Terrorisme is een serieus probleem. Het voelt bedreigend wanneer groepen of eenlingen op onverwachte plekken gewelddaden kunnen plegen.

Er wordt echter nu alom op gereageerd met huilebalken angst. In schreeuwerige, doorzeurende reacties worden verstrekkende maatregelen voorgesteld en overschreeuwen deelnemers aan praatprogramma’s elkaar met hun meningen.

Huilebalken angst

Als het kalf verdronken is dempt men de put vanuit huilebalken angst.

Want wat is er nu eigenlijk aan de hand? Ik wil niets af doen aan de terroristische dreiging, aan de islamisering van onze samenleving en de trieste wijze waarop vooral, zich kansloos voelende, Marokkaanse jongeren worden overgehaald te gaan strijden in een Arabisch land.

Incidenten

Maar het waren twee doorgedraaide, individueel werkende broers die in Parijs een gewelddadige actie uitvoerden op het kantoor van een weekblad. Niet meer en niet minder. Weken werd er daarna doorgezeurd over terreurdreiging. En erger, er werden in ons land voorstellingen gestopt, tentoonstellingen gingen niet door en de organisatoren van vele andere activiteiten namen maatregelen vanuit huilebalken angst.

Een gek met een geweer ging een Joods museum in Brussel binnen. De joodse gemeenschap reageert door mannen met geweren bij meerdere synagogen te zetten. Vanuit huilebalken angst verkondigen enkele joden dat ze zich in Nederland niet veilig voelen en wellicht naar Israel gaan emigreren. Toegegeven, de dreiging bij toenemende islamisering is voor Joden groter, maar dan nog blijft de kans klein dat een individuele jood slachtoffer wordt. Het is ook onzin om de huidige situatie te vergelijken met de periode van voor WO II.

Gevolgen

Er waren zinvolle discussies waarin Moslims, andere gelovigen en niet-gelovigen spraken over het mooi en leuk houden van Nederland, het Nederlanderschap en de scheiding van geloof en staat, wat bij de Islam eigenlijk niet mogelijk is. Dat waren gesprekken over een reëel probleem, niet de huilenbalk reacties op een incident.

Dat agenten in Den Haag, zoals vanmorgen werd gemeld, terreurverdachten met een dagelijkse meldplicht willen weren uit het politiebureau, is dan weer triest. Ze zijn bang slachtoffer te worden van een aanslag. Het is huilebalken angst. Juist degenen die zijn opgeleid voor extreme situaties en een organisatie vormen voor de bescherming van burgers, tonen zich angsthazen. Wat voor signaal geeft dat af.

Terrorisme

Natuurlijk is het goed rekening te houden met een toename van extreem geweld. En wellicht moeten sommige groepen mensen zich wat beter voorbereiden dan andere. Maar laten we ons vooral normaal blijven gedragen en zeker niet vervallen in huilebalken angst.

Als een terrorist een beslissing heeft genomen, is er bijna geen ontkomen meer aan. Linksom of rechtsom kan hij of zij toeslaan. Daar kun je jezelf niet tegen beschermen. Dus huilebalken angst is nergens goed voor. Voor een synagoge gaan staan met een Kalasjnikov bijvoorbeeld werkt niet. Het versterkt het gevoel van dreiging bij gewone burgers. Een terrorist die per se naar binnen wil, neemt gewoon wat gepast extra wapentuig mee of hij vindt de zwakke plek die altijd wel ergens is te vinden.

Kenmerk van terrorisme, en wellicht ook van algemene criminaliteit en zo’n zonderling die een NOS-gebouw binnengaat, is dat het zich op onverwachte plaatsen en momenten voordoet. Nu zijn het vaak spraakmakende of min of meer voorspelbare locaties, maar evengoed kan het de volgende keer een gewoon huizenblok zijn in een forenzenstad. Het gaat erom of er iets te halen is. Voor de terrorist is dat aandacht, voor een crimineel geld of goederen en voor een zonderling datgene wat hij zichzelf heeft ingebeeld.

Media

Het aanhoudende gezeur van en in de media doet, volgens mij, ook geen goed. Als het gaat om de problematiek van islamisering e.d. in een breder kader plaatsen, dan is het te billijken. Het uitkauwen van incidenten roept volgens mij alleen meer geweld op.

Bij jongeren, die zich vanuit een generatie-, identiteit- of geloofscrisis aansluiten bij extremistische organisaties, bevestigt het de gedachte dat ze betekenis kunnen hebben, dat ze een verschil kunnen maken, dat ze hun 15-minutes (meestal meer) of fame kunnen halen. Evenals het dat doet voor jongeren, zoals een Karst T, die gefrustreerd zijn over hun positie in de maatschappij.

Natuurlijk is het verschrikkelijk wat er her en der in de wereld gebeurt. En ja, wellicht wordt het allemaal erger en komt het dichterbij. Maar waarom reageren vanuit huilebalken angst?

Geen nieuws en actualiteit

Ik sprak een vriendin die vertelde al haar kranten te hebben opgezegd en geen nieuws- en actualiteitenprogramma’s meer te kijken. Ze voelt zich veel prettiger zegt ze.

‘Het is alsof er een natuurlijke rust over je komt, een rust die bij je hoort maar die er al die tijd niet kon zijn. Ben je wel eens, na een periode van elke dag een glas wijn, een tijdje gestopt met alcohol drinken?’, vraagt ze, ‘je voelt je dan na een paar dagen prettig anders. Je bent helderder in je hoofd en voelt je fitter in je lijf. Dat is ook zo met de rust die je krijgt, nog los van de extra tijd voor leuke dingen, als je de krant eruit doet en de televisie niet meer aan zet’.

Het gaat me wat ver. Maar met het gezeur van die huilebalken in de media ben ik klaar. Dat eindeloze doorzeuren en herhalen van argumenten en nietszeggende feitjes. Niemand schiet daar wat mee op.