraar die wel de korting zou geven. ‘Als u bij ons blijft krijgt u geen korting…’ (als ik de brief vind zal ik hem hier plaatsen). Dus moest ik gaan uitzoeken wat er aan de hand was. Tijdroof.

De zorg is natuurlijk om meerdere redenen een goed voorbeeld van tijdroof en ondoordachte acties. En de zorg is nog eens extra lastig  gemaakt door uitvoering, en de vrijheid daarbij, bij de gemeentes te leggen. Waar je voorheen een vriend of kennis in de wandelgangen kon vragen hoe iets geregeld is, moet je tegenwoordig eerst vragen in welke gemeente hij of zij woont. Want de ene gemeente heeft het nog omslachtiger geregeld dan de andere.

Voicemail

Gisteren ben ik acht keer gebeld door Vodafone. Het bleek een automatisch bericht dat ik mijn voicemail moet instellen. Mijn voicemail instellen? Ik krijg al lange tijd voicemail en kan deze gewoon beluisteren. Nu moet ik eerst door een lang gezeur, tijdroof, en dan ben ik verplicht een pincode in te stellen.

Ik wil geen pincode instellen, ik wil gewoon 1233 bellen en mijn voicemail afluisteren.

Denk ik wellicht dat het zonder pincode kan? Voor ik het weet ben ik weer een half uur kwijt met het doorlezen van een onoverzichtelijke website en idem handleiding…. waar het natuurlijk niet op en in staat of niet blijkt te kunnen.

Ingewikkeld

Ze zeggen wel eens ‘het leven is ingewikkeld’. Het leven is helemaal niet ingewikkeld, zeg ik. Bedrijven, nota bene georganiseerd met mensen zoals wij, maken het ingewikkeld.

Geef me mijn tijd terug. Houd op met die tijdroof.

Zie ook: Postbezorging – terug in de tijd