- René van Maarsseveen - https://renevanmaarsseveen.nl -

Joris Luyendijk pinksterweekend

Een paar maanden geleden kreeg ik van een vriend het boek ‘Het zijn net mensen’ van Joris Luyendijk te leen. Het onderwerp, verslag van een Midden-Oosten correspondent, sprak me wel aan. Maar niet genoeg om een begin te maken met lezen. Een paar keer pakte ik het boek op, bladerde er doorheen en las hapsnap een alinea.

Joris Luyendijk

Het onderwerp sprak me wellicht niet aan, maar de schrijfstijl wel. Twee weken geleden besloot ik een boek van journalist, antropoloog Joris Luyendijk te lezen waarvan het onderwerp me wel direct aansprak.

Je hebt het niet van mij, maar …

Ik bestelde ‘Je hebt het niet van mij, maar … ’. In het boek beschrijft Luyendijk het wereldje rondom het Binnenhof. In opdracht van Nieuwspoort mag hij er een maand rondlopen. Er worden hem geen beperkingen opgelegd en na een korte periode van gewennen spreekt hij politici, journalisten, voorlichters, lobbyisten en anderen die hun werk in, op, rond en langs het Binnenhof hebben.

Als een geschoold antropoloog, iemand die alle facetten van een groep mensen wil doorgronden, heeft Luyendijk zich van zijn taak gekweten. Hij ontleedt de diverse functies, brengt ze in samenhang en vermeldt en passant wat opmerkelijke bevindingen.

De opmerking dat ze in Den Haag, met zijn allen (politici, journalisten etc.) nog slechts over maximaal 10% van de Nederlandse regelgeving gaan, vond ik het meest schokkend. Als uitspraak zwart op wit kwam het rauwer over dan in de gedachte dat we door Europa worden geregeerd.

Het boek leest makkelijk weg en geeft snel een goed beeld van de wereld rond de politiek in Den Haag. Dat het ook een juist beeld is, verifieerde ik bij enkele relaties die ook wel eens in het Haagse zijn.

Ik kan het boek van Joris Luyendijk van harte aanbevelen. En als ze het vragen mag je gerust zeggen dat je het van mij hebt …

Dit kan niet waar zijn

Het was pinksterweekend. ‘je hebt het niet van mij, maar…’ las ik zaterdag in weinig tijd uit. Ik besloot direct ook ‘dit kan niet waar zijn …’ van Joris Luyendijk te lezen. De winkels waren dicht, maar internetwinkels zijn 24/7 open. Het werd een ebook.

Dit kan niet waar zijn is een verslag van een zoektocht in de Londense bankwereld. De hoofdredacteur van ‘The Gardian’, Alan Rusbridger, nodigde hem uit op dezelfde manier als bij ‘je hebt het niet van mij’ door the City te lopen en de financiële wereld te beschrijven. Op de website van The Gardian, volgens Luyendijk samen met de New York Times de beste krant ter wereld , begon hij een blog en interviewde ruim tweehonderd mensen die op één of andere manier werkzaam zijn of zijn geweest bij een Londense bank.

Het boek is in een lekker leesbare stijl geschreven. Maar het betoog is, door het onderwerp en wellicht door de anonimiteit van de geïnterviewden, minder makkelijk te grijpen. Je moet her en der bepalen of je het wel eens bent met de opvattingen die Luyendijk heeft. Waarbij je als lezer in beginsel uitgaat van hetgeen is beschreven, terwijl de auteur vanzelfsprekend kan putten uit interviewmateriaal dat hij niet gebruikte in zijn boek, maar wel bij zijn conclusies.

Oprecht

Wat ik prettig vind is dat Luyendijk een oprecht en persoonlijk verslag heeft geschreven. Hij geeft zowel linkse als rechtse opvattingen over hoe banken, het systeem en dergelijke georganiseerd worden of zouden moeten worden.

Doemdenk of andere extreme reacties, bijvoorbeeld bij DWDD, blijken overdreven. Evenals de tegen hangende reacties uit de rechtse hoek. Het doet me vermoeden dat het boek in beide kampen slechts diagonaal is gelezen. Op zich kan dat snellezen en het is, omdat Luyendijk in dit boek wat breedsprakig is, wellicht zelfs prettig.

Bij de verschillende reacties van opiniemakers met podium denk ik echter toch ‘jammer’. Er zit namelijk redelijk wat nuance in het verhaal en de conclusies. Of jij en ik het met hem eens zijn, is een ander verhaal.

Beide boeken bezorgden mij een aangenaam en afwisselend Joris Luyendijk pinksterweekend.

Zie de website van Joris Luyendijk en een wiki en het bericht over het boek ‘Journalist te koop