Jaren geleden vertelde iemand me dat hij altijd even in de pot keek voordat hij doortrok. Hij keek altijd nog even naar zijn drollen. Want daar kon je veel aan aflezen over je gezondheid en staat van dat moment. Ik schreef daar al eens over in het bericht ‘check je poep’.

Kort daarna ging ik mijn drollen ook nakijken. Niet door er in te peuren met een stokje, maar gewoon kijken vanaf vlak voor ze de pot in verdwijnen met een stroom water. Het viel me op dat er prachtige kunstzinnige drollen bij zaten. Van sigaren, zoals wilde Havanna’s, tuit-signoritas en Corona’s, tot bolussen. Sommige fraai afgewerkt met een punt.

Fotoreportage

Het was in die tijd dat ik het puberale idee kreeg een fotoreportage te maken van een jaar drollen. Mijn drollenverzameling in 365 foto’s. Het behoorde tot de ideeën die ik ook snel weer verwierp. In dit geval omdat ik het idee niet bijzonder leuk vond en het bovendien een vreemd beslag zou leggen op mijn tijd. Waarbij ik bovendien ook niet helemaal de fotolocatie kon controleren.

Wel verwonderde ik me nog even over hoe al die fraaie ontwerpen ontstaan. Zo’n drolontwerp lijkt random. Waarschijnlijk is het echter een samenspel van poepsamenstelling, sluitspier, darmkracht en –druk, zwaartekracht (de afstand van de anus tot de pot), bacteriesamenstelling in onze darmen en wellicht andere factoren.

Drollen, geur en auteursrecht

Eind 2006, volgens mijn aantekeningen, las ik dat Lancome een rechtszaak had gewonnen tegen een concurrent. Die concurrent, Kecofa, had een geur uitgebracht die hetzelfde rook als een veel eerder op de markt gebracht parfum van Lancome.

Alle intellectuele eigendomsrechten werden erbij gesleept. Dat de geurmakers van Kefofa hun parfum wellicht met andere ingrediënten had gemaakt deed er niet toe. De rechter besliste in zijn uitspraak (ECLI:NL:HR:2006:AU8940) dat als een aantal onafhankelijke personen geen verschil rook, dan was het auteursrecht van de eerste geschonden. Vanaf die uitspraak was geur beschermd.

Mijn drollen

In die tijd speelde ook een rechtszaak over de huisstijlkleur van een Nederlands bedrijf. Het bedrijf claimde dat de gebruikte kleur onderdeel was van hun merk en dat anderen die kleur (ik weet niet meer of het Heineken-groen, PTT-rood of KPN-groen was) niet mochten gebruiken in hun uitingen. Ook zij kregen gelijk.

Ik weet nog dat ik even terugdacht aan mijn drollen. Die prachtige vormen waren wellicht niet helemaal bewust door mij gemaakt, maar dan toch zeker wel door de heel persoonlijke invloeden (zie hierboven). Stel dat ik toch die fotoreportage had gemaakt en openbaar gemaakt …

En dan heb ik het nog niet over de geur. Daar is nu immers jurisprudentie over. Helaas zijn mijn drollen doorgaans reukloos. Alleen na lichte obstipatie ruikt het soms wat rot.

Meer informatie:

• Een reactie en uiteenzetting van P.B. Hugenholtz over het auteursrecht op geur
• Mr. C.S. Mastenbroek e.a. over bescherming van geur door auteursrecht
• Word-document uitspraak ECLI:NL:HR:2006:AU8940

Zie ook: idee ‘oplichtende drollen‘, bericht ‘de poep van Robben‘ en bericht ‘allemaal beestjes in onze buik‘