Edward Butch O’Hare was gevechtspiloot op het Amerikaanse vliegdekschip USS Lexington (CV-2)in de Stille Zuidzee.

Op een dag werd zijn eenheid op missie gestuurd. Nog maar net onderweg keek Butch O’Hare op zijn brandstofmeter. Die stond laag. Hij realiseerde zich dat iemand was vergeten zijn brandstof bij te vullen.

Butch O’Hare

Hij had niet genoeg brandstof om de missie uit te voeren en veilig terug te keren naar het vliegdekschip. Hij meldde zich bij zijn commandant en de vluchtleiding beval hem terug te keren. Met tegenzin maakt Butch O’Hare zich los van de eenheid en keerde terug.

Onderweg naar de Lexington zag hij iets wat hem hevig deed schrikken. Een eskader Japanse vliegtuigen was op weg richting het Amerikaanse vliegdekschip. Dat schip was weerloos, nu de gevechtsvliegtuigen op missie waren.

Hij kon de eenheid niet meer bereiken om ze te laten terugkeren en hij kon het moederschip niet waarschuwen voor het naderende gevaar. Hij besloot dat hij maar een ding kon doen en dat was de Japanse vliegers afleiden.

Afleidingsmanoeuvre

Met gevaar voor zijn eigen veiligheid dook hij met zijn vliegtuig in de Japanse formatie. Vurend met zijn op de vleugels gemonteerde 50 kaliber geweer verraste hij de vijand. Butch O’Hare vloog heen en weer tussen de Japanse vliegtuigen, probeerde zoveel mogelijk schade aan te richten en bleef vuren tot zijn munitie op was.

De vliegformatie van de Japanners was inmiddels gebroken en het geërgerde Japanse eskader keerde om. Opgelucht vloog Butch O’Hare in zijn zwaar gehavende vliegtuig verder naar de Lexington. Bij aankomst meldde hij zijn commandant wat er was gebeurd. Zijn verhaal werd met ongeloof ontvangen.

Bewijsbeeld

Butch O’Hare ontvangt Medal of Honor

Maar gelukkig waren er de filmbeelden van de camera die op het vliegtuig was gemonteerd. Die toonden de gewaagde poging van Butch O’Hare het vliegdekschip te beschermen. Hij had vijf vijandelijke vliegtuigen vernietigd en met zijn actie een aanval door de Japanners verijdeld.

Door zijn heldendaad op 20 februari 1942 werd Butch O’Hare de eerste ACE van de marine in de Tweede Wereldoorlog en de eerste zeevlieger die de Congressional Medal of Honor, Amerikaanse hoogste militaire onderscheiding, ontving.

Eerbetoon

Een jaar later werd Butch gedood in een luchtgevecht. Hij was toen 29. Zijn geboortestad wilde niet dat de herinnering van haar held uit WO II vervaagde. Tot op de dag van vandaag heet het vliegveld van Chicago O’Hare Airport, als eerbetoon aan de moed van Butch O’Hare. Tussen terminal 1 en 2 plaatsten ze tevens een standbeeld van Butch met daarbij zijn Medel of Honor.

BENIEUWD NAAR DE VERBINDING TUSSEN VERHAAL 1 EN 2, zie EDWARD EN EDWARD