‘Ha de columnist, René’, zegt de man die ik passeer op de Oudegracht. Ik draai me om en kijk de man aan.

‘Sorry, er gaat niet direct een belletje rinkelen’.

‘Ik wist ook niet zeker of jij het was’, beantwoordt de man mijn verbaasde verkenning, ‘ik herken je van het fotootje op je site. Ik lees je stukjes op Nieuws030 en heb je gegoogled’.

Ik glimlach en wacht. De man vervolgt: ‘Je bent niet echt een columnist. Je kunt het wel. In sommige stukjes zit scherpte en venijn, te weinig voor een nieuwssite. Maar je schrijft lekker en je onderwerpen verrassen me’.

Columnist

‘Ik hoor over mijn columns bij Nieuws030 vaker dat het scherper mag. Als ik er over doorvraag betekent dat vooral kritischer en iets belichten vanuit het negatieve. Zo zit ik echter niet in elkaar. Ik verwonder me gewoon. Soms vallen daarbij slechte, ongemakkelijke dingen op. Vaker echter leuke dingen’.

‘Het is gewoon lekker als iemand zich hard en kritisch opstelt tegenover de overheid, BN’ers en anderen. Een columnist als stem van het volk…’.

‘Ach’, onderbreek ik de man, ‘wat een onzin. Veel liever zou ik het veel positiever zien. We kunnen elkaar veel beter stimuleren. Een columnist was iemand die in de tijd van loodzetten de gaatjes tussen artikelen opvulde, dat kan met van alles. Laat mij die gaatjes maar met creatieve luchtigheid opvullen’.

Grand Départ

‘Je mag van mij als columnist op Nieuws030 best wat kritischer zijn over de kosten van de Grand Départ’, reageert de man.

‘Nou, toevallig heb ik aan dat onderwerp gedacht. Het rendement van de Grand Départ wordt namelijk groter wanneer we als Utrecht profiteren van de aandacht die het genereert. We zouden direct na dat Départ vaker in het nieuws moeten komen met spraakmakende happenings. Daar hoor je nog niets over. Het moet daarna natuurlijk niet als een nachtkaars uitgaan in Utrecht’.

De man kijkt me aan met een onderdrukt enthousiasme.

‘Daar kan ik kritisch, scherp en vanuit de negatieve waarneming iets over schrijven. Maar liever houd ik het positief. Iedereen begrijpt immers dat we de aandacht van de wereld vast moeten houden. Het gaat om ideeën, creativiteit, de neuzen dezelfde kant op en aan de slag’.

Spraakmakende evenementen

De man knikt, ‘ik begrijp het. We hebben al een prachtig internationaal festival van oude muziek en de filmdagen’.

‘Dat is het dus niet. Te elitair en voor een select gezelschap. Nee, in deze tijd van vluchtige media, sociale media, moet het spraakmakender. Vanuit de slogan die vele vaders heeft “het maakt niet uit hoe ze over je praten”. Ik denk bijvoorbeeld aan een groot basin op het domplein en schoonspringers die daar op 25 meter hoogte, plus de hoogte van het basin, vanuit de Dom in duiken’.

Twee verbaasde ogen kijken me aan. Een stilte volgt. ‘Of vanaf Hoog Catharijne in de nieuw aangelegde singel. Die moet op dat punt wel worden verdiept, maar het zou een mooie openingsstunt zijn. Ik zie het Youtube-filmpje al viraal gaan. Met natuurlijk het nieuwe stadscentrum in prachtige shots eraan voorafgaand’.

‘Zie je wel, dat is toch veel leuker dan een ambtenaar afzeiken in een column’.

‘Ach, eigenlijk heb je wel gelijk’, beaamt de man, ‘ga maar gewoon door zoals je bezig bent. Zeikerds zijn er al genoeg. Ik blijf je lezen hoor’.

‘Dat van die zeikerds ben ik niet met je eens, maar bedankt voor je volgzaamheid’, zeg ik glimlachend.

De man steekt zijn hand uit ter afscheid. Automatisch neem ik de verlate begroeting aan. ‘leuk je gesproken te hebben. Dag René’. Ik knik, draai me om en vervolg mijn weg.